2. Bölüm

4.8K 383 28
                                    

•Sertab Erener - Koparılan çiçekler

Gözümden kaçan yazım yanlışları varsa, söylemekten çekinmeyin lütfen

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Gözümden kaçan yazım yanlışları varsa, söylemekten çekinmeyin lütfen.

Bu bölüm ithafı, siyaha_tutkun_kadin .

Ölüm Kokan Papatyalar

2. Bölüm
Bu sana ilk gelişim

Eczaneden çıkmış çoktan sitenin girişine yaklaşmıştık. Elimdeki telefonu ellerimle sarmış, bacaklarımın üzerine koymuştum.

"Ailen çok mu sinirli?" Diye sordu. Sesi arabanın içinde yayılırken kulağımın güzel sesi sayesinde bir saatlikte olsa ziyafet çektiğini farkettim.

Kafamı ona doğru çevirdim, gözlerini yoldan çekip kısa bir anlığına yüzüme baktı. Gözlerinin tenime değdiğini hissetmemle gözlerimi kaçırdım, yutkundum. Kuruyan dudaklarımın üzerimde dilimi gezdirdim.

"Hayır." Dedim.

"O zaman neden bu kadar tedirginsin?" Dedi görüş alanıma sitenin büyük girişi görüş alanıma girerken.

Diyemedim ona varlığın ruhumda bu zamana kadar uyuyan yerleri uyandırdı. Daha fazla yanında durursam kalbim gibi aklımı yitireceğimden şüpheliyim.

Araba kapıya yaklaştığında konuşmak için boğazımı temizledim. "Ben yardım ettiğin için teşekkür ederim." Dedim gözlerimi arabayı kenara çeken ona diktim.

"Ben yapmam gerekeni yaptım." Dedi, ne kadar sert söylesede onun dudaklarının arasından çıkan bir şey kırıcılığını yitirerek kulağıma ulaşıyordu. Arabayı durdurmuş, kafasını yan bir şekilde koltuğa yaslamıştı.

"Ben özür dilerim, dikkatsiz olup vaktini çaldığım için." Dedim. Cevap vermesine fırsat tanımadan kapıyı açtım. Kendimi dışarı atıp hızlı sayılabilecek adımlarla siteye girdim.

"Günaydın, Süleyman abi." Diyerek güvenlik kulübesinin açık camından içeri doğru bakmıştım.

Önünde gazete okuyan adam sesimle kafasını kaldırarak bana baktığında yüzüme şirin bir gülümseme kondurdum.

"Günaydın, Sarı kız." Diye beni yanıtladığında yürümeye yeniden başlamıştım. Sıcak asfalt ayak tabanlarımı eritecek düzeye geldiğinde adımlarımı hızlandırdım.

Arkama dönüp bakmak istedim. Gitti mi yoksa hala bekliyor mu diye. Ama bir daha görmeyeceğin adam için onun güzel arabasına bir daha bakma gereği duymadım.

Önünden gelip geçtiğim pahalı evlerden sonra önüme çıkan üç katlı ömrüm boyunca çalışsam yinede alamayacağımı haykıran eve doğru ilerledim. Beni görünce kenara çekilen korumalar geçmem için kapıyı araladığında sessiz bir şekilde teşekkür ederek büyük bahçeye giriş yaptım.

Ölüm Kokan Papatyalar Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin