Demek gözlerim çok güzel.
İçime çektiğim sigara dumanını halkalar halinde aynaya doğru yollarken bir yandan da yüzümü inceliyordum.
Yüz hatlarım gayet belirgin ve hoştu, bunun farkındaydım, hafiften alnımı kapatan saçlarımı kenara itip gözlerime baktım. Yüzümdeki hafif esmerliğe inat parlıyordu.
Anonimin en son attığı mesaj her ne kadar ruhumu okşasa da gayet normal bir şey söylemiş gibi ;
-Daha ne kadar anonim kalacaksın ?
yazdım.
Bu sefer yanıt pek gecikmedi.
anonim : Ne yazık ki bunu ben de bilmiyorum.
Kafası karışıktı anlaşılan ve ben deli gibi merak ediyordum.
-Senin hakkında hiçbir şey bilmiyorum, eminim ki sen beni bir şekilde araştırıp bir şeyler öğrenmişsindir. Bu durumda konuşmamız ne kadar adil ?
Birkaç dakika sonra..
anonim : Merak içerisine girmeni bekliyordum ama bu kadar önemseyeceğini düşünmemiştim :)
Benim hakkımdaki bildikler umursamaz oluşuma kadarsa, gerçekten fazlasıyla tanıyordu beni.
-Bence bu gayet doğal bir şey.
diyerek yanıtladım, şaşkınlığımı gizleyerek.
Bu iş canımı sıkmaya başlamıştı ve anonim kendinden zerre taviz vermiyordu. Eğer ki birine karşı hissediyorsan bir şeyler gidip açıkça söylersin, ne gerek var bu kadar saçmalığa 😒
Hani anlayabiliyorum utanırsın, alacağın tepkiden korkarsın falan ama konuşurken karşındakini de düşünmek zorundasın.
Bu soru işaretleri kafamda dolanırken telefonun ışığı yanıp söndü. Ekran kilidini açıp bildirime tıkladım.
anonim : Madem bu kadar merak ediyorsun seninle bir anlaşma yapalım.?
