Η Μεγάλη Αλλαγή (ολοκληρωμένο )

23 κεφάλαιο

Με μεταφέρουν με ένα κρεβάτι που κινείται μπήκαμε κατευθείαν στο χειρουργείο και μπορώ να πω είναι χειρότερα από αυτό που σκεφτόμουν τα πάντα μπλε οι πάγκοι ασημένοιοι και παντού εργαλεία και γιατροί με μάσκες και γάντια αλλά ξέρω πως σύντομα θα είμαι έξω και θα είναι άλλο ένα παραμύθι που θα λάβει το τέλος του οριστικά

Μιχάλης
Περιμένουμε εδώ και σχεδόν 2 ώρες και κανένας δεν ήρθε να μας πει έστω ένα κάνουμε ότι μπορούμε νοσοκόμες πηγαινοέρχονται συνεχώς η μια μάλιστα τρέχει και πέρνει όρο σε ένα από τα χειρουργεία μακάρι όλα να πάνε καλά

Αντρέας
Είμαστε όλοι ώρες εδώ κουρασμένοι. Πήγαμε να ρωτήσουμε αλλά κανείς δεν ξέρει τίποτα σαν να και είναι ένα ψέμα ελπίζω να αντέξει

Νεφέλη
Δεν αντέχω άλλο αυτή την αναμονή θα τρελαθώ το ίδιο πιστεύω όλοι μας ιδίως η μικρή αδερφή της Μελιντας που την ψάχνει συνέχεια και εμείς είμαστε αναγκασμένη να λέμε ψέματα του τύπου έρχεται όπου να ναι

Ιάσωνας
Ελπίζω να είναι καλά γιατί δεν θα το αντέξω αν πάθει κάτι η Μελίντα είναι που μας κρατά ενωμένους και μπορεί να μην είναι στην δωδεκάδα αλλά μας στηρίζει και ξέρω πολύ την πονάει που βλέπει ένα από τους στόχους της να χάνεται στο σκοτάδι . Δεν πρέπει να κανω κακίες σκέψεις γιατί δεν θέλω να βγουν αληθινές η ανησυχίες μου.

Νίκος
Μπορεί να την γνωρίζω τόσο λίγο αλλά είναι μέσα στην καρδιά μου μακάρι να μην γίνει κάτι κακό γιατί δεν θέλω να χάσω την μοναδική φίλη που με βοήθησε χωρίς αντάλλαγμα

Γονείς 
"Μαμμά που είναι η Μελίντα ;"ακούω αυτή την φρασει εδώ και δυο ώρες και πραγματατικά δεν έχω άλλες δικαιολογίες
"Έρχεται αγάπη μου μην ανήσυχης "
Βλέπω την γυναίκα μου τόσο βυθισμένη στις σκέψεις της  που δεν ξέρω αν πρέπει να την βγάλω από αυτές ή όχι γιατί μάλλον ούτε εγώ δεν ξέρω όλοι καθόμαστε έξω στα επισκεπτήριο που είναι ο μόνος χώρος που μπορούμε να βρισκόμαστε αφού μας απαγόρευσαν  να είμαστε κοντά στο χειρουργείο έτσι καθόμαστε όλοι σε αυτές της μαύρες καρέκλες που αντοπροσοπευουν τις σκέψεις μας και έχουμε σκυμμένο το κεφάλι ή βλέπουμε στο κενό

"Παιδιά θέλει κάποιος κάτι θα πάω να φέρω καφέ " λέει ο Μιχάλης όλο στεναχώρια στο τόνο της φωνής του
"Όχι είμαστε καλά " λέει ο πατέρας της Μελιντας για όλους αφού πρώτα τους κοίταξε τίποτα δεν πηγαίνει κάτω για αυτούς

Μιχάλης
Μαζί μου έρχεται η νεφέλη αλλά δεν ξέρω το γιατί ίσως να θέλει να μου πει κάτι
"Μιχάλη ;"αναφωνεί η νεφέλη
"Ναι νεφέλη μου "
"Λες να έχουν κάποιο πρόβλημα "
"Δεν νομίζω έτσι είναι αυτά ελπίζω " λέω  την τελευταία λέξη σχεδόν από μέσα μου
"Ελπίζω να έχεις δίκαιο "
"Θα έχω θα το δεις "της λέω και την περνώ μια αγκαλιά για να ηρεμίσει

Γεια σας αποφάσισα να ανεβάσω ένα κεφάλαιο από την μεριά όλον των ηρώων μας . Εύχομαι να σας άρεσε
Γράψτε σχόλια αφήστε και ένα αστεράκι
Και τα λέμε ❤️❤️❤️