Once Upon A Dream

Chapter 4

Chapter 4

Birthday Gift 0.2

"Hindi sila makakadalo. As usual"

Nanaman? The excitement I felt inside is been replaced by sadness. Siguro pati na rin sa aking muka ay halata ang pag babago ng aking damdamin dahil sa ipinapakita nila na awang ekspresyon.

"You shouldn't throw this party. You know naman, I can't and I wount celebrate without them" sabi ko ng naka ngiti

"But it's okay you could celebrate naman, I'll go walk to the seaside." and then I leave

Bago pa ako maka alis ay may narinig akong nag sabi ng let her, she needs to be alone. At tuluyan na akong lumisan sa sarili kong birthday party.

Nang nakarating ako sa dalampasigan ay nag lakad lakad lang ako at dinama ang simoy ng hangin na tumatama sa aking balat. Bigla nalang tumulo ang aking mga luha sa hindi malamang dahilan alam ko na masyado akong OA sa lahat ng bagay, katulad nang nangyari ngayong araw simula nung tinanong nila ako sa kung anong gusto kong regalo hanggang sa nalaman ko na hindi makakadalo ang aming mga magulang sa sarili kong kaarawan. Kaya pinunasan ko nalang ang aking mga luha na walang tigil sa pag buhos.

Nag lakad lakad pa akong muli hanggang sa may naisip ako, isusulat ko ang pangalan ko sa mga buhangin. Kaya dali-dali akong lumuhod sa harap ng humahampas na maliliit na alon sa dalampasigan at isinulat gamit ang aking daliri sa mga buhangin ang aking pangalan ngunit tumutulo parin ang aking mga luha. At dahil sa mabilis tumatama ang tubig dagat sa buhangin ay napag desisyunan ko na ang nickname ko nalang ang ilagay ko.

"Pol" sabi ko habang isinusulat ang aking pangalan

"Pol? Bakit kaya Pol yung tawag nila sakin?  Eh hindi naman ako lalaki at saka ang layo ng pangalan ko dun." tanong ko sa aking sarili

Nang naisulat kona ang aking pangalan ay bigla naman kinain ng tubig ang kalahati nito.

"Parang mahal na mahal ng dagat yung buhangin, kasi sa mga napapanood ko sa movie kapag nag susulat sila sa buhangin lagi nalang pinapatag ng tubig galing sa dagat yung mga hukay ng pangalan nila. Akala siguro ng dagat nasusugatan yung mahal niya." sabi ko habang nakatingin sa aking kalahating pangalan na unti-unti ng nawawala dahil sa hampas ng alon galing sa dagat. Napa iling at natawa nalang ako sa aking mga pinag sasabi.

Tumayo na ako sa aking pag kakaluhod at nag hanap ng mauupuan at hindi ko namalayan na nawala na pala ang aking mga luha. Nang naka kita ako ay may napansin akong isang pamilyar na batang babae na naka upo dito na parang may hinihintay pero hindi ko siya pinansin at naupo nalang ako sa tabi niya. May konting space pa naman sa inuupuan namin, pang tatluhan kasi ang upuang iyon.

We're both sitting on the different end of the bench. Until the girl looked at me and then my sorrow turned into a sudden nervous. She's the who got me in trouble earlier, her name is Ishen. Shit! She's just a girl I don't know why I'm being like this.

"You're here." sabi niya.

Kumunot ang aking noo. Anong sinasabi niya? Is she waiting for me? Why? How come did she know that I will be here?

"Hey. What's with you?" tanong ko sa kanya

Kumunot din ang kanyang noo.

"What's with your face?" Aba. Bata nato walang galang.

"You've cry. Why?" pahabol niya

Bumaba ang aking mga balikat sa mga sinabi niya. Ibang iba yung Ishen ngayon, sa Ishen kanina. It looks like she became older in just an hour.

"Yes I cried. And it's a long story I don't know if you'll understand. It's a shallow reason maybe you'll just laugh at me." I said

"Then give me short one. Kahit gaano pa po yan kababaw I wount laugh" she said.   Iba talaga yung Ishen nato ehh.

"Today is my birthday." sabi ko nang naka tingin sa mga buhangin.

"Ow? November huh? Uhm, well stay there. No matter what happend, just don't leave. Okay?" where is she going? Parang ang layo naman ng pupuntahan niya. Oonga pala, sa amin itong beach so maybe sa kabila pa ang kanilang bahay. Medyo malayo din yun ehh.

"I guess I don't have things todo today and tomorrow so, okay I'll wait for you here."  sabi ko.

And then she smile sweetly to me and started to walk through the dark sand bar. She's so sweet. Maybe I should start not to judge a book by it's cover.

Hanggang ngayon ay nag hihintay parin ako sa kanya. Kaya nga nakahiga na ako dito sa bench at nag istar gazing. Next time I will bring a snack para naman mas sulit ang view.

Then suddenly I hear a footstep coming near at the bench I been laying on. And there I saw Ishen caring semi small size cage for dog or cat I guess? Gosh. She's so cute.

"What is that?" tanong ko sa kanya na nakangiti habang sinasalubong ko na siya para abutin ang kulungan.......... na mayroong laman?

"This is my gift for you." Aww. She's so cute I can't take it anymore. So I hug her.

"Thank you. It's so sweet of you. Thank you. Thank you. Thank you." I said while hugging her.

And then she gave me the cage, it's not that heavy at all. Akala ko lang.

"Oink." may narinig ako

"What was that?" tanong ko

"That's my gift, look inside" nung sinabi niya iyon ay nanlaki ang aking mga mata. What? So I look in the cage to confirm it and then it really is a piglet. But it's okay, ang cute naman eh. Imagine may nag regalo sayo ng baboy. Never in my life I think of that king of gift, but it's still one of a kind. Napa ngiti nanaman ako sa mga naiisip ko. This one is a keeper.

"I've never recieve such gift like this. Thank you very much." I said as I hug her again

"You're welcome. It's your birthday after all. Happy birthday. Mwahh" she kissed me on my cheeks.

I think this is my third happiest birthday and my most preciuos and priceless birthday gift so far.