Mafyanın Kızı

1. Bölüm

Bir insan nasıl bu kadar kötü ve gereksiz olabilir.Hayır yani anlamıyorum ben senin kızınım be adam.Ne istiyorsun benden?
Size kendimi tanıtmayı unuttum.Ben Defne Sayer.Az önce babama sövüyordum.Kendisi mafya.O yüzden hiç anlaşamıyoruz.Ondan uzaklaşmak için ayrı eve çıktım ama her gün evine çağırıyor ve biz kavga ediyoruz.Bir de abim var.Adı Mert.Aslında tam abi değil yani benden 1 yaş büyük sadece. Aynı okuldayız.Ben lise 3 e o da lise sona gidiyor.Mert ile iyi anlaşıyoruz.O da babamdan ayrı yaşıyor.Annemse birgün babamın işlerinden sıkılmış bizi bu adamla bırakıp gitmiş.

Şimdi size babama sövmemin nedenini anlatayım.Bugün yine bizi evine çağırdı.Saat 17.20 idi.Biz de abimle kalkıp gittik.Ben sizi çok özlüyorum birlikte yaşayalım diye tutturdu.
Ben de "tabii ki babacığım"dedim abim bana şaşkın şaşkın baktı. Bende sözlerime devam ettim"bu işleri bırakırsan neden olmasın"dedim."kızım hemen reddetmeyin ne güzel birlikte yaşayalım işte"dedi. E bende yine hayır dedim.O da abime "sen ne düşüniyosun oğlum "dedi.
Abimde bana katıldığını söyleyince babam kızdı ve "lan ne güzel yediğiniz önünüzde yemediğiniz arkanızda ikinizinde arabası evi var daha ne istiyosunuz"diye bağırdı.
Abimde "baba biz bunları istemiyoruz" dedi.
"Lan çek git lan evimden"dedi abimde çıktı gitti.Oha resmen abimi evden kovdu.Babam bana döndü saçlarımı okşadı.
"Hadi kızım lütfen gel işte buraya güzel güzel yaşayalım "dedi.E abimide kovdu bende sinirlendim.
"Hayır diyorum baba neyini anlamıyorsunuz"diye bağırdım.
Bağırmaz olaydım bağırmamla yanağımın zonklaması bir oldu.
Resmen bana tokat attı.
"Ne bağırıyosun lan yüz verdik astarını istiyosun ben senin babanım lan babanım terbiyesiz"dedi.
"Babaysan babalığını bil senden hiç bir şey istemiyorum tamam mı? Senin hiçbir şeyini istemiyorum senden utanıyorum be utanıy-"
Lafımı yarıda kesen şey yanağımın tekrar zonklaması oldu.Yuh ya bana tekrar tokat attı. Gözümden bir damla yaş akınca ağladığımı fark ettim. O adamın yanında ağlamak istemedim ve evden çıktım.
Köşeyi dönünce yere çöktüm ve ağlamaya başladım.Telefonumu çıkardım saat 18.32 idi.Burak'ı aradım.Burak benim çocukluk arkadaşım çocukluktan beri arkadaşız.Bide Alya var o da çocukluk arkadaşım çok yakınız hiç ayrılmadık beraber tatile gittik aynı okulda okuduk falan.Baya yakınız yani.
Bekledim bekledim ve Burak telefonu açmadı.Abim zaten kapatmıştır.Biraz daha orada oturup kalktım ve yürümeye başladım. Eve gitmeyi istemiyorum.
       Telefonumu çıkarıp saate baktım 19.14 tü. Telefonu sessize aldım ve yürümeye devam ettim. Sonra bizim eve 30-35 dk uzaklıktaki sahile indim ve bir banka oturdum. Buraya pek sık gelmezdim. Annem gittikten sonra olanları düşünmeye başladım. Babam annemin zoruyla azaltmıştı işlerini. Annem tamamen bırakmasını istedi ve babam bırakmadı annem de gitti. Bizi bir mafyanın eline bırakıp gitti.
        Annemin gidişiyle babam daha kötü bir adam oldu. Bundan 2 yıl öncesine kadar abimle hiç umursamıyorduk. Ta ki birgün sinirlenip abime vuruncaya kadar. Tabi abim topladı eşyalarını ve çıktı gitti evden. 1 ay sonra beni de aldı kurtardı o adamdan birkaç hafta abimle kaldım sonra ayrı eve çıktım. Babam bizi sürekli evine çağırmaya başladı. Bırakacağım bu işleri ama o kadar kolay değil bana biraz zaman verin falan dedi. 2 yıl oldu ama hala devam ediyo. Bırakacağına  inanmadık ama neyse. Bugün ilk defa bana vurdu. Yanağımda izi kalacağına eminim.
          Yanıma bir çocuk oturdu.
  "Bi sorun mu var" dedi. Bende "sanane "dedim. Ve kalktım banktan. Zaten hava da karardı. Eve gitsem iyi olur. Yanağımdan süzülen yaşları sildim. Çocuk arkamdan geldi.
    "Ben Yağız bu arada. Evine bırakmamı ister misin?"
     "Tabii adını da söyledin tanışmış olduk hadi bırak beni evime. Gerizekalı mısın sen. Git başımdan. "dedim.
    Eve doğru yürümeye başladım. Bir ara sokaktan geçtim. Tehlikeli bir yere benziyordu. Yani karşı kaldırımda bana öküzün trene baktığı gibi bakan çocukları görünce tam da öyle bir yer olduğunu anladım. Hızlı hızlı yürüdüm. Ta ki bir kol tarafından sıkıştırılıncaya kadar.
        "Biraz takılmaya ne dersin güzelim." Daha çocuğa cevap vermeye fırsat bulamadan (Gerçi fırsatım olsa ne diyecektim ki adama) az önceki çocuk geldi ve ona yumruk attı. Neydi adı??
Heh Yağız.   
     Sonra geldi elimden tuttu ve beni arabasının yanına götürdü.
    "Ben öyle gereksiz yere naziklik yapmam"dedi.
  "Nasıl yani?"
   "Odun olduğumu söylerler "
    "E beni niye eve bırakmayı teklif ettin?"  
     "Çünkü güzelsin ve burada ki özellikle o girdiğin ara sokaklarda güzel kızlardan eser kalmaz. " dedi ve ben şok olmuş vaziyette ona bakakaldım.
     Sırıttı ve elini uzattı.
   "Baştan alalım ben Yağız " dedi.
Uzattığı elini tuttum ve "Defne"dedim.
   Sonra arabasına bindim ve beni eve bıraktı. Kapının önüne geldiğimizde kapının önünde duran Alya, Burak ve abimi gördüm.
Çok güzel.
Şimdi sıçtım.