So Undercover

Ona Karşı Ne Hissediyorum? #9

Seçilmiş kişi filan mıyım? Neden herkes benimle uğraşıyor? Vampirlikle başa çıkamazken bide kurtlar mı? Dalga mı geçiyorsunuz?

Önümde Brent'i görünce rahatladım. Bana sorar gözlerle bakıyordu. Bense inleyip geri yere yattım.

"Noldu?"

"Bide kurtlar mı vardı?!"

Sinirimi ondan çıkartma gibi bir şeyim yok ama bahsetmesi gerekirdi!

"Onlarla mı karşılaştın!?"

Bide sen bağar tam oldu. Bu sefer sakin sesimle cevap verdim.

"Evet."

Etrafa bakındı.

"Bugünlük bu kadar yeter hadi eve gidelim."

"Yürüyebilseydim giderdim."

Bana yine kaşlarını çatıp sorar gözlerle baktı. Cevap olarak ayağımı gösterdim. Yine iki elini beline koyup nefesini dışarı verdi. Bunu benim yapmam gerekir ama!

"Tam bir başbelasısın."

"Saol ya!"

Kızgınlıkla şaka arasında söylemiştim. Ne olduğunu bende çözemedim. Üstelik bide gülmüştüm. İyice kafam gitti.

Yanıma geldiğinin farkında bile değildim. Beni birden kucağına aldı. Ben ona 'napıyon' bakışı atarken o beni takmıyordu bile.

"Napıyorsun?"

"Ne yapıyoya benziyorum?"

Yine o gülüşlerden birini yaptı. İtiraz etmedim ve başımı ona iyice yasladım. Biraz da olsa gözlerimi kapatıp bunları düşünmemeye çalıştım.

Biraz daha gittiğimizde hala ormandaydık. Bu niye koşmuyor ki? Koşmadan yarım saat sürer kafayı mı yedi bu?

"Neden koşmuyorsun?"

"Koşarsam rahatsız olmaz mısın?"

Ona ciddi misin bakışları attım. Bu çocuk manyak. Güldü.

"İyi o zaman biraz daha sıkı tut."

Ellerimi iyice boynuna doladım. O koşmaya başlarken ben gözümü kapattım. Bir süre sonra durduğunda gözlerimi açtım. Evin önündeydik. Beni kapıya kadar taşıdı. Kapının orda indirmesini söyledim.

Bu mesafeyi de yürüyebilirim! Ama o yine de belimden tutuyordu. Bu küçük şeyde bile heyecanlanmam normal mi? Bence değil!

Patrick kapıyı açıp bize bakmadan geri içeri girdi. Çok yardımcı oluyor! Brent belimden tutarak beni merdivenlerin oraya götürdü. Merdivenlerin orda yine taşıdı. Ciddiyim.. yürüyebilirim!

Odama kadar da taşıdı. Beni yatağın üstüne hafifçe bıraktıktan sonra odamdaki koltuklardan birine oturdu.

"Ciddiyim. Beni o kadar taşımana gerek yoktu."

Omuz silkti. Bana bakıp duruyordu. Derdi ne lan bunun? Yastığa iyice yaslanıp gözümü kapattım. Olanları unutmaya çalıştım ama Brent'in beni izlediğine bahse girerim. Gözümü açıp ona baktım. Tahmin. Doğru.

"Neye bakıyorsun?"

Yine omuz silkti. Ama gülüyordu.

"Bi daha omuz silkersen seni öldürürüm bana normal bir cevap ver." diye tehdit ettim.

O sadece güldü.

"Bakmak yasak mı?"

Sonunda konuşabildi.