Δεν περίμενα ποτέ να αγαπήσω κάποιον καλλιτέχνη, αλλά το έκανα, και γι αυτό ευθύνεται η μικρή μου αδερφή. Έλεγε ότι άξιζαν, ότι οι στοίχοι τους εκφράζουν αυτό ακριβώς που νιώθεις ή που θες να νιώσεις, ότι σε κάνουν να βλέπεις το μέλλον αισιόδοξα και...
Βρισκόμουν έξω από μια πόρτα μαζί με τα κορίτσια και άλλες έξι κοπέλες και φυσικά δύο από τους μάνατζερ. Ήμασταν οι εκλεκτές για απόψε. Περιμέναμε πάνω από μισή ώρα αλλά η αγωνία μου και αυτά που είχαν γίνει στο fansign πριν με κρατούσαν απασχολημένη όλη τη διάρκεια της αναμονής. Τόσο μάλιστα που δεν πρόλαβα να ετοιμαστώ για την συνέχεια. Να ετοιμαστώ να ον αντικρίσω ξανά. Με τα κορίτσια δεν μιλούσαμε ιδιαίτερα γιατί ήμασταν σοκαρισμένες από πριν. Η Jaein για λίγο έλλειψε να μην λιποθυμήσει όταν σταμάτησε μπροστά από τον Hoseok και της έπιασε τα μάγουλα παιχνιδιάρικα. Από ότι κατάλαβα την έβρισκε υπερβολικά γλυκούλα και η αλήθεια είναι ότι ήταν η πιο γλυκιά και η πιο όμορφη από όλες μας. Τουλάχιστον εγώ αυτό πίστευα... «Λοιπόν. Τα αγόρια είναι κουρασμένα αλλά θα χαρούν πολύ να σας φιλοξενήσουν για λίγο στην παρέα τους, παρακαλώ σεβαστείτε τον προσωπικό τους χώρο» είπε ο μάνατζερ Sejin μόλις μας τράβηξε την προσοχή. Κουνήσαμε το κεφάλι μας με κατανόηση και η πόρτα άνοιξε. Έμεινα πίσω για να μπω τελευταία και να κερδίσω περισσότερο χρόνο πριν τους δω για άλλη μία φορά, την ίδια στιγμή βέβαια δύο κοπέλες δεν είχαν ιδιαίτερη υπομονή. Μόλις μας είδαν τα αγόρια φώναξα ενθουσιασμένα όπως και πολλές από εμάς. Σηκώθηκαν από το τραπέζι που έτρωγαν και μας χαιρέτησαν και μετά μας οδήγησαν στον μπουφέ να βάλουμε κάτι να φάμε και να κάτσουμε μαζί τους. Ο Jungkook ήταν εκείνος που πλησίασε εμένα και την Yoona ενώ ο Namjoon πήγε με την Celine και την Jaein. «Πως περάσατε;» μας ρώτησε την στιγμή που έβλεπα εκείνες τις δύο κοπέλες να μιλάνε με τον Jimin και τον Yoongi κάπως πιο ενθουσιασμένες από τις υπόλοιπες. Προσπάθησα να μην δώσω πολύ σημασία και να συγκεντρωθώ στον Jungkook που γέμιζε δύο πιάτα με, κυριολεκτικά, ότι είχε ο μπουφές. «Πολύ ωραία!» έκανε η Yoona λες και μιλούσε σε έναν απλό φίλο. «Χαίρομαι» είπε. «Noona;» έκανε και γυρίσαμε και οι δύο να τον κοιτάξουμε. Ναι και η Yoona ήταν noona του. Εκείνος γέλασε. «Αυτό είναι για εσένα» είπε και της έδωσε το πιάτο. «Και αυτό για εσένα». Πήρα το πιάτο και τον ακολούθησα στο τραπέζι που άρχισαν να μαζεύονται όλοι. Αλλά πριν πλησιάσουμε με σταμάτησε. «Μπορώ να σε βοηθήσω να κάτσει δίπλα στον Yoongi hyung». Χαμογέλασα και κούνησα το κεφάλι μου με ευγνωμοσύνη. «Δεν είναι ανάγκη» είπα και προχώρησα μπροστά. Στάθηκα μπροστά από μία θέση η οποία είχε ένα πιάτο με φαγητό, οπότε έκανα να γυρίσω αλλά παραλίγο να πέσω πάνω σε κάποιον. «Μπορείς να κάτσεις» έκανε ο Yoongi και μετακίνησε το πιάτο του ακριβώς στην διπλανή θέση. Όταν μαζευτήκαμε όλοι τα αγόρια προσπάθησαν να μας κάνουν να νιώσουμε πιο άνετα και να ανοιχτούμε. Όλοι μιλούσαν με όλους, εκτός από μία κοπέλα η οποία καθόταν δίπλα στον Jimin και της μιλούσε λες και μιλούσε σε παιδάκι. Όπως έκανε ο Hoseok στην Jaein, χωρίς όμως να αγνοούν τους υπόλοιπους. Ο Yoongi δίπλα μου