fanfic การตั้งครรภ์ที่คาดไม่ถึง (guardian镇魂)

การตั้งครรภ์ที่คาดไม่ถึง 2 (100%)

เสิ่น -กระต่ายขาว-ควรได้ออสการ์-ฉันเป็นโอเมก้าอ่อนแอที่ต้องการการปกป้องจากผู้กองจ้าว-ใสซื่อ-เวย

จ้าว-ทำไมมักจะรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดไป-ฉันต้องปกป้องศาสตราจารย์เสิ่นจากความไม่สบายใจของโอเมก้า-ทำตัวเป็นอัลฟานี้เหนื่อยจัง-อวิ่นหลาน

[2]

"ผมคุยกับคุณอยู่นะ ศาสตราจารย์เสิ่น" จ้าวอวิ่นหลานมองคนข้างๆที่จมอยู่ในกองเอกสาร และเหมือนคนข้างๆจะรู้สึกถึงสายตาของเขาจึงหันหันดวงตาใสซื่อกลมต่อนั้นมามองเขา
"มีอะไรเหรอ" ดวงตาคู่นั้นของเสิ่นเวยทำจ้าวอวิ่นหลานลืมสิ่งที่กำลังจะพูดไป
แย่ล่ะ จะสวยเกินไปแล้ว
มีคนที่ดูดีขนาดนี้อยู่จริงเหรอเนี้ย ? เสิ่นเวยกินอะไรเป็นอาหารถึงต่อมาเป็นแบบนี้ ? งดงาม ??แต่ก็น่ารัก??
ทำไมเสิ่นเวยถึงได้เป็นโอเมก้านะ?
ไม่สิ ทำไมนายถึงเป็นโอเมก้ากันนะ? ถ้าจ้าวอวิ่นหลานเป็นอัลฟานะรับรองได้เลยว่าเขาจะผูกเสิ่นเวยไว้กับเตียงตั้งแต่วันแรกที่ได้รู้จักกันเลย
"........ผู้กองจ้าว ?"
"........อ่า?อ่ะ โทษทีผมเผลอไปคิดอะไรนิดหน่อย.....คุณว่าอะไรนะ"
"อ้อใช่ ผมจะบอกว่า คุณมักจะเตรียมบทเรียนเสริมสำหรับการสอนอยู่ตลอดเลย......คุณไม่หาเรื่องสนุกๆอย่างอื่นทำบ้างเลยหรอ ?"
เสิ่นเวยคิดหนักอยู่พักนึงก่อนจะผงกหัวตอบว่า
"ไม่นะ"
คำถาม เสิ่นเวยทำยังไงถึงตอบออกมาด้วยท่าทางและน้ำเสียงใสซื่อได้ขนาดนี้นะ ?
จ้าวอวิ่นจู่ๆก็เกิดรู้สึกว่าอยากเป็นคนทำลายดอกไม้ขาว ที่แสนบริสุทธ บอบบาง ไร้เดียงสานี้เหลือเกิน
"ดูสิ คุณเอาแต่เตรียมเนื้อหาเพิ่มเติมสำหรับการสอนอย่างนี้ แถมใช้ชีวิตอย่างกับคนแก่ ผมคิดว่าถ้าคุณไม่ควรทำอย่างนี้นะชีวิตจะไม่มีสีสันเอา ไม่ลองหาอะไรเพิ่มความสนุกให้ตัวเองหน่อยล่ะ--"
"งั้นคุณมีไอเดียอะไรมั้ย"
"อ่า!นั้นมัน......"ทำไมสุดท้ายเสิ่นเวยถึงตอบกลับมาได้อย่างตรงประเด็นอย่างนี้ตลอดเลยนะ??
"มีบาร์ที่พึ่งจะเปิดใหม่อยู่ที่นึง ได้ยินว่ากำลังขายของแบบ เรียกว่าไงดีนะ น้ำฟีโรโมน อะไรแบบนั้น ได้ยินว่าบางเพศดื่มแล้วจะมีผลเหมือนดื่มไวน์นะ ลองดูมั้ย? ถ้าไม่มีปฎิกิริยาอะไรมันก็จะเป็นแค่น้ำผลไม้ธรรมดา  ว่าไงคุณสนใจจะลองดื่มมั้ย?"
"ฉันไม่ดื่ม"
"ผมรู้ว่าคุณไม่ดื่มแอลกอฮอร์ แต่นี้ไม่ใช่ไวน์สักหน่อย..........จริงมั้ย? ดื่มกันที่สำนักงานเป็นไง?"ระหว่างที่รอฟังคำตอบของเสิ่นเวยจ้าวอวิ่นหลานก็ดึงโลลิป๊อปออกและเลียปากตัวเอง พลางลอบมองท่าทางของศาสตราจารย์
"ถ้าคุณไม่อยากไป ก็ลืมมันไปเถอะ ผมไปเล่นกับเจ้าพวกนั้นก็ได้ ยังไงมันก็ไม่มีทาง......."
"ผมไป"
"ห๊ะ?"
"ผมจะไปกับคุณด้วย"เสิ่นเวยตรึงสายตาเขาด้วยรอยยิ้มที่ชวนให้รู้สึกปลอดภัยกับทุกชีวิต"ไปเป็นประสบการณ์ชีวิตไง"
บัดซบ? นี้โกหกกันรึเปล่า??
จ้าวอวิ่นหลานมักจะสามารถรับมือเรื่องวุ่นวายต่างๆได้ดีเสมอ"ที่นั้นวุ่นวายมาก คุณไม่ควรไปที่นั้น""ถ้าคุณไม่สบาย คุณดื่มน้ำฟีโรโมนไม่ได้ ดังนั้นคุณไม่ต้องดื่มหรอก" ด้วยการทำท่าทางราวกับแม่บุญธรรมหัวโบราณ ซึ่งมักจะได้ผลอย่างรวดเร็ว แม้เขาจะรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยก็ตาม
"นี้....ให้ฉันไปเถอะนะ อย่าทิ้งฉันไว้อย่างนี้สิ"
"พอเถอะ ยังไงก็ไม่มีทาง"
ตาของเสิ่นเวยส่องประกายอย่างจริงใจจนจ้าวอวิ่นหลานอึดอัดใจ "ผมนึกขึ้นได้ว่ามีเรื่องต้องไปทำ  ไปก่อนนะ แล้วเจอกัน!" จ้าวอวิ่นหลานเดินหลบออกมาจากถนนที่ทั้งคู่เดินมา ด้านหลังเขามีเสิ่นเวยบอกมือลาเขาอยู่
จ้าวอวิ่นหลานนะ จ้าวอวิ่นหลานนายมันปีศาจ