Η Μεγάλη Αλλαγή (ολοκληρωμένο )

22 κεφάλαιο

"Καταρχάς να σας πω πως δεν μπορούσα να βγω έξω και γι'αυτο απόρριπτα ολες σας τις ιδεές γιατί υπάρχει ένα πρόβλημα που για αυτό σας κάλεσα "
"Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό το πρόβλημα "λέει η νεφέλη και πίνει μια γουλιά από το χυμό που είχα φέρει στο τραπέζι αφού ξέρω από έξω τους φίλους μου
"Υποψιάζεται αλήθεια η Νεφέλη Μελίντα ;"αναφωνεί ο Ιάσωνας
"Ναι σωστά υποψιάζεται λοιπόν ας πάρω τα πράγματα από την Δευτέρα άρχισα να μην αισθάνομαι καλά να μην έχω όρεξη για τίποτα την επόμενη μέρα δεν μπορούσα να σηκωθώ φούσκωνε η Κοιλιά μου όλο ένα και πιο πολύ και πολλά αλλά για να μην πολυλογώ ρώτησα τον Μιχάλη αν μπορούσε να με πάρει σε κάποιον γιατρό γιατί έγω είχα άλλες υποψίες και όταν πήγαμε ο γιατρός μας ανακοίνωσε ότι έχω όγκο στο λεπτό έντερο και χρειάζεται άμεσα εγχείρηση πριν να γίνουν χειρότερα τα πράγματα γιατί τότε θα είναι πολύ δύσκολο "
"Δεν το πιστεύω "λέει ο Αντρέας που δεν περίμενε αυτή την εξέλιξη
"Και εγώ φίλε μου όταν μας το ανακοίνωσε ο γιατρός " λέει ο Μιχάλης που προσπαθεί να συγκρατηθεί
"Γι'αυτο δεν διαγωνιστικές ;"μου λέει η Νεφέλη που τώρα καταλαμβάνει τι γίνεται
"Ναι αγάπη μου γι'αυτο έβλεπα και σας στήριζα μόνο "λέω και έρχεται η Νεφέλη και με αγκαλιάζει
"Επίσης ήθελα να σας πω και κάτι άλλο από εδώ παιδιά ο Νίκος τώρα τελευταία κάνουμε πολύ παρέα και είναι πολύ καλό παιδί "και φαίνεται πως ο Μιχάλης δεν χαίρεται καθόλου
Τον χαιρέτησαν με την σειρά τους όλα τα παιδιά και τον καλωσόρισαν στην παρέα έτσι μετά από ώρες συζητήσεων τα παιδιά έφυγαν και εγώ ετοιμάζω την τσάντα μου για το νοσοκομείο. Έβαλα πιστεύω τα απαραίτητα μερικά ρούχα και ένα ζευγάρι παπούτσια αφού κύριος θα κινούμε με παντόφλα
"Αγάπη μου είσαι έτοιμη "ακούω τον πατερα μου να μου φωνάζει
"Τώρα πατέρα Έρχομαι! "
Με κατακλύζει το συναίσθημα να πω αντίο σε αυτό το μέρος και δεν ξέρω το γιατί ελπίζω να μην υπάρξει καμία επιπλοκή γιατί δεν θα αντέξω να μην χορεύω
"Γλυκιά μου άντε θα αργήσουμε "φωνάζει η μητέρα μου μα τα πόδια μου δεν θέλουν να φύγουν έτσι με χίλια ζόρια άρχισα να βηματίζω προς τα κάτω λέγοντας στο εαυτό μου ότι θα επιστρέψω καλύτερα από ποτέ
"Πάμε;"τους λέω με ένα χαμόγελο
"Ναι φύγαμε "αφού κλείδωσα  μπήκαμε αμέσως στο αυτοκίνητο και κατά την διάρκεια της διαδρομής σκεφτόμουν ποσό τυχερή είμαι ποσό καλούς γονιούς έχω ,φίλους που με στηρίζουν ένα αγόρι που με αγαπά για αυτό που είμαι κάνω αυτό που αγαπώ έχω ότι θέλω άσχετο αν καμία φορά παραπονιέμαι
"Γλυκιά μου ήρθαμε"μου λέει η μητέρα μου και με βγάζει από τις σκέψεις μου
Ο πατέρας μου πήγε στην receptionist να ρωτήσει για το δωμάτιο μου εφόσον μας ενημέρωσαν πως ο γιατρός που θα μου κάνει την επέμβαση κάνει κάποια άλλη επέμβαση τώρα . Η χαρωπή κοπέλα μας συνοδεύει στο δωμάτιο που είμαι  και πριν από εμένα έχουν φτάσει οι κολλητη μου μαζί με τον Νίκο πλέον
"Παιδιά μα τι κάνετε από τώρα εδώ ;"τους ρωτάω
"Δεν πρόκειται να σε αφήναμαι μόνη σου "μου λέει ο Μιχάλης εκ μέρους όλον έτσι αγκαλιαζόμαστε μου εύχονται όλα να πάνε καλά και έχει μείνει επίτηδες τελευταίος ο Μιχάλης αφού μου έδωσε μια ζέστη αγκαλιά και ένα γλυκό φίλι και μου ψιθυρίζει στο αυτί
"Όταν θα τελειώσεις ότι και αν συμβεί θα είμαι ο πρώτος που θα δεις στο υπόσχομαι "
"Σε ευχαριστώ "του λέω και του δίνω ένα φιλί το οποίο το έχω πολύ ανάγκη αυτή την στιγμή
Αφού «χαιρετηθήκαμε » και με τους γονείς μου και με την αδερφή μου ήρθαν οι νοσοκόμες και με ετοιμάζουν για το χειρουργείο και αφού με μεταφέρουν με ένα κρεβάτι που κινείται μπήκαμε κατευθείαν στο χειρουργείο και μπορώ να πω είναι χειρότερα από αυτό που σκεφτόμουν τα πάντα μπλε οι πάγκοι ασημένοιοι και παντού εργαλεία και γιατροί με μάσκες και γάντια αλλά ξέρω πως σύντομα θα είμαι έξω και θα είναι άλλο ένα παραμύθι που θα λάβει το τέλος του οριστικά

Γεια σας και πάλι ένα κεφάλαιο με αγάπη και φόβο να κυριαρχεί στους ήρωες μας αλλά και μια μικρή ελπίδα που τους κρατεί όρθιους δεν θα έχει spoiler για το επόμενο κεφάλαιο θα το αφήσω σε αγωνία 
Τα λέμε σύντομα καλή σας νύχτα 💗💗