The Story Of Mila: Everything Changed

6.

Met een goed gevoel word ik wakker. Ik voel hoe Jonas z'n armen me omringen en dat dit niet dezelfde matras is als bij z'n thuis. Als ik m'n ogen open zie ik dat we nog steeds in dezelfde zetel liggen als gisteren avond. Als ik rondkijk zie ik Jimmy en Charlie nog vredig slapen in hun zetel. Net als ik van plan ben om recht te staan en wat rond te lopen, komt het besef weer tot me door. Ik kan niet zomaar rechtstaan. Dat gaat niet. Ik zucht en nestel me dan nog maar wat dichter tegen Jonas aan. Door die beweging heb ik hem denk ik wakker gemaakt. 'Goedemorgen prinses', zegt hij met z'n zachte, brakke ochtendstem. Oh, wat is dat toch schattig. Ik draai me om zodat ik heb aan kan kijken. 'Goedemorgen prinsje', zeg ik voordat we een kusje delen. Ik verstop me nog even in Jonas z'n schouder en sluit nog eventjes m'n ogen.

'Ah, de schone slaapster is wakker', lacht Alex. Hoe kan die toch altijd zo enthousiast zijn 's ochtends? Dat zal waarschijnlijk zijn specialiteit zijn. De geur van pannenkoeken verspreidt zich in de woonkamer. Ik kan mijn sensoren gelijk geven, want Charlie springt meteen recht en sprint zo snel ze kan aan tafel. Tussendoor in die handeling riep ze dan ook nog eens "pannenkoeken". Hopelijk heeft ze de buren niet wakker gemaakt.  'Ja Charls, ik heb net verse pannenkoeken gemaakt', zegt Alex met pure trots. Hij komt met een hele stapel pannenkoeken de keuken uit. Ineens voel ik hoe Jonas me weer eens opheft en me aan tafel brengt. Ik geef hem een klein kusje als bedankje. Met z'n allen storten we ons op de pannenkoeken. Gelukkig dat er choco is, want pannenkoeken met choco zijn hemels.

Ik zie hoe Jimmy naar me kijkt en dan meteen begint te lachen. Ik trek m'n wenkbrauwen op naar hem. 'Wat is er zo grappig?', vraag ik hem met een onwetende blik. Nu iedereen kijkt, zijn ze allemaal beginnen lachen. Ik kijk hun vragend aan. Wat is hier aan de hand? 'Hoe kan jij er voor zorgen dat er choco op je voorhoofd zit?', zegt Jimmy al lachend. Ik voel over m'n voorhoofd en inderdaad, er hangt choco aan m'n vingers. Ik draai m'n hoofd naar Jonas toe om me te helpen. Eens hij alles eraf heeft gedaan met een doekje, leg ik m'n hand op z'n wang en wrijf ik erover. Wat hij niet wist, was dat ik m'n vingers in de choco had gestoken en dat er nu strepen choco op z'n wang staan. 'Santiago, hoe durf je!', zegt Jonas terwijl hij met z'n hand over z'n wang glijdt. Ik lek m'n vingers af omdat ik die restjes choco niet wil verspillen. Daarvoor is het te lekker. Jonas blijft ondertussen met een doekje over z'n wang wrijven als een echte dramaqueen. 'Santiago, hier ga je spijt van krijgen, let op m'n woorden', zegt Jonas. M'n glimlach groeit enkel maar. 'Kom maar op', zeg ik uitdagend. Hij lacht wat voordat hij in actie schiet. 'Je hebt erom gevraagd', zegt hij voordat hij me opheft en met mij naar de keuken loopt. Hij zet me in de pompbak en laat de kraan stromen. 'JONAS VAN LOO', gil ik. Jonas draait de kraan terug dicht en Charlie komt al aangelopen met een handdoek. Ik doe de handdoek om me heen en Jonas neemt me weer mee naar de tafel. Daar eten we op ons gemak verder. Maar ik weet wel één ding heel zeker. Hier komt hij niet zomaar mee weg. Ik ga van die 1-1 snel 2-1 maken.

Als we alles hebben afgeruimd, gaan we in de zetel zitten. Ik herinner me weer dat Jonas en ik Jimmy en Charlie gisteren in het park hebben gezien in de voormiddag. Maar het was toen vrijdag en school is al bezig... 'Hoezo waren jullie gisteren in het park? Jullie hadden toch school?', vraag ik terwijl ik hun aanwijs. 'We hadden een springuur en meneertje daar wou eventjes naar buiten dus ging ik mee', legt Charlie uit. Alex ijsbeert al rond bij dat idee. 'Wie wilt er nu in de winter naar buiten? Dat is toch veel te koud!'. Ik moet er wat om lachen. Net als Alex hou ik ook veel meer van de warme zomerzon. 'Wel Alex, dat geeft ons een alibi om deze dametjes warm te houden', grinnikt Jonas terwijl hij dichter naar me schuift en z'n armen om me legt. Ik hef m'n wenkbrauwen op. 'Ah, zit dat zo?', vraag ik ondeugend. Jonas knikt en knipoogt. 'Dan blijven we de volgende keer thuis', zeg ik hem met een lachje. Alex moet er ook mee lachen. 'Ik dacht dat jij dat wel fijn vond, zo dicht bij elkaar', zegt Jonas die op het punt staat om me te kussen. Net voor hij de afstand wilt overbruggen, houd ik hem tegen. 'How how macho, zit je nu stoer te doen voor je vrienden of wil je er gewoon voor zorgen dat ik dat accident met het water vergeet? Wel, vergeet het maar!', zeg ik hem eigenwijs. Hij moet maar eventjes z'n lesje leren. Ik hoor hoe Charlie haar lach niet meer kan inhouden. 'Wel Romeo, wat een afgang', lacht Jimmy. Om van z'n afgang te ontsnappen, vlucht hij naar het wc.

