hata sanılan | hilmur

1•erken veda

Murat Ceylan'dan..

Sonunda işlerimin yoğunluğu azaldığında bir tatile ihtiyacım olduğunu düşünmüştüm.Dinlenmeye, özellikle psikolojik olarak dinlenmeye ihtiyacım vardı.Ani bir kadar vermiştim ve buradaydım.Havaalanında..

Tatile ihtiyacım olduğunu söylediğim zaman Sezgin Abi de yalnız olmamam için benimle birlikte gelmeyi teklif etmişti.Kabul etmemiştim çünkü yalnız kalmak şu an için en iyisi gibi görünüyordu.

Uçağın kalkacağını bildiren anonsla birlikte uçağa bindim.Cam kenarına oturup gözlerimi kapadım.Uçağın kalkmasına çok az kalmışken hızlı adım sesleri duydum.Adım sesleri bir süre sonra durdu ve tam yanımda kesildi.

Rutin olaylar sonucunda uçak kalktı.Yanımdaki kişiye bakmamıştım.Gözlerimi usulca açtığımda yanımda benim yaşlarımda birinin oturduğunu gördüm.Hafif çıkmış sakalları, benim aksime kısa kahverengi saçları, ela gözleri ve biçimli dolgun sayılabilecek dudakları vardı.Çevresine yaydığı enerji hemen hissedilecek cinstendi.

Gözlerimi gözlerine çıkardığımda onun da bana baktığını gördüm.Şimdi konuşmamak ayıp olacaktı.Hem de konuşursak sıkılmazdık.

"Selam ben Murat." Konuşmayı başlatan ben olmuştum.

"Hilmicem ben de, memnun oldum." Adı alışılmışın dışında bir isimdi.

"Ben de memnun oldum.Neden Bodrum'a gidiyorsun Hilmi?" Sanırım biraz hızlı bir giriş olmuştu.Utanarak başımı öne eğdim.

Hafifçe sırıttıktan sonra "Ailem orada yaşıyor.Ayrıca bir tanıdığımın otelinde birkaç gece dans edeceğim.Çok ısrar etti, kıramadım.Hem tatil de yapmış olurum.Ya sen?"

Dans etmesine şaşırmıştım ama hoşuma da gitmişti.Müzikle dansın birbirini tamamladığını düşünürdüm.

"Ben de müzikle ilgileniyorum.Hazır fırsat bulmuşken tatil yapayım dedim."

"İyi yapmışsın, uyku çok önemli dinlenmek için." dedi.Anlaşılan uykuya aşık bir adamdı.

Muhabbet koyulaştığında onunla sohbet etmekten hoşlandığımı söyleyebilirdim.Gerçekten eğlenceli bir kişiliği vardı.Yanında hiç yabancılık çekmemiştim.

Uçak Bodrum'a indiğinde konuşmayı kesip dikkatimizi dışarı vermiştik.Bavullarımızı alıp yürümeye başladığında alakasız bir şekilde ondan ayrılacağım için mutsuzdum.Onun da yüzünün güldüğü söylenemezdi.

Taksilerin oraya vardığımızda durup gözlerimizi birbirine kenetledik.Son kez olduğunu bile bile yeşil gözlerine baktım.Normalde saniyeler süren ama bana uzun gelen bakışmanın ardından kollarımı açtım.Tebessüm ederek kollarını bana doladı.Başını omzuma yasladığında içimden bir şey koptu gitti.

Bedeni bedenimden uzaklaşırken "Hoşçakal Murat.Seni tanımak güzeldi." dedi.Kısa ve sessiz kelimelerinden vedaları sevmediğini anladım.Ben de sevmezdim.

"Hoşçakal Hilmicem.Kendine iyi bak.." Buruk gülümsememi ona sunduğumda  gözleri gülüşümde takılı kaldı.

Ayrı taksilere bindiğinizde düşündüğüm tek şey onu bir daha göremeyecek olmamdı..

Selam! Bu benim ilk hikayem.Umarım kurgumu seversiniz.Yorumlarınızı bekliyorum.🙌