Bahçemizde hayatta kendimi ait hissettiğim tek yerde, odamın penceresine doğru uzanan büyük çınar ağacının dalında ayaklarımı sarkıtmış bir şekilde oturuyordum.
Uzun, kahverengi ve dalgalı saçlarım dizleri yırtılmış, kanayan tenime değiyordu. Gözlerim sürekli yaş akıtmaktan ve bol gri hırkamın bileğine sürtmekten tahriş olmuş, kızarmıştı. Gecenin 3'ü olduğu için esen soğuk havadan ve kısa çaplı ağlama krizinden doğan burnumdaki kızarıklık sürekli burnumu çekmemle artmaya başlamış, titreyen çenemi sabit tutma çabalarım boşa gitmişti.
Bu zamana kadar benimle anlamsız bir rekabet içinde olan kuzenimin sözleri sürekli kulaklarımda çınlamaya devam ediyordu.
"Okulda artık bir arkadaş edin, bir kez olsun gülümse ve şu Jeon'u ayart artık. Yoksa onu ben kapacağım."
Ve bugün okul girişinden el ele giren kuzenim ve Jungkook.
Giriş kısmı olduğu için kısaydı
Çok da uzun olmayan fakat seri bölümler atmayı planlıyorum lütfen bu kurguya bir şans verin