Eindelijk zijn we weer thuis. Tori is een kleine preek aan het geven. 'Waarom laat je me niets weten als je ergens blijft slapen? Ik was dood ongerust!', zegt Tori bezorgd. Jonas zucht kort. 'We waren allemaal in slaap gevallen, daar kunnen we toch niks aandoen? En trouwens, beter in de dag naar huis komen naar 's nachts!', gaat Jonas tegen z'n moeder in. 'Daar gaat het niet over Jonas, stuur mij die ochtend dan dat je oké bent, ik zat hier wel een hele nacht ongerust te wachten op een berichtje! Je weet maar nooit dat er weer een ongeluk gebeurt!', zegt Tori die het deze nacht duidelijk moeilijk had. Ik voel hoe het schuldigheid gevoel naar boven komt. Tori zou nooit meer gerust kunnen zijn... Ik heb het niet alleen voor mezelf maar ook voor hun verpest. Oh, hoe kon ik toch zo stom zijn?! Ik voel een hand op m'n schouder. Ik zie hoe Tori me aankijkt met spijt in haar ogen. 'Sorry, dat laatste mocht ik misschien niet zeggen, maar ik ben gewoon ongerust, ik wil niet dat er iets met jullie gebeurt en ik wil ook zeker niet dat jij je schuldig gaat voelen over dat ik nu zo bezorgd ben. Ik was toen gewoon enorm bang om jou kwijt te raken, je bent misschien geen familie lid, maar je bent wel als een dochter voor mij', zegt Tori waarna ze me een warme omhelzing geeft. 'Schoondochter', kucht Jonas met een knipoog en de nadruk op schoon. Ik rol m'n ogen. Charmeur. Jonas neemt me in z'n armen en hij draagt me naar z'n kamer. Omdat we toch niks beters te doen hebben, haalt Jonas het spel UNO. Hij schudt het pak en geeft ons beide zeven kaarten. Zo beginnen we aan ons eerste spel van de dag.

Het is al bijna avond en we zijn nog steeds aan het spelen. Jonas kan niet tegen z'n verlies en ik win altijd, dus blijven we spelen tot hij toch eens wint. Hij is zo schattig als hij verliest.

'Uno', zeg ik voor de zoveelste keer. Telkens moet ik bijnemen. Na een hele tijd bij te moeten nemen heeft Jonas nu ook uno. Na een klein minuutje wint hij eindelijk. Als een raket springt hij recht, heft hij me op en zwiert hij me door de lucht. Ik laat tijdens de beweging een klein gilletje. Jonas laat me weer op het bed liggen. Door z'n snelle bewegingen is z'n bed een slagveld. Heel z'n bed ligt onder de kaarten. 'Ja, dat mag je zelf opkuisen!', zeg ik terwijl ik m'n hoofd op z'n kussen leg en me comfortabel maak. 'Sinds wanneer ben ik een slaaf?', vraagt Jonas me. Ik lach kort. 'Sinds wanneer ben je zo'n aansteller?', vraag ik hem. 'Oeeeh, die was raak! Ben je nog steeds niet over dat van deze ochtend?', ik zwijg, het enige wat ik hem geef als reactie is een opgeheven wenkbrauw. 'Maar geef toch toe,' zegt hij terwijl hij over me klimt,'zo dicht bij elkaar is toch fijn'. Met veel moeite houd ik m'n glimlach in. M'n eigenwijze masker mag niet afvallen. 'Misschien', nu ja, eigenwijs, ik schakel liever over naar speels.. 'Misschien? Je weet toch schatje, je wint misschien elke keer, maar uiteindelijk ben ik degene die wint', zegt Jonas al verwijzend naar onze afgelopen spelletjes. Ik zie hoe hij z'n ogen sluit en dichter naar me toe leunt. Ondanks dat ik hem graag wil belonen voor al z'n uithouding, wil ik het nog wat langer laten duren. Ik pak een kaart van het spel en druk dat tegen z'n lippen aan. 'Ruim dan maar eerst al je kaarten op, daarna kan je je overwinning vieren', grinnik ik. Ik zie hoe hij binnensmonds vloekt en met tegenzin van me afkruipt. Kaartje per kaartje legt hij het op een stapeltje. Na de laatste kaart op het pak gezet te hebben, doet hij er een elastiek over. Hij gooit het ergens naar de andere kant van de kamer en springt dan op z'n bed. 'En mag ik dan nu mijn overwinning vieren?', zonder te antwoorden kus ik hem volmondig op z'n lippen. Oh Jonas, wat er ook gebeurt, you will always be mine.