fanfic การตั้งครรภ์ที่คาดไม่ถึง (guardian镇魂)

การตั้งครรภ์ที่คาดไม่ถึง 7 (100%)

[7]
*หาวิธีบอกภรรยาของคุณว่าเด็กในท้องเป็นลูกของคุณ,ด่วน, ทันทีที่ทำได้!

ตตตตไต้เท้าผู้ตัดสินวิญญาณ....ททททททำไมเราถึงตต้องปปเปลี่ยนระดับการเฝ้าระวังโรงพยาบาลละขอรับ......."
เพียงเสิ่นเวยค่อยๆลากสายตาไปมองยังเจ้าผีครั้งนึงก็ทำเอามันกลัวจนตัวแทบแตกเป็นเสี่ยงๆ
"ขขขขขขออภัยขขข้าไม่ควรพูดเรื่องนี้ขขขขข้าจะไปจัดการเดียวนี้........."
เจ้าผีกลายเป็นควันไปยังที่ห้องเฝ้าาระวังของโรงพยาบาลก่อนจะปรากฎเป็นควันสีดำขึ้นบนหน้าจอ
"ตตตไต้เท้าขขเข้ามาได้แล้วขอรับ!"
เมื่อเสียงของเจ้าผีตอบกลับมาเสียงแผ่ว เสิ่นเวยก็เข้าไปปรากฏตัวในบริเวณที่เก็บผลการวินิจฉัย ด้วยความที่ไม่ค่อยสันทัดในการใช้อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์จึงพลิกตรงไปยังข้อมูลที่สำรองไว้ในกระดาษที่อยู่ถัดออกไป
เจ้าผีที่รับผิดชอบดูต้นทางอยู่เห็นไต้เท้าดึงเอาหน้านึงในนั้นออกมา มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย หลุดปากกระซิบแผ่วเบา
เจ้าผีเห็นแล้วตาแทบถลนออกจากเบ้า
จบจบทีเถอะนี้ข้ามาเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นเข้าแล้วใช่มั้ยเจ้าผีกรี๊ดร้องในใจเมื่อเห็นไต้เท้าดึงเอาแฟลชไดร์ฟอันนึงขึ้นมาอย่างทะนุถนอม......