με αγνοούσε και μιλούσε περισσότερο με την άλλη κοπέλα η οποία ήταν από αυτές που του κολλούσαν πριν. Μάλλον ήταν και ο δικός της αγαπημένος. Η ώρα τελείωνε και εγώ είχα καταφέρει να συζητήσω με όλους εκτός από τον Jungkook και τον Yoongi. Χάνεις την ευκαιρία σου Alice, είπα στον εαυτό μου και τότε πήρα μία βαθιά ανάσα έτοιμη να του μιλήσω... αλλά ο χρόνος τελείωσε... Άρχισαν να μας αποχαιρετούν αλλά εκείνη την στιγμή ο Jin τράβηξε αγχωμένος τον Yoongi πιο μακριά από εμένα και του ψιθύρισε κάτι μακροσκελές. «Μιλήσατε;» ο Jungkook μου τράβηξε την προσοχή και μέσα σε δευτερόλεπτα τους έχασα και από το οπτικό ου πεδίο αλλά και αργότερα τελείως. «Όχι» έκανα αφηρημένα. «Δεν ακούγεσαι τόσο στεναχωρημένη πάντως» παρατήρησε και τότε έστρεψα όλη μου την προσοχή σε εκείνον. Χαμογέλασα θλιμμένα. «Είμαι όμως» έκανα και έκλεισα τα μάτια μου συγκρατώντας τα δάκρυα μου. Πήρα μία βαθιά ανάσα και κοίταξα τις άκρες των παπουτσιών μου. «Ευχαριστώ που με βοήθησες πάντως, χωρίς εσένα δεν θα σας συναντούσα». Σήκωσα το βλέμμα μου και με στεγνά πλέον μάτια χαμογέλασα και του έδωσα το χέρι μου. «Χάρηκα για την γνωριμία». Εκείνος με κοίταξε έκπληκτος. «Θα βρισκόμαστε στη σχολή όμως, σωστά;» Κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά και τον πλησίασα περισσότερο. «Πραγματικά πέρασα πολύ ωραία, αλλά δεν μπορώ να λέω ψέματα στον εαυτό μου. Όπως ξέρεις, μερικές είμαστε ερωτευμένες, άλλες σας θέλουμε απλά σαν φίλους αλλά το σίγουρο είναι ότι όλες σας θέλουμε στην ζωή μας, αλλά καμία δεν μπορεί. Έχετε την ζωή σας και εμείς την δική μας. Έτσι είναι. Το να συνεχίσω να σε βλέπω θα μου κάνει κακό και σε εμένα και στις άλλες. Εκείνες ίσως καταφέρουν μία φιλία αλλά εγώ δεν μπορώ». «Γιατί;» είπε. Το βλέμμα του ήταν καρφωμένο πάνω μου και με κοιτούσε προσπαθώντας να καταλάβει. «Ξέρεις γιατί. Σου μίλησα για εμένα. Σου είπα για την οικογένεια μου, τις σκέψεις μου για εσάς και για εκείνον. Αν σε βλέπω θα τον σκέφτομαι και θα σκέφτομαι ότι ίσως να τον συναντήσω και δεν το θέλω αυτό, γιατί θα ζω πάντα με το "περίμενε". Δεν θέλω να σας μιλήσω ξανά, θα συνεχίσω τη ζωή μου παρατηρώντας και αγαπώντας σας από μακριά. Αυτό είναι το σωστό για όλους. Είστε οι BTS και είμαστε οι ARMY, τίποτα παραπάνω». «Alice...». «Αντίο, Jungkook. Ευχαριστώ για όλα. Ευχαριστώ που ήσουν, είσαι και θα είσαι στην ζωή μου και στην καρδιά μου. Να το πεις και στους άλλους» ήταν το τελευταίο που του είπα πριν τον αποχαιρετήσω για πάντα και βγω τελείως από το δωμάτιο, αφού τους κοίταξα όλους για μία τελευταία φορά.
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Α/Ν Ξέρω άργησα. Αλλά αυτές τις μέρες είχα πολλά να αντιμετωπίσω οπότε ναι. Πάντως θα ήθελα να πω ότι αν περνάτε ποτέ κάποια άσχημη φάση να το λέτε σε κάποιον που αγαπάτε και αν δεν θέλετε έστω να το λέτε σε κάποιον άγνωστο. Πραγματικά αυτό είναι το πιο εύκολο για εμένα. Μην τα κρατάτε μέσα σας, ξεσπάστε, γιατί αυτό είναι που χρειαζόμαστε όλοι. Και θα σας πω έναν τρόπο...Πηγαίνετε κάπου με δυνατή μουσική και τραγουδήστε όσο πιο δυνατά μπορείτε. Έτσι θα βγάλετε ένα μικρό μέρος του πόνου σας προς τα έξω.
