Η Μεγάλη Αλλαγή (ολοκληρωμένο )

32 κεφάλαιο

Θάλια P.O.V
Δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που μόλις είδα μου έρχεται να σκάσω γιατί να έχει πάντα ότι θέλω ;Ο Νίκος είναι τόσο υπέροχος που από την μέρα που ήρθε έλιωσα ,το μυαλό μου παραληρεί από τις σκέψεις αυτού του ανθρώπου μακάρι να ήμουν εγώ στην θέση της Μελιντας

Δεν λέω μου αρέσει να είμαι κολλητή μαζί της αλλά πάντα έχει τα πάντα χωρίς να κοπιάζει και αυτό δεν είναι δίκαιο

"Ρε θάλια περίμενε πια "λέει η μελινα καθώς τρέχει εδώ και ώρα πίσω μου

"Τι είναι ;"λεω εγώ κάπως θυμωμένα

"Καλά πως κανείς έτσι να βοηθήσω θέλω "αναφωνεί και φεύγει για την φίλη μας

"Περίμενε συγνώμη "

"Τι έπαθες ;καταρχάς γιατί έφυγες έτσι ;πως θα αντικρίσουμε μετά αυτούς τους ανθρώπους ;"

"Σιγά ρε μελίνα ενα ένα τα πράγματα "

"Για πες με το τσιγκέλι θα στα βγάλω ;"

"Θέλεις να μάθεις τι συμβαίνει ωραία τότε "λέω και κάθομαι σε ένα από τα ξύλινα παγκάκια έξω από το νοσοκομείο "Λοιπόν καταρχάς να σου πω ότι με το που είδα τον Νίκο να γαργαλάει την Μελίντα τρελάθηκα δεν μπορούσα έτσι και έφυγα "

"Περίμενε σου αρέσει ο Νίκος ;"

"Ναι τι προσπαθώ να σου πω ρε παιδική μου ;"

"Ωραία τώρα τι θα κάνουμε ;"

"Τίποτα μελινα και εσυ δεν θα πεις τίποτα συμφωνεί ;"λέω και της δίνω το χέρι μου για σφραγίσουμε την συμφωνία

"Ναι συμφωνεί "όμως αναστενάζει και μου δίνει τελικά το χέρι της

Μελίντας P.O.V
"Τι έγινε τώρα "λέω εγώ και τους ξυπνώ όλους από τις σκέψεις τους

"Κάτι θα τις έτυχε είμαι σίγουρη "λέει η νεφέλη που προφανώς μου λέει ψέματα

"Εμ .."πάω να μιλήσω αλλά μας διακόπτη ο Νίκος

"Συγνώμη που σε διακόπτω αλλά πάω κάτω ,για να βρω την θάλια "λέει ο Νίκος
Και πριν απαντήσουμε φεύγει

Νίκος P.O.V
Πριν μιλήσουν τα παιδιά έφυγα για να μην γίνουν η γνωστές παρεξηγήσεις και έτρεξα κάτω να βρω την θάλια κατά την διάρκεια που έτρεχα δεν έβλεπα μπροστά μου έτσι κτύπησε κατά λάθος μια νοσοκόμα της οποίας έπεσαν η όροι που είχα σε ένα από τα κουτιά . Βοήθησα την νοσοκόμα να τα μαζέψει και έτρεξα ακόμα πιο γρήγορα από ότι πριν για να προλάβω πριν είναι αργά

Τελικά έφτασα στην είσοδο του νοσοκομείου μα δεν την έβλεπα πουθενά αλλά η άκρη του ματιού μου πήρε τα κατάξανθα Μάλια της να κυματίζουν στον ρυθμό του ανέμου .Ολος περίεργος χωρίς να κανω φασαρία κοίταξε να με δει και όταν με είδε είχα μείνει να με κοιτάει μέχρι να φτάσω κοντά της

"Γεια είσαι καλά "

"Ναι μια χαρά Νίκο ,σε ευχαριστώ "λέει και με κοιτάζει σαν άγαλμα από την ώρα που με έχει δει

"Σίγουρα; γιατί έφυγες κάπως "ρωτάω πραγματικά από ενδιαφέρον

"Ναι σίγουρα και συγνώμη "

"Δεν πρέπει να ζητάς από εμένα συγνώμη αλλά από την Μελίντα από την ώρα που έφυγες δεν σταμάτησε να μας ρωτάει αν σου έκανε κάτι . Επίσης θέλω να ξέρεις πως η Μελίντα σας αγαπά και τις δυο όσο και εμάς δεν σας ξεχώρισε ποτέ "είπα και τόνισα τη τελευταία λέξη

"Αλήθεια ;δεν το γνωρίζαμε πιστεύαμε πως είμασταν εκτός "

"Εγώ λέω να πάμε μαζί πάνω να ζητήσεις συγνώμη και να γνωρίσεις και τους υπόλοιπους καλύτερα "λέω και τείνω το χέρι μου

"Π-πάμε "λέει τραυλίζοντας και όταν άγγιξε το χέρι μου κοκκίνισε

Γεια σας αγαπημένη μου σας χαιρετώ χίλια συγνώμη που δεν ανέβασα νωρίτερα αλλά είχα μερικά προβλήματα και δεν είχα την δυνατότητα να ανεβάσω

Πείτε μου σας φάνηκε αυτό το κεφάλαιο

Και το κυριότερο τις σκέψεις σας για το Νίκο και την θαλια . Για ποιο λόγο πήγε αυτός 

Αυτά και αλλά τόσα στα επόμενα κεφαλαία . Να σας πω πως το επόμενο κεφάλαιο θα είναι από την μεριά της θάλιας και φυσικά η συνέχεια

Γεια σας τα λέμε 💕💕💕