Melez Vampir

7. Bölüm

Evet yeni bölüm sonunda geldi. Aslında dün koyacaktım ama doğum günüm olduğunu hatırladım. Kendime bir gün izin verdim :D Dış bağlantı bölümüne bakabilirseniz bir gif var. İyi okumalar :D :D Ayrıca kızın giydiği kıyafetler fotoğrafta :D 

“Gücün savaştığın kişinin bir sonraki hareketini bilmek ve duyguları yönetmek”

“B-ben peki bu gücü nasıl kullanacağım?” diye bir soru yönelttiğimde gülümsedi. “Bunu kendin öğreneceksin, kendin geliştireceksin.” dediğinde şaşkınca ona bakıyordum.

Acı tekrardan bedenimi sardığında tekrar güçlü bir çığlık attım. Bir anda her şey karardı. Benjamin’in sesini duydum.

İyice kendime geldiğimde Benjamin’in saçlarımı okşayıp beni sakinleştirmeye çalıştığını fark ettim. “Geçti”  dedi ve devam etti. “Gücün neymiş?” “Gücüm  … Savaştığım kişinin bir sonraki hareketini bilmek ve duyguları yönetmekmiş.”

 “Bu çok iyi bir güç, ailene yakışan bir güç” “ Sen ailemi tanıyor musun?”  “Aslında evet yani tam değil ama biraz hatırlıyorum.”

 “Kaç yaşındasın?” “ Senden iki yaş büyüğüm” dediğinde derin bir nefes aldım. "Aynı sınıfta nasıl olabiliyoruz?" "2 sene sınıfta kaldık."

 “Ailemi nereden tanıyorsun?” “ Aslında ben yedi yaşımdayken geldiklerini hatırlıyorum. Ailemle önemli bir konu konuşmak için geldiklerini hatırlıyorum. Bir de endişeli olduklarını hatırlıyorum. Ama başka bir şey hatırlamıyorum maalesef.” dediğinde başımı salladım.

“Ama-“ “ Bence bu kadar soru yeter” dedi. Kafamı salladım.

Aklım daha çok karışmıştı. Başım ağrıyordu. Elimle başımı ovmaya başladığımda Benjamin nazikçe elimi çekti. Kendi elini koyup ovmaya başladı.

“Çok şey düşünmemelisin” dedi ve devam etti “ Zamanla bütün sorularının cevaplarını alırsın. Şimdi düşünmek sadece baş ağrısı yapar” dedi.

 “ Sana bir soru daha bugün bana karşı neden bu kadar iyisin?” “Aslında birçok nedeni var. Bugün güçlerini öğrendin ki bu çok yorucuydu. Ayrıca önümüzde zor bir yol var. Yani işte bu yüzden” dedi cümleyi toparlamaya çalışarak. ”Ayrıca şey. Bak benden bunu belki ilk ve son kez duyuşun olacak ama seni seviyorum” dediğinde ona döndüm.

 O kadar içten söylemişti ki bir an düşündüm. Acaba başka kim beni bu kadar içten seviyordu. Ne annem ne de babam bu kadar içten sevmiyorlardı belki de beni.

“Bir haftadan daha kısa süredir beni tanıyorsun” dedim içimdekilerin tam tersini yansıtarak. “Aslında “ diye başlayıp nefes aldı. “Seni üç yıldır takip ediyorum, yani tanıyorum. Bu okula ilk geldiğinde korkak korkak etrafa bakarken görmüştüm seni işte o an ileride ne kadar güçlü biri olacağını fark etmiştim. Üç yıl boyunca her hareketini ezberledim. Takıntı olarak algılama. Sadece sende beni sana çeken bir şeyler vardı.” dediğinde gözlerine baktım

 “Ne kadar açık sözlüsün” “Sadece bugünlük” deyip sırıttı. Bende gülümsedim.

 “Hadi artık yatalım” dediğinde isyan edercesine mırıldandım. “Bugünün tadını çıkarmak istiyorum." Büyük bir kahkaha attı. “Peki. Ne yapmak istersin güzelim.” Güzelim?! Bana dedi. Güzelim dedi. Ne var yani böyle içten iltifatları her zaman duymuyorum. Sırıtıp ona döndüm. “Film izleyelim” dedim.

Burnunu burnuma sürttüğünde yakınlık yüzünden kafamı ellerime çevirdim. Sırıttığını biliyordum. En nefret ettiğim ikinci özelliğim utanmaktı. Neden utanıp duruyordum en ufak bir fikrim yoktu.