Once Upon A Dream

Prologue

Prologue

Halos sumabog ang mukha ng pinsan ko na si Basty dahil sa aking mga suntok. I can't help but to laugh, habang tumatawa ako ay napa hawak pa ako sa aking tiyan sa sobrang saya.

Kahit paano ay nabawasan ang bigat na aking nararamdaman. Even though he leave me behind that day, I will still keep moving forward.

I'm so lucky to have this family, who always there to guide and comfort me at all times I'm feeling down.

"Nakaka bading kana mang panoorin, umali ka jan at ipapakota ko sayo kung paano lumaban ang mga pogi." natatawang sabi ng pinsan kong si Clei habang umiiling. Napatingin agad ng masama sa kanya si Basty at itinaas ang kanyang middle finger dito.

"Fuck you Clei, sige ikaw ang magpa bugbog kay Pol. Tingnan natin kung hindi ka lalong pumanget" ani Trebasty.

Tumawa naman ng napakalakas si Clei. But this time, I can sense a sarcasm in his annoying laugh.

"How dare you to dare me. Eh kung sa paputian palang ay lamang na ako sayo." sagot ni Clei na nag patawa sa aming lahat na mag pipinsan.

Actually ay mas maputi nga talaga si Clei sa kay Basty, pero slight lang. Kahit na si Basty ang pinaka may maitim na kutis sa amin na nakuha niya sa kanyang mommy na si mama Trina, ay bawing bawi naman ang kanyang muka. Lalo na yung ilong at bibig niya na Sebastia'ng Sebastian ang itsura at ang kanya malalalim at mapupungay na mata ay namana niya kay mama Trina

"Burn." Sillvester said with his mocking voice as we laugh to Basty.

Poor Trebasty, muka siyang batang naagawan ng candy. Pero kahit ganyan kami minsan ay mahal na mahal parin namin ang isa't isa.

Naging madala ang ganito naming asaran simula noong iniwan ako ng taong mahal ko- teka nga, bakit ko paba binabanggit yung mga bagay na iyon. Bahala siya, paka saya siya sa babae niya. Kung alam ko lang na yun talaga ang pakay niya sa akin, sana--  correction, hindi ako bitter o nag papaka nega. Basta...

I feel so damn emotional just because of our endless and whole heartedly laugh. Bigla nalang nanggilid ang aking mga luha, hanggang sa tumulo na ito ng tuluyan.

Tears of joy...

Natahimik silang lahat dahil sa aking pag iyak. Nag senyasan silang lahat sa isa't isa. Na parang I'm some kind of a fragile, that if someone touches me, I will break into pieces.

"Group hug nga ang mga pogi." natawa ako sa sinigaw ni Callumn. Pumasok silang lahat sa boxing ring and we all hugged... they hug me...

"Callumn pogi ka?" tanong ni Moriss

"Magkapatid tayo kaya alam mo na ang sagot jan" sagot naman sa kanya ni Callumn

"Pareho naman na hindi pogi kaya manahimik nalang kayo!" naku! Nagsalita ang gwapo kong kuya na si kuya Morvinn. Ikaw na pogi!

Callumn whipped my tears away.

"Shh." He gently whispered.

"We don't want to see you crying Pol. Your our baby girl, so please stop." Ani Callumn na lalong nag paiyak sa akin. Ewan ko kung inis o lungkot ba ang iyak na iyon.

"Shit." Ilan pang malulutong na mura ang narinig ko mula sa aking mga pinsan.

"Your freaking us out." ani Rhoamar

"And I didn't know na may imiiyak palang gwapo." tumawa naman ako ngayon sa sinabi ni Theo.

Tinawanan ko nalang sila. Nababaliw na yata ako, kasi kanina ay umiiyak ako tapos ngayon ay tumatawa naman.

But I think, I just love the way they take care and comfort me, because I found it sweet.

Habang tumatawa ako ay may bigla nalang kumatok sa pinto ng aming personalized gym na siyang nagpa bitaw sa aming mga yakap.

"Alyanna." boses iyon ni nanay Helena.

"Nay?" sagot ko at lumabas na sa boxing ring para pag buksan ng pinto si nanay Helena. Nang binuksan ko iyon ay nakita ko ang matanda na may hawak na papel.

Medyo may katandaan na ang itsura ni nanay dahil sa kanyang puting mga buhok at ang kanyang mga kulubot na balat.

Binalinga ko ulit ng tingin ang kanyang hawak na papel. I think it's an invitation or what?

"Merong nag padala nito. Imbitasyon daw para sayo." I knew it. It's an invitation. But where does it come from? Or should I ask, kanino nanggaling ito? Kumunot ang aking noo.

"Salamat po Nay Helena." pasalamat ko sa matanda.

"Walang ano man hija." ngiti sa akin ni nanay at saka ako tinalikuran upang umalis.

May narinig akong mga yapak sa aking likod, dahilan kung bakit ako napa lingon dito.

"Kanino daw nanggaling?" tanong ni Marius, kaya napatingin ulit ako sa papel.

"I don't really know." at nag kibit balikat ako.

"Well, let's see. I'll open it." Sabi ko habang binuksan nanga ang Imbitasyon.

Laking gulat ko nang nakita ang buong pangalan ng nag imbita sa akin.

"Gilbert Montero" sabay-sabay naming basa.

"Si tito Gil?" gulat kong tanong.

"Siguro ipagbabalikan lang kayo ng anak niya" mahina ngunit may diing sabi ni Moriss.

Napaisip ako sa sinabi ni Moriss.

What if, hindi ganoon ang plano ni tito? What if, he just want me to come to his birthday party?

And what if-Holly Shit!