fanfic การตั้งครรภ์ที่คาดไม่ถึง (guardian镇魂)

การตั้งครรภ์ที่คาดไม่ถึง 5 (100%)

[5] *สัญญาณบ่งบอกว่าตั้งท้องอย่างที่2!

จ้าวอวิ่นหลานกระพริบตาตื่นขึ้นมาก็พบกับตาคู่นึงในระยะที่ใกล้มากจนแทบจะติดกับหน้าของเขา เขากลัวที่จู่ๆเขาก็หลับไปอีกเลยรีบยื่นขึ้นพลางคว้าสิ่งที่บนโต๊ะข้างหัวเตียงขึ้นมาเตรียมพร้อมยิง
จนหัวเขาไปชนเข้ากับจมูกของเสิ่นเวย ดีที่จ้าวอวิ่นหลานไม่ได้ชนแรงนัก จมูกของเสิ่นเวย....จมูกภูติผีแข็งกว่าคนทั่วไปมากอยู่และไม่ได้ชนหนักอะไรเรื่องจึงจบลงด้วยดีแบบที่ไม่สิ่งสวยงามใดบุบสลาย
แต่ไม่ว่ายังไง เขาก็นิ่งไปเพราะกลิ่นที่ทำให้เขาอึดอัดเบาๆจากหัวของจ้าวอวิ่นหลานอยู่ดี
"........"เสิ่นเวยกุมปลายจมูกแดงน้ำตานองมองไปที่จ้าวอวิ่นหลาน ไม่พูดอะไรออกมาจนได้ยินเพียงเสียงลมหายใจเบาๆเท่านั้น จ้าวอวิ่นหลานมองตาเขาแล้วก็รู้สึกแย่จนถอนหายใจออกมาและขอโทษก่อนจะไปดึงเอากล่องยาออกมาจากกองที่เสิ่นเวยเคยช่วยทำความสะอาดให้ก่อนที่จะกลับมารกเหมือนเดิมอย่างรวดเร็วในเวลาไม่ถึง2วัน จากนั้นก็หยิบขวดๆนึงออกมาจากกล่องยาแล้วเทของเหลวปริศนาที่ดูคล้ายน้ำมันยาลงบนผ้าก๊อซ เขาต้องทายาให้เสิ่นเวย
"ไม่จำเป็นหรอก มันแค่แดงนิดหน่อย ไม่เป็นไร"
"ไม่มีทาง จมูกที่แสนงดงามของคุณถูกชนนะ....."
"ไม่เป็นไรจริงๆ ไม่จำเป็นต้องทายาหรอก...."ยานั้นดูแปลกเหมือนผสมหลายๆอย่างเข้าด้วยกันมีกลิ่นของน้ำมันหมูและสมุนไพรโชยเด่นออกมาจากผ้ากอซ เสิ่นเวยเขยิบถอยหลังหนีแต่จ้าวอวิ่นหลานก็ขยับเข้ามาชิดอีกครั้งและทิ้งน้ำหนักราวครึ่งตัวลงที่ไหล่ของเขา เขากังวลว่าถ้าอยู่ด้วยกันในท่านี้จ้าวอวิ่นหลานจะเสียสมดุลและตกจากเตียงแต่เขาก็ไม่อยากให้เจ้าสิ่งนั้นมาแตะหน้าเขาเหมือนกันทำให้ทั้งสองคนค้างอยู่ในสภาพนั้นสักพัก จนมีเสียงดังมาจากหน้าต่างทำให้จ้าวอวิ่นหลานมือสั่นและทำผ้าก๊อซนั้นหลุดมือไปตกอยู่ที่พื้น ทั้งสองคนหันไปมองที่ต้นกำเนิดเสียงพร้อมกันก็พบว่าหน้าต่างถูกปิดสนิทดีและไม่มีร่องรอยของทั้งคนและวิญญาณใดๆ
เสิ่นเวยได้แต่ถอนหายใจหนักเมื่อคางถูกเชยขึ้นโดยจ้าวอวิ่นหลานจนใบหน้าของทั้งสองอยู่ในระยะเกือบจะประชิดกัน
"หรือคุณแอบฉวยโอกาสตอนที่ผมยังไม่ตื่นทำอะไรผม?" จ้าวอวิ่นหลานหรี่ตามองพลางยิ้มราวกับเด็กหนุ่มตัวร้ายที่ล่อลวงหญิงสาวแสนดีเพียงแต่ตรงนั้นเป็นเสิ่นเวยที่ทั้งตัวแดงไปยันปลายหู ถ้าเขาไม่ห่วงจ้าวอวิ่นหลานและไม่รู้ถึงอีกตัวตนนึงของเขาคงจะทำอะไรไม่ถูกแล้วหลบออกไปแล้ว เมื่อมองไปที่สันจมูกโด่งและขนตาที่ยาวงามแล้วจ้าวอวิ่นหลานก็ได้แต่แอบถอนใจเงียบๆในใจอีกครั้ง  โอเมก้าที่ทั้งสวยและฉลาดอยู่ตรงหน้านี้แล้วแท้ๆ ทำไมเขาถึงไม่ได้เป็นอัลฟ่านะ? เป็นเบต้าก็ยังดี?
ขณะที่เสิ่นเวยกำลังคิดว่าควรจะพูดอะไรออกไปดี ก็เห็นว่าจู่ๆท่าทางของจ้าวอวิ่นหลานเปลี่ยนไป
ก่อนจะหันกลับมาแล้วพูดประโยคนึงใส่หน้าต่าง
"ต้าชิง เดือนนี้งดปลาน้อย"
"เหมียว!"มีเสียงร้องของแมวที่บังเอิญผ่านมาได้ยินเรื่องเจ้าของกลิ้งตกจากขอบหน้าต่างไปที่พื้นก่อนจะวิ่งหนีไป ออกมาจากทางหน้าต่าง