I Love You Just The Way You Are

Chapter 19

Ella's POV

I love you, pagamin ko kay Clarence, di ko alam kung saan ako kumuha ng lakas ng loob para aminin ang nararamdaman ko para sa kanya. Pero ito lang tanging nakikita kung chance para maamin ito. Kapag di ko pa sinabi baka wala na akong chance para aminin pa ito sa kanya.

Gustong gusto kita Clarence! , paguulit ko pero wala parin siyang reaction sa sinabi ko. Hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya at sinabi ko mismo sa tenga niya ito. Clarence ang sabi ko gusto kita! Narinig mo ba?

Napaupo lang siya sa sahig kaya napabitaw ako sa pagkakayakap ko sa kanya. Walang salitang lumalabas mula sa kanya. Hinagod niya ang buhok niya paitaas hanggang sa likod ng ulo niya at napahinga ng malalim.

I think we should go, we both tired and restless. Come to my back, tapik niya sa balikat niya. I'll carry you at my back.

No its fine, kaya ko sarili ko, pagtanggi ko sa kanya. Pinilit kong tumayo at naglakad palayo sa kanya kahit na paika ika ang paglalakad ko. Hindi pa man ako nakakalayo sa kanya agad siyang pumunta sa harap ko at naupo.

Dont be a hard headed Rowella, sulyap niya sakin at he gestured me to ride his back. Pero di ko siya pinansin at iniwasan lang siya. Nagpatuloy na ulit ako sa paglalakad at hindi na siya nilingon.

Hindi nga siya nakapagsalita ng umamin ako sa kanya. Tapos gusto niya sumakay ako sa likod niya! Kung wala naman pala siyang balak na saluhin ako, I mean my heart then dapat wag siyang maging sweet sa akin ng hindi ako umaasa! Hindi naman ako pangit para matulala siya ng ganun pagkatapos kong uma...... Di ko na natapos ang sasabihin ko ng biglang binuhat niya ako, whattt the...... Put me down Clarence! Angal ko sa kanya habang buhat buhat niya ako sa dalawang braso niya. Nagpatuloy lang siya sa paglalakad na para bang walang narinig.

Hindi mo na naman ba narinig ang sinabi ko Clarence? Sabi ko ibaba mo ako, sigaw ko sa kanya habang pumipiglas pero hinigpitan niya lang ang pagkakahawak niya sakin.

Bakit ka ganito sakin Clarence? Bakit mo ba ako pinahihirap? Nabuhay ka ba sa mundong ito para pahirapan ako... Naluluhang sabi ko sa kanya habang hinahampas ang dibdib niya.

Ang pakiramdam ko ay parang hinampas ang puso ko ng matigas na bagay sa sobrang sakit. First time in my entire life na makaramdam ako ng ganito sa isang lalaki. Wala akong ibang maramdaman kundi sakit, sakit ng isang rejection mula sa taong bukod tanging nagpasaya sakin. Pinaramdam niya sakin kung paano mainlove ulit, pinaramdam niya sakin ulit kung paano maging teenager sa kabila ng mga kamalasang nangyayare sa buhay ko. But suddenly i don't feel the same way kase lahat ng ito ay nawala at napalitan ng lungkot at kawalang gana. Feeling ko nadrain lahat ng lakas ko dahil sa feeling kong di na appreciate. How could someone be sweet to you and having no care at the same time.

Clarence wait, sabi ko ng mahinahon sa kanya. Tinignan niya ako sa mata at mukhang nakumbinse ko naman siya kaya tumigil siya sa paglalakad.

Gusto kung malaman kung ano ang naramdam mo sa sinabi ko, alam kong narinig mo ako kanina kaya please sagutin mo ako, sabi ko sa kanya habang nakatingin sa mga mata niya.

Ilang sandali pa ay napatingala siya at napahinga ng malalim. Sorry Rowella.. I.... I... Just dont know how will i react after I hear your confession, mahinahon na paliwanag niya sakin at napahinga ulit ng malalim.

Narinig mo naman pala ako, humagulgol na ako sa pagiyak at napasandal nalang ang ulo ko sa dibdib niya. Why didn't you give me any response? Bakit pinagmukha mo akong tanga. Umamin na nga ako sa sayo na gusto kita bakit wala ka man lang kahit niisang sinabi at nanahimik kalang, nasasayahan ka bang nakikita akong nahihirapan? Ikaw lang ang nagparamdam sakin ng ganito! Wala na akong nagawa kundi ang umiyak ng umiyak.