Luna Layn《Losers Club》

•1•

"Bıktım sizden tamam mı?Gidin ve ne haliniz varsa görün!"

"O senin evladın!Nasıl böyle konuşabiliyorsun?"

"Umrumda değil.Sizin bokunuzu temizlemekten bıktım ben!"
Babam önce bana baktı sonra anneme.Bu kavgaları yaşamaktan bıktığımı,annemin benden kurtulmak istediğini gördü gözümüzde.Benim için ağlamak çare değildi artık.

"Gidiyoruz.Hem de bu akşam."
Babama hayretler içerisinde bakıyordum.Annem sigarasını yakıp bize döndü.Gözleri cakmağın ateşinden daha parlaktı.

"Defolun!"diye bağırdı annem. Gözümden yine yaş döküldü.

Babam elimi tuttu.Salondan beni odama sürükledi. Deri valizimi dolabın üstünden aldı. Dolap kapağını açıp bütün kıyafetlerimi doldurdu.Ben de dışarıdaki eşyalarımı topluyordum.
••••••••
Saat 8:30'du.Babam elinde iki valiz ile kapının pervazında duruyordu. Annem nane bandırılmış sigarasını çekiyordu."Şimdi siktirin gidin!" diye bağırdı.Ona son kez sarılmak için gittim.Kollarımı açtım.Aniden yüzüme gelen sert bir şey hissettim. Annemin eli yüzüme yıkım topu gibi gelmişti."Önce kavga,sonra duygusallık ha?Defol evimden."

Anneme o ana kadar nefret duymamıştım.Kavga etsek bile onu seviyordum.Sonuçta annem.Beni 9 ay taşıdı ama sonra sanki bok gibi benim sifonumu çekmişti.

Babamın yanına ağlayarak döndüm. "Bana yap ama şu kıza yapma!"diye bağırdı.Elimi narince tuttu.Yürümeye başladık.Annem arkadamızdan bağırıyordu."Siktirin!"

O yürüyüş bu yürüyüş otobüs garına kadar yürüdük.Nereye gideceğimizi bilmiyordum.Babam da bilmiyordur muhtemelen ama bana hiç çaktırmadı.Gara gelince görevli tek bilet kesti.Babam cebindeki 30 doları çıkardı.Tek kişi verecek kadar parası vardı.13 yaşımda olmama rağmen kucakta gittim.
••••••••
Sabahın 6'sıydı.Babamın koynunda uyuya kalmıştım.Beni nazikçe dürttü. "Geldik Luna."

Etrafa baktığımda güzel bir yer gibi gözüküyordu.Babamın elinden tuttup otobüsten indim."Burası neresi baba?"diye sordum valizleri alırken. "Derry Kasabası."

Bu kasabayı gazetelerde okumuştum. Lanetli olduğu düşünülen bir yerdi. Hatta buradaki ölüm oranı dünyanın 6 katıymış!Bizim oraya gelişimiz, Derry Kasabasının lanetinden daha büyüktü.Yani ne kadar kötü olabilirdi ki?

Babamla garın yakınında bulunan halk otobüslerine bindik.Bizi evlerin bulunduğu yere götürecekti.
••••••••
"Burası da böyle."dedi adam bize evi tanıtırken.Bir ev bulmuştuk.Küçük olsa bile bize yeterdi.1+1 olan yeşil bir binadaki dairedeydi."Peki kirası?"
"Sizin nerelerden geldiğinizi ve ne iş yapabildiğinizi biliyorum.Zaten bu evden artık bir kârım da yok.Sadece her yıl 480 dolar versenin yeter."
Babamla bakıştık.Eski evimize yakın bir miktar ödeyecektik.Bence uygundu."Peki evi tuttuk."dedi babam.Adamla el sıkıştılar.

