ايمان فضلت سهرانه طول الليل صلت وقرأت قرأن وبتقرأ فى الروايه موبيلها رن
ايمان: ايه اللى مصحيكى لغايه دلوقتي يادودو
دينا بغضب: ابدا اصل برن على الهانم من الظهر ومبتردش فى ايه
ايمان وهى بتطلع البلكونه: ابدا كنت نايمه
دينا: نعم ياختى
ايمان: والله كنت نايمه دينا انا تعبانه اوى
دينا بقلق: مالك ياايمان
ايمان بعيط : تخيلى يادينا قالها وهى جيت قاعدة معانا فى نفس الفندق انا مخنوقه اوى سبتهم وطلعت وقعدت اعيط محستش بنفسى غير الساعه 12 باليل وهو راجع بسأله قالى كنت بفسح نيرة انا اتخنقت بجد
دينا: طب أهدى بس كدا وروقى
ايمان: دينا انتى مش حاسه بيا خالص
دينا: لا والله احنا بقالنا قد ايه مع بعض يازفته من الحضانه يعنى اكتر واحدة فهماكى وانا هقولك تعملى ايه
الصبح
ايمان: عبدالرحمن اصحى افطر معايا يلا
عبدالرحمن: سيبنى كمان شويه بس
ايمان: الساعه 10 ياكسلان يلا انا طلبت الفطار هنا وانا جعانه مكلتش امبارح
عبدالرحمن: طيب
ايمان: اغسل وشك واتوضى وصلى لما ارتبه كويس يلا
عبدالرحمن 😏: طيب
وبعد شويه على الفطار
عبدالرحمن: ايه يعنى اللى خلاكى تطلبى الفطار فوق
ايمان: بحب اكل براحتى بحس كل الناس بتبص عليا وكمان الجو حلو فى البلكونه
عبدالرحمن: طب كلى ياختى
ايمان: انا عاوزه الف شرم كلها عاوزة اروح دهب واطلع سفارى فى الصحرا وعاوزه انزل البحر
عبدالرحمن: كل دا امته يعنى
ايمان 😊: النهاردة نروح دهب نقضى اليوم فيا ونرجع ننام وننزل البحر بكرا وبعدة سفارى يومين فى الصحرا هيتفضل اخر يوم نروح نشترى حاجات بقا عشان تبقا ذكرى غير اللى هنشتريهم من دهب
عبدالرحمن: ايه دا كله دا انتى مخططة بقا
ايمان بارتباك: اه حلوة صح
عبدالرحمن: عادى اصل جيت قبل كدا كتير
ايمان😏: وانا مجتش خالص فسحنى بقا
عبدالرحمن : طيب
ايمان وهى بتسقف: هلبس عشان مفيش وقت ونروح دهب جيااالك يادهب
نيرة: انت مبتردش ليه ياروحى
عبدالرحمن: معلشى كنت بفطر
نيرة: زعلانه منك كنت هفطر معاك
عبدالرحمن: متزعليش ياروحى ايه رأيك تخرجى معانا كنت هودى ايمان دهب النهاردة
نيرة: هاجى معاك ياحبيبى
عبدالرحمن: طب يلا البسى
عبدالرحمن: ايمان يلا بقا دا نيرة اللى بتشلنى خلصت
ايمان😮: هى جايه معانا ليه
عبدالرحمن: عادى هى كمان عاوزه تخرج
ايمان: بس انا كدا مش هرتاح فى المشى معاه
عبدالرحمن: ايماااان يلا قدامى
ايمان بحزن😥: خلاص مش هعرف اخرج معاها روح انت
عبدالرحمن: مش كنتى عاوزه تخرجى
ايمان بصوت عالى غصب عنها: قولت مش عاوزه خلاص وانا مبعرفش اخرج مع حد غريب سيبنى بقا هقعد هنا
عبدالرحمن: ايماااان الزمى حدودك ومتعليش صوتك انتى فاهمة
