İSTİLA: BİR NESLİN ÇÖKÜŞÜ 1

BÖLÜM 17 ACI KAYIP

Sabah olmuş zor bir gecenin ardından herkes uyanmıştı,ilk uyanan Cem bey salondaki pencerelerin birinin karşısına geçerek dışarıyı seyretmeye başlamıştı bu olaylar nasıl birden ve hızla gerçekleştiğini anlamaya çalışırken arkasından gelen Ibrahimi fark etmediği için sesi ile biraz ürkerek arkasını dönmüştü

Ibrahim: Günaydın Baba sende bu olayları mı düşünüyorsun

Cem: Öyle evladım nasıl bu kadar hızla gelişebilir anlamadım gitti Emirhan ve Mehmet ne yaptı acaba

İbrahim elini Cem beyin sağ omzuna atarak

Ibrahim:Meraklanma baba Mehmet ve Emirhan olayların üstesinden gelebilecek kabiliyete sahip

Cem: İnşallah evladım inşallah

Konuşmanın ardından herkes uyanmış ve kahvaltılarını hazırlayıp kahvaltı yapmışlardı Cem bey çayını yudumlarken

Cem: İbrahim

İbrahim:Efendim baba

Cem: Biliyorsun pek erzağımız kalmadı bugün hem keşife hem de erzak almaya çıksan diyorum

İbrahim:Olur baba hallederiz

Cem:Tamam o zaman afiyet olsun size

Diyerek sofradan kalktı ve salona geçti ardından herkes kahvaltısını yapmıştı İbrahim ufaktan hazırlanmaya başlamıştı son olarak mutfaktan keskin bir bıçak ve çantasını aldıktan sonra herkesle vedalaşmak için salona gelmişti Cem bey ayağa kalktı ve

Cem:Hadi bakalım evladım sağ salim git gel dikkat et kendine

İbrahim:Olur baba

Diyerek ikiside birbirine sarıldı

Herkesle vedalaştıktan sonra kapıya gelmişti son bir kez Şeymaya sarıldı

Ibrahim:Hadi bakalım tatlım dikkat edin kendinize ben 1-2 saate gelmiş olurum

Şeyma: İnşallah aşkım

İbrahim kapıya dönmüştü tam çıkmak üzereyken arkasını döndü ve

Ibrahim: Şey..... Bak Şeyma eğer olurda geri dönemez isem Canan sana emanet

Şeyma hızla yanına gelip bir kez daha sarıldı ayrılmadan

Şeyma: Hayır aşkım sen sağ salim geri döneceksin

Dedi ve ayrıldı ardından dudakları İbrahimin dudaklarına yapıştı bir kaç dakika böyle durduktan sonra İbrahim arkasını dönüp çıkıp gitti

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

İbrahimin gitmesinden sonra yarım saat geçmiş ve herkes merakla salonda sessizce oturuyordu Şeyma ayağa kalktı

Şeyma: Şey ben bir Hayriyeye bakayım

Cem bey kafasını sallamakla yetindi Şeyma ağır adımlarla merdiveni çıktı Hayriyenin odasının kapısına geldi yavaşça kolu çevirdi ve içeri girdi Hayriye ayağa kalkmış Şeyma ya sırtı dönüktü

Şeyma iyileşmiş diye sevinmiş olacakki bir iki adım daha yaklaşıp

Şeyma: Kalktınmı sonunda Hayriye Melis nerede

Melis ortalıkta yoktu Hayriye yavaşça arkasını dönmüştü o sırada Şeymanın gözü bir yere takılmıştı yatağın üzerinde kanlar vardı biraz daha ileriye bakınca yatağın kenarında Melisin parçalanmış cansız bedenini gördü bir kaç  saniye şok içinde bu manzaraya baktıktan sonra kısa bir çığlık atıp geri geri gitmeye başlamıştı