Temizlik malzemesi ve yiyecek almak için markete gittim.Reyonlarda dolaşırken elimdeki paraya bakıyordum.Yeterli miktarda almam gerekti.Bakma işim bitince yemek kısmına geçtim.Makarna ve ekmek aldım.Kuru kuru gitmesin diye de su aldım.Kasaya ilerledim.Kasada bir çocuk vardı.Tonlarca ilaç alıyordu. Kasaya benim eşyalarımı uzattım. Aniden döndü ve bana çarptı.Yerde ilaç paketleri vardı."Ah üzgünüm." dedi önce."Annem beni öldürecek." diye mırıldandı."Sorun değil."dedim. Ilaçları poşete doldurdu.Koşarak marketten çıktı.Şaşkın şaşkın arkasından baktım."10 dolar."dedi adam.Elimdeki parayı kasaya verdim.
••••••••
Babam makarnaları koyarken "Baba okula ne zaman başlayacağım?" dedim.Kafasını kaşıdı."Bugün seni kayıt ettirelim.Yarın gidersin!"dedi. Ona sarıldım."Sen dünyanın en harika babasısın!"diye bağırdım.Beni öptü.

Okulun kapanmasına iki gün kalmasına rağmen gitmek istiyordum. Ben de karne alıp babamı gururlandırmak istiyordum.Bu yüzden babamla öğleden sonra okula gidip kayıt yaptırdık.Baya büyük bir okuldum.Baya baya büyüktü.
••••••••
"Bem dışarı çıkıyorum baba!"diye bağırdım kapıyı kaparken.Babam tamam,işareti yaptı.Kapıyı anahtar ile kitledim.Kırmızı Converselerimi giyip binamızdan çıktım.

Hava gayet açıktı.Yaz geldiğini belli ediyordu.Etrafta dolaşmaya başladım. Kimseyi tanımsam da dolaşmak eğlenceli oluyordu.

Ara sokaklardan birine girdim.Koyun sesleri geliyordu.Koyunları severim. Bir ara büyükannem ile besliyorduk ama o ölünce ve zorda kalınca satmak zorunda kaldık.

Sokakta gezinirken aniden ağlama sesi duydum.Sesin nereden geldiğini anlamak için nefes bile almadım desem yeridir.Ses iki metre soldan geliyordu.Oraya ilerledim.Kocaman bir çalı vardı.Çalıyı kendime çektim. Kızıl saçlı bir kız ağlıyordu.Siş gözleri ile bana baktı."Sakin ol sana zarar vermeyeceğim."dedin ve yanına çöktüm."Ben Luna.Buraya yeni taşındım ve hiç arkadaşım yok."
"B-ben Beverly!"dedi hıçkırarak. "Sana ne oldu böyle?"diye sordum.
"B-bunu sana anlatmamam gerekiyor.Özel galiba."
"Benim de bir sürü sırrım var ve hiçbirini söylemedim."
Beverly biraz düşündü.Anlatma kararı aldı."Benim babam,şerefsiz. Beni taciz ediyor."dedi.Elimi ağzıma kapattım."Ciddi olamazsın!"
Ağlaması kesiliyor gibi oldu."Bak benim annem de bana çok işkence etti ve sonunda buradayım."dedim.Elini omzuma koydu."Arkadaş olmak ister misin?"diye sordu."Benim de arkadaşım yok."diye de ekledi.
"Bu harika olur."

Ona markette gördüğüm çocuğu anlattım ve baya şaşırdı."Senin gördüğün o çocuğu tanıyorum."

"Ne?!"

"Böyle orta boylu,zayıf değil mi?"

"Evet ama nasıl?"

"Bu kasabada uzun zamandır yaşıyorum."dedi gülerek.

"Kim peki?"

"Edward diye biri ama kasaba ona Eddie der.Annesi tam bir korumakolik.Bir sürü ilaç içiyor.Hatta bizim okulda."

"Sizin okul?"

"Iki sokak ötesindekindeki okul!"

"Ben de oraya gidicem!"

"Aman Tanrım."
Ikimiz sarıldık.Beverly'nin yanında kendimi çok güvende hissettim çünkü daha önce hiç arkadaşım olmamıştı.

Eve gelince babam bendeki mutluluğu fark etti."Kızım ne oldu?Ne bu sevinç? Piyangoyu felan mı kazandın?"
"Baba yeni bir arkadaşım var!"
Babam bana sarıldı."Çok sevindim ama yemeğini ye.Sonra konuşuruz. Bana uzun uzun anlatırsın."dedi.

Herkese merhaba!Yeni kitap yazmaya karar verdim.Uzun zamandır Losers Club ile ilgili kitap yazmayı planlıyordum ama nedense yazmıyordum.Kitap genellikle film üzerinden gidecek ana bazen ufak ayrıntılar ekleyebilirim....
Sizleri seviyorumm..♡