The Snatcher Who Stole My Heart

C H A P T E R S I X

G A B R I E L L A' S P O V

"Hoooy!"

"Aray aray aray!" napabalika ako ng lakad kase hinila ni Sarah yung buhok ko. Hinampas ko yung kamay niya ng maka ilang beses kaya binitiwan din naman niya. Inayos ko muna yung buhok ko sabay irap sakanya. Alam ko naman kung anong pag uusapan namin e. Kilalang-kilala ko na kaya to.

"Andami mo palang di sinabi saking walangya ka! Ngayon naiintindihan ko na kung bakit nawala ka kahapon, nabasa ka kahapon! Pero ang di ko maintindihan kung paano niya nalaman na ikaw?! Ano bang sinabi mo ha?! Nag iisip ka pa ba Gabriella?!" nakapamewang niyang bulyaw sakin. Napapikit nalang akk at huminga ng sobrang lalim.

"Balak ko namang ikwento sayo e ka—"

"Kelan mo balak ikwento?! Pag gumuho na ang mundo?! Pag nakulong kana?! Pag ano? Napatalsik ka sa school nato?! Mag isip ka nga! Kaibigan moko Gab! Pwede mokong sabihan kung ano man yang mga dapat mo sanang sinabi!" napahawak siya sa sintidi niya at hinampas yung kamay sa sementong pader ng building malayo na sa building kanina.

"Hindi ko maatim na e na baka madamay kapa sa kalokohan ko!" sabi ko naman.

"Gab naman! Juskomarimar! Damay na talaga ako dito! Tsaka anong kalokohan?! Hindi kalokohan tong ginawa-gawa mo! Para to kay Pawpaw! Oo nangungupit ka pero isipin mong ikabubuhay ni Pawpaw yun! Wala akong pake kung pati ako makulong, kase kaibigan kita! Sasamahan kita kahit saan mang sulok ng mundo!" inis na bulong ni Sarah sakin.

Napayuko nalang ako sa kahihiyan. Sarah's right. Ako nanaman may mali. Ano bang deperensya ko?! Tsk!

Hindi maawat ang pag tulo ng luha ko at nanginig nalang bigla yung tuhod ko kaya napaupo ako sa sahigat binuhos ko na lahat ng luha ko at tinakpan ang mukha ko.

"H-hindi ko n-na *sob* kase a-alam ang gagawin k-ko e! S-sorry! *sniff*" patuloy lang ako sa pag iyak at naramdaman ko naman ang pag yakap sakin ni Sarah kaya napayakap na din ako sakanya.

"Okay lang yan. Tahan na. Andito lang ako. Okay? Shhhh sige na" she wiped those tears left on my cheeks and smiled at me genuinely and so as I to her.

Sobrang pasalamat ko na nandyan siya para sakin.

•••

Pumasok ako sa klase ko at sa sobrang bilis ng oras, hindi ko na namalayang, alas kwatro na pala. Dali-dali akong lumabas ng room. Pupunta pa pala ako ng ospital!

"ARAY!" napasigaw ko sa sakit. Shet! Nadapa ako! Bushet naman! Alam kong hindi ko kagagawan yun e! Hindi naman ako ganun ka tanga para madapa pa! Kaya tinignan ko yung likuran ko and there I saw him again.

That boy who's trademark is his devilish smirk.

Tinignan ko lang siya. Walang halong kahit anong emosyon. Hindi rin bored look. Wala talaga. Plain.

"Kung nandito ka para maningil, wala pa akong maibibigay sayo. Kaya umalis kana." sabi ko sabay talikod sakanya at naglakad.

"Im not here to get the payment kase alam ko namang wala ka pa talagang maibibigay," he said straight forwardly

I rolled my eyes on him. "Eh anong ginagawa mo dito? Paparusahan mo nanaman ako? If thats the case, go ahead! I wont judge!" I said while gesturing my hands with the sign of surrender pero take note medyo malayo na ako sakanya kase yung boses niya medyo humina na.

Silence.

"Im here to offer you a job" napatigil ako sa paglalakad pero hindi ako lumingon sakanya.

Humarap ako sakanya.

"Trabaho?"

"I said I dont like reapeating statements." bored niyang sabi. Napakamot siya sa batok niya na animo'y naiinis ng makipag usap sakin.

"Pinaglololoko mo ba ako ha Mr. Marquez? Sorry pero wala pa akong panahon makipag lokohan sayo. Kung gusto mo lang talagang makaganti, gumanti kana. Hindi naman ako tatakbo e. Hindi kita tatakbuhan. Wag kang mag alala" sambit ko sakanya. I opened my arms wide. Gesturing him to start his revenge. Pero imbis na may gawin siyang kalokohan, tinawanan niya lang yung sinabi ko.

"You really think I am not serious about this? Oh please Miss Snatcher. Tinutulungan ka na nga, nag iinarte kapa. If you dont want the job, you could've just said it in a nice way. Well, maganda pa naman sana yung offer ko kaso mukhang ayaw mo. I should be get going then" tumalikod siya na siya at habang nakapamulsa.

Tatanggapin ko ba dapat tung trabahong sasabihin niya? Baka naman...
"Anong trabaho naman yan? Anong gagawin? Baka naman gawin mokong prosti! Bar girl? Oh—" he cutted me off.

"Andaming tanong! Ano? Papayag kaba o hindi?!" bulyaw niya.

"Teka! Bigyan mo naman ako ng time mag isip!" sabi ko din.

Napasabunot siya sa buhok niya at pinaglaruan ang dila niya sa loob ng bibig niya. Siguro inis na inis na siya. "Wag ka na ngang mag isip!" , "Oo na oo na! Pucha!" napapadyak ako sa inis. Walangya talaga to!

"Good. You'll be starting today. Pack up your things, cause your gonna be staying at my house" naglakad siya palayo.

Parang na strucked ako ng lighting for a moment. Anong pack my things? Anong starting today? Anong im gonna be staying at his house?! Tekaaaa!
Hinabol ko siya at hinigit ang braso niya.

"Teka nga! Ano bang trabaho yan? Anong pack pack? Anong stay stay?! Anong—"

"YOUR GONNA BE STAYING AT MY HOUSE NGA!" sigaw niya.

Napapikit naman ako. Parang babae naman to!

"Ano ba kaseng ibig mong sabihin poo?!" tanong ko sakanya. With all smilessss pa yan ah!

"Tsk. Slowpoke! Inshort, maid kita! Your my maid, my slave!" then he turned his back on me again.

Anoong?!

"Hoy! Ano—"

"Wala ng bawian! Umoo kana. Be sure you'll be there 6:00 PM sharp! Pag wala ka dun, Ill make sure your dead meat."

Hala?! AKO?! MAID NG MORTAL ENEMY KO?!