-----------------------------

รุ่งเช้าวันถัดมา จ้าวหวิ่นพึ่งจะกดนาฬิกาปลุกไปก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น ร่างที่กำลังจะลุกขึ้นจากเตียงมีอาการหัวเสียเล็กน้อยที่ถูกรบกวนในห้องจ้าวอวิ่นหลานเดินไปเปิดประตูด้วยสภาพหัวที่ยุ่งเหยิงราวกับไปฝ่าระเบิดมา
"อรุณสวัสดิ์"
เสิ่นเวยที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูส่งยิ้มมาให้ด้วยท่าทางที่ดูสุภาพและมีเสน่ห์ มือทั้งสองข้างถือถุงใบใหญ่ที่ไม่รู้ว่าใส่อะไรอยู่มาด้วย
"อรุ..อรุณสวัสดิ์........"จ้าวอวิ่นหลานทำหน้างงๆพลางเปิดให้เสิ่นเวยที่ถือถุงยักษ์อยู่หน้าห้องของเขาเข้ามาด้านใน "ศาสตราจารย์เสิ่นนี้คือ....."
"โอ้ นี้หรอ"เสิ่นเวยใช้เวลาสักพักในการเคลียร์ที่สำหรับวางถุงใบยักษ์ทั้งสองใบ "ศิษย์เก่าของผมที่เชี่ยวชาญเรื่องผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพให้มานะ ผมคงไม่ได้ใช้ของพวกนี้เลยจะเอามาให้คุณนะ"
จ้าวอวิ่นหลานขยับเข้ามาดูก็เห็นว่ามีของมากมายอยู่ในนั้น มีทุกอย่างตั้งแต่เยลลี่ น้ำมันตับปลา ยันวิตามิน อยู่ในนั้น
"นายกินข้าวเช้ารึยัง?"
"ยังเลย พึ่งตื่นเมื่อกี้นี้เอง"
เสิ่นเวยหยิบถุงเล็กๆถุงนึงจากถุงยักษ์นั้นมาเปิดออกดูด้านในมีกล้องข้าวอุ่นๆอยู่ในนั้น
"เมื่อเช้าผมทำข้าวต้มไว้นิดหน่อย ผู้กองจ้าวไม่ควรพลาดมันนะ.............."
จ้าวอวิ่นหลานมองตามตาที่เป็นประกายของเสิ่นเวยพลางรับกล่องข้าวมาอย่างเหม่อลอย รู้สึกตัวอีกทีเขาก็เอาช้อนตักข้าวต้มเข้าปากไปแล้ว เสิ่นเวยยืนนิ่งอยู่หน้าเขาไม่มีทีท่าว่าจะเดินไปไหนเอาแต่มองหน้าจ้าวอวิ่นหลานและเดินวนไปวนมาในบ้านราวกับอยู่ในคอก
"ทำไม?"จ้าวอวิ่นหลานกินเผือกที่ถูกหันเป็นชิ้นเล็กๆในข้าวต้ม
"ศาสตราจารย์เสิ่นแบบนี้ผมไม่ค่อยสบายใจเลยอย่างน้อยให้ผมช่วยทำความสะอาดได้มั้ย?"
"อืม"
อืม???
วันนี้เสิ่นเวยเป็นอะไรไปนะ??
จ้าวอวิ่นหลานนั้งบนเตียงมองไปยังศาสตราจารย์เสิ่นที่ทำตัวประหนึ่งเอลฟ์ประจำบ้านทำความสะอาดบ้านเขาจากสภาพอย่างกับคอกสัตว์จนดูเป็นสถานที่ที่คนอยู่ได้ด้วยความเร็วราวกับสายลมจนเสร็จก็ตบเศษฝุ่นที่ติดบนสูทออกเบาๆแล้วส่งยิ้มนุ่มนวลมาให้เขา
"เช้านี้ผมมีคาบสอนอยู่ คงต้องขอตัวก่อน อย่าลืมกินของพวกนั้นนะไม่อย่างนั้นคงไม่ค่อยดีถ้าทิ้งไว้นานๆ"
"โอ้ งั้น บายบาย เดินทางปลอดภัยนะ..........."
จ้าวอวิ่นหลานอยู่ในสถานะโต้ตอบอัตโนมัติจนเสิ่นเวยเดินออกไปและจะหันมาช่วยปิดประตูห้องให้เขา
เสิ่นเวยพึ่งจะก้าวพ้นประตูไป ต้าชิงก็เข้ามาทางหน้าต่างและถูกความสะอาดผิดปกติของบ้านทำให้รู้สึกกลัว มันเกือบจะลื่นตกไปดีที่ไขมันของมันทำให้มันติดอยู่ที่หน้าต่างแล้วตะกายขึ้นมาได้
"บ้านถูกโจรขึ้นเหรอ?"
"ทุกวันนี้นายคิดอะไรด้วยสมองแมวๆของนายกันห๊ะ?"จ้าวอวิ่นหลานตบหัวต้าชิงไปทีนึง "ฝีมือเสิ่นเวยหนะ"
"ศาสตราจารย์เสิ่น.....ทำไมเขาถึงมาช่วยนายทำความสะอาดบ้านแต่เช้าแบบนี้นะ?"
จ้าวอวิ่นหลานแบมือทั้งสองข้าง
"ฉันก็ไม่รู้? วันนี้เป็นวันดีในการทำความสะอาดบ้านละมั้ง?"
"นั้นมันประหลาดมาก......"
ต้าชิงหลบฝ่ามือของจ้าวอวิ่นหลาน แล้วมองอุ้งเท้าตัวเองอย่างครุ่นคิด
ทำไมมันรู้สึกว่ามันพลาดอะไรไปสักอย่างตลอดเลยนะ