ايمان بصتله بحزن وكسرة ودخلت الحمام
عند نيرة فى بهو الفندق
نيرة: انت اتأخرت ليه يابيبى
عبدالرحمن: مفيش يلا
نيرة برقه مصانعه: مالك زعلان ياروحى من ايه
عبدالرحمن: يلا يانيرة بقا اخلصى
وبعد إصرار نيرة حكلها كل حاجه وخدها وفسحها هى
عند ايمان زعلت جامد واتوضت وقاعدة تصلى وتشكى لربنا ونامت على السجادة
وصحت المغرب وهو مجاش ودموعها نزلت وقفلت تليفونها عشان متكلمش حد وفضلت فى البلكونه
وعدت الايام وفات الاسبوع وايمان مخرجتش برة قوضتها والبرنامج اللى كانت عملته للفسحه عبدالرحمن اتفسحه مع نيرة وان بيدخل ميكلمهاش وهى كانت بتنام على الكنبه ومتكلموش طول الاسبوع
عند يوسف بيكلم دينا فيس
يوسف: دينا هو انتى بتكلمى ايمان
دينا: لا ليه
يوسف: اصل بقالى 5 ايام بكلمها مش بترد
دينا: وانا كمان والله وقلت عليها
يوسف : خلاص هما اساسا هيرجعوا بكرا اصلا شقه المنصورة عشان هيروحوا كمان يومين اسكندريه
دينا: اه دينا كانت قالتلى قبل كدا ربنا يهديهم لبعض
يوسف: يارب وعقبالنا
عند أهل ايمان
ادم: عبدالرحمن قالى اصلا أنهم هيجوا بكرا العصر كدا بس شقه المنصورة
أميرة: نروحلهم بقا ايمان وحشتنى
احمد: نروحلهم بعد بكرا لما يستريحوا الاول
اميرة:هعملها الاكل اللي بتحبه
ملك: الله يسهلها بقا
أميرة: بت اتلمى وحشتنى اوى بجد
عند عبدالرحمن رجع من برا وهو هبطان
عبدالرحمن: جهزى نفسك عشان هنروح الساعه 12 الاتوبيس هيتحرك 12 يعنى لازم نمشى 11 ونص من هنا
ايمان: طيب
عبدالرحمن: ممكن تحضرى شنطتى عشان تعبان
ايمان بهدوء: طيب
وقامت ايمان بكل هدوء ورتبت الشنط ولبست دريس واسع اسود منقط ابيض وحزام نبيتى وطرحة نبيتى
عبدالرحمن: كدا كله تمام
ايمان: اه
عبدالرحمن: يلا
ايمان مكنتش بتنام واول مركبت الباص نامت على الشباك عبدالرحمن صعبت عليه شدها على كتفه
عبدالرحمن: احنا وصلنا يلا
ايمان: هنروح على فين
عبدالرحمن: انا عربيتى فى جراش العمارة هنركب تاكسى ونروح الشقه اللى هنا
ايمان: يلا
وروحوا وايمان رتبت الهدوم ورجعت القوضة اللى كانت قاعدة فيها ايام الدراسه ونامت وصحت الساعه 7
عبدالرحمن:هفتح انا
عبدالرحمن: اهلا اهلا اتفضلوا
رحمة: بنورك ياعريس فين العروسه بقا
اسراء : ايوا هى فين
ايمان بابتسامة : انا اهو وجريت عليهم وحضنتهم ودخلوا والجرس رن وكان يوسف وعلى وخالد
دخلت ايمان مع صحبتها قوضتها
يوسف: عامل ايه ياعريس
عبدالرحمن:تمام
يوسف: ايمى فين
عبدالرحمن: جوة مع صحبتها
يوسف : ناديلها يلا عشان مكسفش البنات
عبدالرحمن نادى ليها وايمان جرت على يوسف وحضنتوا جامد
