Once Upon A Dream

Chapter 5

Weird

Dahil sa bata na ito at sa regalo niya-- kahit papano sumaya naman ako. Masaya siyang kausap hindi naman pala ganon kalala ang ugali niya nung nakita ko siya kanina kasama yung lapastangan nayun.

Sa sobrang tagal namin nag uusap na feeling mo matagal na kaming magka kilala huli na nang napansin ko yung oras. Nine na pala ng gabi baka hinahanap ni yung bata nato.

"Hoy ano." sabi ko habang nagkakamot ng batok hindi ko masabi ang pangalan ng batang ito na nilalaro yung baboy na binigay niya sa akin dahil nakalimutan ko yung pangalan niya.

"Ishen. Call me Ishen." biglang sagot naman ng bata habang inaabot ang kamay niya sakin na parang gusto pang makipag shake hands. Masyado siyang pormal, parang hindi siya bata at may palahad lahad pa ng kamay. Sana kanina pa namin to ginawa. Biruin mo kanina pa kami nag kukwentuhan pero hindi pa kami nagpapa kilala sa isa't-isa. Inabot ko naman yung kamay niya at nagpa kilala din ako.

"Alyanna. But you can call me ate Pol."

"I already know who you are." pinutol niya yung sinabi ko habang naka ngiti sakin.

What did she said? S-she already know me? Bigla nalang akong naka ramdam ng wierd na bagay sa tiyan ko. I think I have those oh-so-called butterflies in stomach

"What do you mean?" I asked her and tinignan niya ako ng may halong pagtataka

"You really don't know what happe-" someone called her before she finish what she's gonna say.

"Ishen" she looked at my back and I heard foot steps going near. That voice is so familiar that I can recognize who's voice is that. Until I decided to also look so I can see who is that person. And to my surprise it was that guy who make me pissed earlier. I don't know if his that guy, but when I saw him my blood begins to boil. Pero parang biglang bumigat yung nararamdaman ko ng may naalala ko.

"I'm so worried. I'm looking everywhere to find and your just here, talking with this girl." suno sunod na sabi sermon niya sa batang katabi ko. He didn't even looked at me even a single bit.

Kinuha ko ang pagkakataon na hindi niya pagtingin sakin at ako naman ang tumitig sa kanya. Those eyes, his narrowed nose-- they look so familiar and h-his lips, it feels like I tasted them before. I bit my lower lip. Pinunasan ko ang noo ko- what?! Why am I feeling this? This feeling is very usual I think I felt it before. But I still have this wierd feelings. Ang wierd lang talaga, super wierd.

"Stop that." nagulat ako ng bigla siyang nag salita at yun ang nagpa gising sa aking nag lalakbay na isip. Hindi ko alam kung sinong kinakausap niya hindi naman kasi siya tumitingin sa akin kasi binubuhat niya si Ishen pero ayaw naman ng bata. Pero bigla nalang siyang lumingon sa gawi at tinignan ako. Patay malisya kong tinuro yung sarili ko para makumpirma kung ako nga ang kinakausap niya at tumango naman siya.

"Yes, you! Stop looking at me." napakunot ang noo ko sa sinabi niya.

Napaka kapal naman ng muka ng hinayupak nato. Kahit totoo naman yung sinasabi. Pero makapal parin ang muka niya. Malay mo hindi naman ikaw yung tinitignan ko, malay mo sa iba ako nakatingin. Malay mo lang pero sayo talaga.

"Kapal." bulong ko pero ipinaparinig ko talaga sa kanya yun. Saka ko siya inirapan.

"You know I can hear you right?" mukang narinig nga niya yung sinabi ko. Dahil yung itsura niya ngayon, para siyang napikon na natatae.

"I don't fucking care. At saka pano kanga pala naka punta dito eh ang pagkaka alam ko samin itong lugar nato, kapal talaga." bato ko sa kanya ng mga salita habang umiiling at nakahalukipkip pa.