Fever started long ago •Taekook (çeviri)

0.4

Günün geri kalanı sorunsuz geçmişti. Çok dolu bir gün olduğu için Taehyung'un sabah Jeongguk ile arasında yaşananlar hakkında düşünecek vakti olmamıştı.

Dönüşte küçük bir hata olduğu için Jeongguk ile ayrı kapılardan çıkmak zorunda kalmışlardı. Taehyung'da şımarıklık yapmak istemediği için aynı arabaya binmek için ısrar etmemiş ve onun için endişelenen arkadaşlarına da kısa bir yolculuk olduğu için sorun olmayacağını söylemişti. Her şey iyi gidiyordu ta ki trafik başlayana kadar.

Yolda kaza olmuştu ve arabalar milim ilerlemiyordu. Taehyung endişelenmeye başladı. Yarım saat olmuştu ve hala doğru düzgün ilerleyememişlerdi. Taehyung titremeye başlamıştı,Jimin ve Yoongi yanına geçmiş onu ısıtmaya çalışıyorken Namjoon Seokjin'i arayıp nerede olduklarını öğrenmeye çalışmıştı. Onlar daha farklı bir yoldan gitmelerine rağmen trafiğe yakalanmışlardı. Daha fazla dayanamayacaklarını fark ettiklerinde Namjoon sürücüye Taehyung'un hasta olduğunu ve acilen eve gitmesini söyleyerek illegal bir dönüş yapması için ikna etmişti. 15 dakika sonra eve geçmişlerdi ama Taehyung deli gibi titrediği için yolu bile göremiyordu. Vücudu uyuşmaya başladığı için asansöre arkadaşlarının desteği ile zar zor binmişti.

Sonunda eve geldiğinde oturup beklemekten başka yapabileceği bir şey yoktu. Taehyung salondaki koltukta otururken Jimin ve Yoongi Koltuğun iki tarafına oturmuş onu ısıtmaya çalışıyorlardı. Namjoon telefonda Seokjin ile konuşurken odanın çevresinde dört dönüyordu. Taehyung daha önce onu neredeyse hiç bu şekilde endişeli görmemişti. Her şey çok soğuktu, O kadar soğuktu ki Taehyung her an bayılabileceğini düşünmeye başlamıştı. Doğru düzgün düşünebildiği tek şey Jeongguk'tu. Jeongguk'a ihtiyacı vardı.

Taehyung tam kendinden geçmek üzereyken ön kapının hızlı bir şekilde açılmasıyla Jeongguk ve arkasındaki Hoseok ve Seokjin koşarak içeri girdi. Jeongguk'un yüzü dehşet içindeydi sanki her an ağlayabilecekmiş gibi bakıyordu. Taehyung ne kadar kendinden geçicekmiş gibi hissediyor olsada Jeongguk'un odadaki varlığı kalbini sızlatmıştı. Jeongguk'un bakışları Taehyung'u bulunca üstündeki ceketi attı ve hemen yanına koşup ona sarıldı.

"Özür dilerim, Özür dilerim." ard arda acı dolu sesiyle Taehyung'a doğru fısıldadı. "Aman tanrım, Taehyung iyi misin?" Ellerini Taehyung'un yüzüne getirdi ve avuçladı.

Taehyung iyi olduğunu söylemek istiyordu. İyiydi,çünkü şimdi Jeongguk burdaydı ve vücudu ısınmaya başlamıştı. Jeongguk hala endişeyle ona bakarken sözcükler buz gibi olan dudaklarına ulaşmıyordu.

"Siktir, Siktir." Jeongguk söylenerek eğildi ve kendi sıcak dudaklarını Taehyung'un dudaklarına bastırdı. Sıcaklık Taehyung'un bedenine sanki ateşlerle çevrilmiş gibi hızla yayıldı.

"Bu ne içindi?" Taehyung boğuk bir şekilde konuştu. Ellerini ve ayaklarını yeniden hissetmeye başlamıştı. Diğer çocuklar hala etraflarında onları izliyordu ama Taehyung onların etrafında olduklarını tam olarak farkında değildi.

"Dudakların morarmıştı." Jeongguk fısıldadı ve alnını Taehyung'un anlına yasladı. Taehyung Jeongguk'un dediği ile beraber kollarını onun etrafında doladı ve ona sıkıca sarıldı.

Birazcık uzun sürsede sonunda çocuklar Taehyung'un iyi olduğuna ikna olmuşlardı. Bir saat boyunca Jeongguk'un dibinde kaldığından ve o öpücük sayesinde neredeyse normale dönmek üzereydi. Herkese onları endişelendirdiği için üzgün olduğunu söylemiş ve şuan iyi olduğuna ikna etmişti. Teker teker hepsi ayrılırken Namjoon sona kalmıştı ve Jeongguk ona gece boyunca Taehyung'un yanından ayrılmayacağına dair yemin ettiğinde o da gitmişti.

Jeongguk ve Taehyung kolkala sessiz bir şekilde Taehyung'un odasına doğru yürüyorlardı. Jeongguk'un kafası çok karışıktı. Ortamdaki karışıklık geçtiğinden beri Taehyung'u öptüğünü aklından çıkaramıyordu. Taehyung'u herkesin önünde öpmüştü. O an yapmak mantıklı gelmişti çünkü Taehyung'un dudakları mosmordu, Siktir.