Η Μεγάλη Αλλαγή (ολοκληρωμένο )

9 κεφάλαιο

Ακομα προσπαθώ να καταλάβω κάτι από αυτά που ακούω από τους γονείς μου όμως μάταια γιατί όταν κατέβηκα ακόμα ένα σκαλάκι με είχαν καταλάβει και μπορώ να πω από την έκφραση τους μου έχουν θυμώσει παρά πολύ
"Μελίντα " φωνάζει εξαγριωμένη η μητέρα μου
Δεν είπα τίποτα και έσκυψα το κεφάλι για να μην βαρύνω και άλλο την ατμόσφαιρα
"Τι έκανες εκεί "φωνάζει επίσης εξαγριωμένα ο πατέρας μου
"Σας ακούσα που φωνάζατε "λέω εγώ φοβισμένα
"Αυτές είναι κουβέντες τον μεγάλων και όχι των παιδιών "φωνάζει ο πατέρας μου και ξαφνικά το αίσθημα του φόβου μετατρέπεται σε ανεξέλεγκτο θυμό
"Αρκετά πατέρα βαρέθηκα να μου φωνάζεις και ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΙΜΑΙ ΠΑΙΔΙ είμαι 17 χρόνων και σε λίγους μήνες πλέον θα γίνω 18 .Δεν φτάνει που δεν σε βλέπουμε ποτέ γιατί πάντα έχεις κάτι σημαντικότερο να κανείς από εμάς έρχεσαι και αντί να καθίσεις να μας πάρεις αγκαλιά να μας ρωτήσεις έστω ένα τι κάνουμε πως περνάμε το μόνο που κανείς είναι να φωνάζεις και εγώ δεν ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ "λέω γρυλιζοντας και ξεσπώντας
"Μελίντα πως μιλάς έτσι στον πατέρα σου που προσπαθεί να σου παρέχει ότι χρειάζεσαι και δεν λες ούτε και ένα ευχαριστώ "λέει η μητέρα μου και θυμώνω όλο ένα και πιο πολύ
"Μητέρα σταματά γιατί ούτε και εσυ δεν είσαι καλύτερη που αντί να μας στέκεστε σαν γονείς λείπετε και τα ΚΑΝΩ ΟΛΑ ΜΟΝΟΙ ΜΟΥ την αδερφή μου εγώ την μεγάλωσα μαζί με την γιαγιά που αν δεν διώχναμε την γιαγιά θα ήταν όλα καλύτερα.Εγω συντηρώ αυτό το σπίτι και εγώ μαγειρεύω καθημερινά αν δεν ειμουν εγώ δεν θα είχατε τίποτα και δεν είμαι αχάριστοι εκτιμώ το ότι δουλεύεται για να έχουμε μια ανέτει ζωή όμως ξεχάσατε το πιο σημαντικό μας λείπει η αγάπη "λέω και δακρύζω περνώ τα πράγματα μου και την μικρή μου αδερφή και φεύγω από αυτό το τεράστιο σπίτι που το νιώθω σαν ξένο ομως δεν έχω ιδέα που πάω έτσι ξεκίνησα να οδηγώ και χρειαζόμουν επείγοντος ένα καφέ να συνέλθω έτσι σταμάτησα στην αγαπημένη μου καφετέρια όταν κατέβηκα βρήκα εκεί τον κολλητό μου με τους γονιούς του
"Γεια σας κυρία και κύριε Ατρέου"λέω ευγενικά
"Γεια σου γλυκιά μου "λέει η μητέρα και ο πατέρας του Αντρέα
"Τι κανείς κοριτσάκι μου "μου λένε οι γονείς του
"Καλά είμαι εσείς πως είστε ;"τους λέω και αυτοί που ρίχνουν ένα χαμόγελο
"Αντώνη μου λέω να πηγαίνουμε να αφήσουμε τα παιδιά να τα πουν " λέει η μητέρα του Αντρέα
"Τι έχεις κολλητη;"με ρωτάει ο Αντρεάς
"Τίποτα "του λέω εγώ ξερά
"Έλα πες μου σε ξέρω πολύ καλά και ξέρω ότι κάτι σε βασανίζει "μου λέει στοργικά μα δεν θέλω να τον βασανίζω με τα προβλήματα μου
"Σε παρακαλώ το ξέρω ότι κάτι έχεις μιλά μου θα σε βοηθήσει "μου λέει
"Σε ευχαριστώ πολύ ξέρεις πως σε έχω περισσότερο από οικογένεια μου γιατί εσυ η νεφέλη ο Ιάσωνας και ο Μιχάλης μου σταθήκατε πραγματικά όμως δεν έχω κάτι "του λέω και βλέπω μια χαρά να τον κατακλύζει
"Ένταξη δεν θα σε πιέσω θα σε αφήσω μόνη σου να μου πεις "μου λέει μετά από ώρες τα είπαμε όχι για τον τσακωμό για διαφορά αλλά θέματα και έτσι φύγαμε παρέα μιας και δεν είχε αυτοκίνητο

Γεια σας και πάλι.Μάλλον τα πράγματα δεν πηγαίνουν και πολύ καλά για την πρωταγωνίστρια μας ο κολλητός της προσπάθησε να την βοηθήσει μα αυτή δεν ήθελε .Στο επόμενο κεφάλαιο ένα μέρος του  θα είναι από την μεριά του Αντρέα μας για να δούμε θα βοηθήσει την φίλη του ή θα την ακούσει  να του μιλήσει όταν αυτή θέλει
Τα λέμε 👋🏻👋🏻