Η Μεγάλη Αλλαγή (ολοκληρωμένο )

Τέλος

Ακούω το κουδουνι να ηχεί έτσι τρέχω προς αυτό

" καλημέρα " λένε τα παιδιά που στέκονται έξω
" καλημέρα , περάστε μέσα " τους λέω και όταν μπαίνει και ο τελευταίος κλείνω την πόρτα
"Έφερα ταινία " λέει ο Μιχάλης και γελά
" οχ Παναγία μου " λέω εγώ
" ελάτε κορίτσια δεν είναι και τόσο τρομακτική θα σας αρέσει " λέει ο Μιχάλης
" ένταξη εγώ μέσα" λέει η Νεφέλη
" και εγώ " λέω "πρόσεξε καημένε να μην μπορούμε απόψε να κοιμηθούμε γιατί στο λέω ούτε εσυ θα κοιμηθείς " του λέω μεταξύ σοβαρού και αστείου
" μην ανυσηχεις ψυχη της ψυχής μου " λέει ο Μιχάλης φοβισμένος
" το καλό που σου θέλω " του λέω και έφερα ποπ- κορν

" τι πάει να κάνει αυτός ;" Ρωτάει η Νεφέλη
" κορίτσια γυρίστε από την άλλη δεν θα σας αρέσει αυτό που θα δείτε " λέει ο Μιχάλης και με βάζει στην αγκαλιά του ώστε να χωθεί το πρόσωπο μου μαζί
" στο Τσακ το προλάβαμε " λέει η Μικαέλα
" ευτηχως γιατί καπιος απόψε δεν θα κοιμόταν " λέω όλο νόημα για τον Μιχάλη και κάνει τον Σταύρο του

.........

" νόμιζα δεν θα τελειώναι ποτέ " λέει η Μικαέλα
" εγώ να δεις " λέει η Νεφέλη " τι θα φάμε ; " ρωτάει η νεφέλη
" παραγγείλαν τα αγόρια πίτσα , όπου νάνε θα έρθουν " λέω εγώ πριν τελειώσω την φράση έρχονται τα αγόρια με την πίτσα
" φαγητό παίδες " λέει ο Μιχάλης βασικά πιο πολύ φωνάζει για να τον ακούσουμε

Έρχονται όλοι έτσι αρχίζουμε να τρώμε όταν ποια τελιωσαμε , όλοι βοηθήσαμε έτσι τελιωσαμε νωρίτερα

" κορίτσια έτοιμες ;" Ρωτάει ο Αντρεας
" ναι " απαντάει η Μικαέλα για όλες μας

Αφού κλείδωσα κοίταξα αν άφησα κάτι για άλλη μια φορά και ο καθένας πηγε με ένα από τα αγόρια

Μετά από λίγα λεπτά φτάσαμε στο καφέ και τα αγόρια διάλεξαν ένα τραπέζι με καναπεδάκια
Αφού πήραμε παραγγελίες πήγαμε τα κορίτσια να φέρουμε τους καφέδες
"Ήρθαμε και εμείς " λέει η Νεφέλη και κάθεται δίπλα από τον Αντρέα
" baby, έλα εδώ " μου λέει ο Μιχάλης και με τραβά από το χέρι ώστε να πέσω μέσα στην αγκαλιά του
" έλα εδώ " λέει ο Ιάσωνας στην Μικαέλα και αυτή πηγαίνει και κάθεται περίπου μέσα στην αγκαλιά του
" παιδιά ποτέ θα πάμε θάλασσα ;" Ρωτάει ο Μιχάλης
" όποτε θέλετε " λέει ο Αντρεας
" εμείς πήγαμε " λέει η Νεφέλη
" ποιοι εσείς ;" Ρωτάει ο Μιχάλης
"Εγώ και η Μέλι " λέει η νεφέλη
" και πως ήταν το νερό ;"ρωτάει ο Ιάσωνας
" αρκετά ήρεμο και ζεστό " λέω εγώ
" μην ακούς Ιάσωνα ναι ήταν ήρεμο αλλά ήταν πάγος το νερό μόνο τα παγάκια έλειπαν " λέει η Νεφέλη
" ποτέ πήγατε ;" Ρωτάει ο Ιάσωνας
" κάθε μέρα πηγαίνουμε " λέει η Νεφέλη
" μα ποτέ και δεν μας λέτε " λέει ο Μιχάλης και κάνει μια γκριμάτσα λες και δεν μας μιλάει πια
" ξυπνάμε από τις 5 έτσι ώστε 5:30 να είμαστε μέσα για να προλαμβεναμε το σχολείο " λέω εγώ
" καλά κάνατε και δεν μας λέγατε " λέει ο αντρεας και ο Ιάσωνας μαζί
" τς τς σας το  έλεγα εγώ  " λέει ο Μιχάλης και γελάμε ομαδικός με την Βαρέλα που είπε
" Καλε σκύψτε " λέω εγώ
" γιατί " ρωτάει η Μικαέλα
" έρχεται η Βαρέλα του Μιχάλη " λέω εγώ και πάλι αρχίσαμε να γελάμε ενώ ο Μιχάλης άρχισε να κάνει πως με κτυπά και εγώ μετά άρχισα να κανω το ίδιο και καταλήξαμε να παίζουμε πατςάκια σαν πεντάχρονα
" παιδιά θέλω να σας πω κάτι " λέει ο Ιάσωνας και εκεί που γινόταν Ο ΧΑΜΟΣ όλοι σταματήσαμε
" ριχτο ρε " του λέει φιλικά ο Μιχάλης
" Εμ βασικά έχει λίγο καιρο που θέλω να σας το πω αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορούσα να σας το πω " λέει ξανά ο Ιάσωνας νε ένα πρόλογο