I Love You Just The Way You Are

Chapter 21

Ella's POV

Clarence..... kinakabahang tawag ko sa pangalan niya. Alam mo na rin?
patawarin mo ako di ko gustong maglihim sa inyo pero may mga dahilan ako para gawin a........ di ko na natapos ang sasabihin ko ng bigla siya humilik kaya na tigilan ako.

Clarence, alog ko sa balikat niya. Naririnig mo ba ako?

Mukhang nakatulog na siya pero bakit niya akong tinawag na Rowell?? Malabo namang makilala niya ako dahil hindi naman niya nakita ang mukha ko noong nasa bahay nila ako. Saka nangako si Mark na isesekreto niya ang lihim ko. Nakakapagtaka naman. Siguro dapat lumayo na ako kay Clarence hanggat maaga pa. Dapat iwasan ko na rin siya para makalimutan ko na ang nararamdaman ko para sa kanya.
Hindi dapat ito nangyayare ngayon that's way i push myself up pero bakit ganun hindi ko magawang umalis sa posisyon ko ngayon. Yung amoy niya, yung init ng katawan niya at the thoughts na this is Clarence na kaharap ko ngayon may kakaibang pakiramdam na pumipigil sa akin para layuan siya. Pati ang kamay ko ay nagkusang gumalaw para itrace ang kanyang kilay. No mali ito, bulong ko sa sarili ko at tinulak ang sarili ko paalis sa pagkakayakap ni Clarence. Hindi na ako pwedeng maging mahina muli at alam ko habang nandyan si Clarence patuloy lang akong magiging mahina. Kailangan kong ibalik ang dating ako. Kailangan kong magpakatatag.

Hinawakan ko ang mukha niyang mahimbing na natutulog papunta sa jaw nya na minsan ay dating ko ng gusto mahawakan.

Ipangako mo sakin simula ngayong gabi hindi mo na ako guguluhin pa, lalo na to, nakangiting sabi ko sabay hawak sa puso ko. Hindi na rin kita guguluhin pa. Naging malaking abala ako sayo at ikaw rin naman sakin. Paalam Clarence.

Rowellllllllllaaaaa!!!!!!

wakeup uuwi na tayoooooooooooo

Meii....... ang ingay mo, pabulong kong sabi.

Sobrang inaantok pa ako at kulang yata ako sa tulog. Alas dose na rin ako nakabalik sa kwarto namin ni Mei. Pagkagaling ko kase sa kwarto nila Clarence ay hindi pa ako inaantok kaya naglakad lakad muna ako at nagisip isip ng kung ano ano. Narealize ko na marami akong nasayang na oras habang nandito ako, nakalimutan ko na yung mga bagay na dapat kong gawin dito. Kaya pinangako ko sa sarili ko na simula ngayon magfofocus nalang ako sa pagaaral ko at magpupursigi para maabot ang pangarap ko. Alam kong malayo pa ako at marami pa akong dapat pagdaanan pero narealize ko na walang madaling daan sa pag abot ng pangarap. Lahat ay nahihirapan at kung tingin mo ay nahihirapan ka sa pagabot ng pangarap mo tiyak nasa tamang landas ka. Ang kailangan mong gawin ay magtiwala sa proseso at paghirapan ang daan patungo sa pangarap mo. Syempre hindi ito magiging madali kaya dapat humingi ka rin sa itaas ng lakas ng loob which is si lord. Isa rin ito sa moto ko Nothing is impossible with God. That's why buo na ang desisyon ko na pagaaral muna bago ang lahat.

Rowella, kailamgan na natin magmadali kong gusto mong makadaan pa tayo sa bilihan ng mga pasalubong. Sure ako na magugustuhan ni Jenny ang mga bibilhin natin kaya bumangon ka na, sigaw niya pa ulit.

I open my eyes and i saw her na nakaharap sa salamin habang nagmimake up at mukhang tapos na siya maligo. She's wearing a loose shirt na nakatuck in sa fitted jeans and a rubber shoes.

Good morning, inaantok na usal ko.

Thanks God gising ka na, tigil nya sa ginagawa niya at hinarap ako. Himala tanghali ka na nagising??

tanghali? tanong ko sa kanya at tinignan ang oras sa phone ko.
Hala oo nga, biglang bangon ko 10am na eleven thirty ang call time para maglunch. Dali dali kong binuksan ang kabinet at namili ng susuotin ko. I grab a white off shoulder and choose to part with denim jeans and a rubber shoes too.

Nice, choice, sabi ni Mei.

thanks, i need to be hurry Mei, naprapraning na sabi ko sa kanya at sabay takbo papunta sa Cr.