İntikam

2. Bölüm

Yavaşça ayağa kalkmaya çalıştım.Ama kalkamadım çünkü ellerim ve ayaklarım bağlıydı. Ateş yanıma koşarak geldi ve ipleri çözdü. Diğer adamlar yerdeydi galiba ölmüştüler. Peki niye Ateş ve ben ölmedim? Kolum kanıyordu galiba cam girmişti içine. Etrafa bakmaya başladım. Burası çok korkutucuydu cidden. Bi dakka başım kanıyordu kafamı da vurmuş olmalıydım

" İyimisin?" 

"İyiyim" dedim. Sen iyimisin ?

"İyiyim dedi şuan sen daha önemlisin "Yüzü sanki endişelenmiş gibiydi. Belirgin olan elmacık kemiği ona çok yakışıyordu.  Onu dikizlememi görmüş olacak ki  yüzüme eğildi  " Kafan ve kolun kanıyor bence iyi değilsin"   "Sanane benden ya bırakın beni siz kimsiniz"  dedim. Biraz düşündü ve " Benim kim olduğumu yakında anlarsın şimdi  burdan çabuk gitmemiz gerekiyor". Yavaşça koluma ve kafama bakmaya başladı.
Sonra beni kucagına aldı ve dışarı çıktık. Beni bi arabaya bindirdi araba da baya pahalı bişeydi. Ömrüm boyunca çalışsam alamayacağım tiplerden.
Evin önünden ayrıldık ben hala nerde olduğumuzu anlayamamıştım. Şimdi asphalt 'a girdik. Yavaşça kafamı ona çevirdim ki o da bana bakıyormuş ki hemen önüme döndüm. "Nereye gidiyoruz?"

"Hastaneye" 

"Beni bırakın artık inmek istiyorum indir beni" dedim. "Hastaneye gidiyoruz kapa çeneni." 

"Beni neden kaçırdınız kimsin sen benide bu pis oyunlarınıza alet etmeyin." dedim. "Cidden beni tanımıyormusun hiç mi hatırlamıyorsun ?" 

"Hayır ne işim olur senle be tanımıyorum tanımakda istemiyorum." Dedim ve cam kenarına kafamı koydum.Bana baktığını hissediyordum ama ona bakmıcaktım. Ateş?

"Efendim"

"Bu patlama olayında herkes öldü biz neden ölmedik?"

"Çünkü patlamayı ben yaptım " dediğinde şaşakalmıştım. E yani ne beklenirdi ki?" Aama ben niye ölmedim?"Durdu cevap vermedi . Cevap vermesini bekledim ama vermedi. Bende cama kafamı yasladım.

 Dışarısı çok güzeldi sahil gözüküyordu. Ve hastaneye gelmiştik.

Koltuğundan inip benim kapımı açtı ve kafasıyla inmemi  işaret etti. Bende indim ve teşekkür manasında başımı salladım . Kendime inanamıyordum tanımadığım insanın arabasına binmiş bir  de onunla sohbet ediyordum.İçeriye girmiştik Ateş danışmana bişey sordu ve benım elimden tutup pansuman odasına gittik.Elimden tutunca güzel hissetmiştim.
Uzun zamandan beri ilk defa mutlu hissetmiştim.Nasıl oluyor da tanımadığım bir adamın elimi tutmasına izin verdim ki? Hemşire beni sandalyeye oturttu ve koluma baktı sonrada kafama baktı . Pansuman yaparken acımıyordu alışmıştım. Küçükkende böyleydim çok sık hastaneye gelirdim.
" Pansuman bitti geçmiş olsun" 

"Teşekkür ettim" Ateş elini belime doladı , bi anda irkilmiştim ama sonra mutlu olmuştum. Amacı bana yardım etmekti başka ne olabilirdi ki? 
Koridorları yürüdükten sonra çıkış yazan yerden çıktık.  Sonra da arabaya bindik , araba sessizdi ve bu sessizlik  beni korkutuyordu. Bende ona inat konuşmadım.
Dışarı baktığımda evimin önüne gelmiştik. Aama nerden biliyordu? "Evimi nerden biliyorsun kimsin sen?"

"Dedim ya yakında anlarsın kim olduğumu bir de yarın gece seni almaya gelicem saat 8'de ."

"Ben seninle gelmiyorum yarın da gelme seninle gelmicem"

"Ama yarın çok önemli bir gün telefonuna bak sende kayıtlıyım yarın seni arayacağım açmamazlık yapma sakın  hadi in arabadan"

"Görürsün sen " dedim ve arabadan indim. Kimdi bu çocuk neden onunla kendimi daha önce tanışmış hissediyordum. Nedense ona güveniyordum hemde çok. Neyse şuan ki derdim Emre olmalıydı. Emre'ye bağırmaya başladım.

"Emre ablacım nerdesin? Defalarca bağırdım ama ses yoktu sonra  odalara teker teker girdim ve... Emre yerdeydi.

Evett tekrar burdayım. Aşağıya okumaya başladığınız tarihi yazabilirsiniz. Okuduğunuz için teşekkürler :)