İntikam

1.Bölüm

Sabah kalktığımda nerde uyandıgımı düşündum. Dun nerdeydım ben nasıl buralara geldim?Burası korkutucu biyerdi. Bağırınca yankılanan sesimi duyuyordum. Telefonum nerdeydi ?En azından tefefonumu bulup polisi arayabilirdim. Anlaşılan telefonumu almışlardı. Etrafı incelemeye başladım.
Pencereler çivilenmişti.Biraz zorladım ama açamadım. Bu burayı daha korkutucu yapıyordu.Hemen çıkmalıydım bu korkunç yerden.Aslında çıksamda gidemezdim biyere. Buralar fazla tekin yerler değildi. Kaçamazdım buradan bilmiyordum çünkü. Başım ağrıyordu..Cidden ne yapıcaktım? Kapım kapalıydı açmaya çalışıyordum ama açamıyordum. Kapımı kitlemiş olmalıydılar.Gücüm yetmiyordu..
Konuşmalarını dinlemek için kapıya kulağımı koydum. Benim hakkımda konuşuyolardı. Yoksa beni öldürcekmiydiler? Korkuyordum ama bunlardan değil.

 Evde yalnız başına olan Emre için korkuyordum.Zaten annesiz büyüdü.Ona anne ,baba şevkatini ben gösterdim.O daha lise 2'deydi.Daha küçüktü. Bensiz ne yapardı o?

Babamın zaten umrunda değiliz. Daha benim maaşımı alıp yiyen birisinin ne kadar umrunda olabiriz ki?Şuan burdan çıkmanın yolunu bulup Emrenin yanına gitmem lazım. Kesin beni merak etmiştir. Sonunda kapı açıldı ve içeri gelmeye başladılar. Ayak sesleri bile korkutucuydu. Yavaşça o ayak sesleri yaklaştı ve.. içeri girdiler yanıma yaklaşmaya başladılar. Bu o çocuktu. Gece gördüğüm çocuktu. 

Aama bu inanamıyorum ! 

Ben onlara ne oldugunu soruyordum ama benı duymuyorlardı.Gelen kişinin elmacık kemiginden aşagı suzulen terını dıkızlıyordum. Alnına dökülmüş terli saçları ona ayrı bir hava katıyordu. Tanrım ne yapıyorum ben? Ama adam yakışıklıydı yalan yok. Adını duymuştum adı "Ateş "ti. Demek ateş . o gece çok korkmuştum. Boynuma bıçak dayamıştı. Adı ona yakışıyordu ama. Kulagıma doğru yavaşça eğildi "Kokun çok güzel ,beni benden alıyor ".Bunları dediğinde donmuştum.Nefes alıp verişlerim hızlanmıştı. Niye benle uğraşıyordu ki? Yanımdan uzaklaşmaya başladı.
Ben nedensizce utanmıştım.Ben böyle birisi değildim.
Hislerime son vererek bağırmaya başladım.Ağzıma bant çektiler ve ellerimi bağladılar. Ateş ellerimi bağlarken "Beni buna sen zorladın güzelim.Bağırmadan önce düşüncektin " . Aslinda sıkı bağlamamıştı. Biraz zorlasam açabilirdim ,ama uğraşamam zaten ipleri açsamda biyere gidemezdim.

Şimdi elimden hiçbirşey gelmiyordu..Nefes alıp verişlerimin sesini duyarken bile korkuyorum.Ortamın sessizliği beni korkutuyordu.Şuan tek yapmam gereken burdan nasıl kurtulacağımı düşünmekti. Bi ses duyuldu.Anlamaya çalışınca kendimi yerde buldum...

Selamm arkadaşlarr  nasıl olmuş yazım hatalarım var biliyorum. Aşağıya okumaya başladığınız tarihi yazabilirsiniz  Allah'a emanet olun. :)