KANKA AŞKI

Bölüm 4 ~ KAZA

.......bir fren sesi ve ben yerdeydim.

Uyandığımda etrafımda bulanık bir şekilde gördüğüm bazı kişiler vardı.Annem, babam, Cansu, Arda, Can. A bir saniye ve KIZIL KAFA !

Sanırım hastanedeydim. Taşlar şimdi yerine oturmaya başlamıştı benim için. O fren yapan araba bana çarpmıştı.Odadaki herkes benim yavaş yavaş uyanıyor olmama çok sevindiler. Yatakta doğruldum.Fakat bir saniye ayaklarımı hissetmiyordum.

Felç mi olmuştum ? Artık okula tekerlekli sandalyeylemi gidecektim ? Daha Tarkan konserine gidememiştim ben. Tüm bu olumsuz düşünceleri kafamdan atıp anneme doğru yöneldim.

"Anne be-ben ayaklarımı hissetmiyorum." dedim ağlamaklı bir sesle.

Annem ağlamaya başladı ve babam onu odadan çıkardı. Odadaki herkesin yüzü asılmıştı ve ben tam bir cevap bile alamamıştım. Herkes bana bakıyordu. Ne vardı ki bende ? Ne olmuştu bana ?

Biraz sonra doktor yanında bir kaç asistanla odaya girdi ve direkt sanki hiçbirşey olmamış gibi.

"Hanımefendi maalesef felç olmuşsunuz." deyince yatakta sıçradım.

Ah meğer çok büyük bir kabusmuş fakat hala hastanedeyim. Ama neden ??

Uyanmamla beraber odadakiler -annem, babam, Cansu, Arda, Can birde KIZIL KAFA- telaşlandı. Cansu Arda ya ters ters bakıyordu. Kızıl kafa yüzünden sanırım.

"Anne ne oldu da bana buradayız biz şimdi." diye sordum.

"Kızım sen orda kafeden sinirli bir şekilde yürürken arabayı görmemişsin ve sana çarpmış. Sende ufak bir baygınlık geçirdin, yani çok önemli birşeyin yok." dedi hafif üzgün bir şekilde.

"Tamam o zaman madem birşeyim yok şey.. beni Cansuyla yalnız bırakır mısınız ?"

"Ah tabı kızım." dedi annem ve ardından herkesi -Cansu dışında- odadan çıkardı.

"Noldu sana Bensu ya neden öyle yaptın neye sinirlendin anlat çabuk."

Ona tüm bugün olanları anlattım.

"İşte böyle Cansu. Ben sadece ikimiz olacağız sanmıştım fakat öyle değilmiş. Gördün mü zaten Kızıl Kafayı da getirmiş. Nasıl yapar ya zaten ben onun yüzünden şuan hastanedeyim. Neyse ne zaman taburcu olacakmışım ?"

"Bilmiyorum 1-2 saate çıkarırlar."

"İyi tamam o zaman."

"E yarın okula gidemeyeceksin o zaman ?"

"Ah evet ben okulu tamamiyle unutmuştum ama gitmem gerek Cansu."

"Yat dinlen işte sonra gidersin. Sağlığından önemli değilya."

"Sen de haklısın. "

Hastaneden 1-2 saat sonra çıktık. Eve geldik. Arda da namı değer KIZIL KAFA yı eve bırakıp bize geldi. Benimle cidden çok ama çok ilgilenmişti o gün. Gözlerime bakışı farklıydı, davranışları da... Belki de bu olayın sorumlusu olarak kendini görüyordur. Neyse ilgilendi ya o yeter. Akşam baya geç olmuştu. 11-12 gibiydi.Arda hala gitmemişti. Yarın okul vardı.

"Arda git artık istersen geç oldu baya saate baksana. " dedim ürkek bir şekilde.

"Gideceğimi kim söyledi ki ? Bu gece burdayım." dedi.

O burda kalırsa asla uyuyamazdım ben. Hayır burda kalmamalıydı.

"Neden?"

"Çünkü sen hastasın Bensu ve en yakın arkadaşlarından olarak üzerime düşen görev bu gece seni yalnız bırakmamak olurdu."

"Ah, peki o zaman kal." dedim kalmasını istemeyerek.

Saat gece 2 gibiydi. Yatağıma gitmek için yola koyuldum ve odama girdiğimde yatağımın yanında bir yer yatağı gördüm. Ah tabi annem burda yatacaktı fakat ben yinede sordum.

"Anne burda sen yatıyorsun değil mi?"

"Hayır kızım Arda burda seninle kalacak. Bir ihtiyacın falan olursa ondan isteyeceksin."

Biraz afallamıştım. Arda neden burda -benim odamda- kalıyordu ki ? Tabi birazda heyecanlanmıştım. Sanırım uyuyamayacağım ben bu gece.

"Hadi kızım niye durdun öyle?" dedi annem.

"Hiç anne tamam ben yatıyorum hadi." dedim ve annem odadan çıktı.

Odada sadece ikimiz -Arda ve ben- vardık. Sessizce öyle duruyorduk, Arda bu sessizliği bozdu.

"Yatmayı düşünüyor musun bakalım küçük hanım ?" dedi ve sırıttı.

"Ah tabi. İyiyim zaten ben yani kalmana pek gerek yoktu ama neyse."

Ardından yatağıma girdim ve uyumak için gözlerimi kapadım. Arda ya arkamı dönmüştüm yoksa onu görürdüm ve uyuyamazdım.

Neyse sandığım kadar da kötü olmadı. Gece çok güzel uyudum. Sabah okula gidemedim tabi ve bilmediğim bir nedenden dolayı Arda da okula gitmemişti. Sabah kahvaltımızı yaptık. Artık çok daha iyi hissediyordum.

"Gece rahat uyudun mu Bensu ?" dedi Arda.

"Ah evet çok rahat uyudum."

Bu konuşma kısa sürmüştü. Kahvaltıdan sonra annem ve babam işe gittiler ve Arda ile ben kalmıştık evde. Biraz televizyon izledik, ona Tarkan la ilgili -koleksiyon gibi şeyler- birşeylerimi gösterdim. Beni büyük bir ilgiyle ve dikkatle dinliyordu.

Bunlar da bitince tekrar televizyon izlemeye devam ettik. Birden telefonum çaldı. Kim olduğunu cidden ben de merak ediyordum. Fakat numara telefonumda kayıtlı değildi. Telefonu açtım.

"Alo?"

Merhaba canım okuyucularım. Hikayeyi heyecanlı bir yerde bitirmek istedim. Şu sıralar pek fazla yazamıyorum lütfen anlayın beni. Bazı sıkıntılarım var. Ayrıca bu bölümde Serenay'a -umutbulutluSM- ithaf etmek istiyorum. Her bölüm sonrası bana mesaj atıp düşüncelerini anlatıyor ve tabi buda benim çok hoşuma gidiyor.

Sizler de mesaj atarsanız sevinirim. İyi yada kötü het türlü eleştiri yapabilirsiniz. Saygı duyarım. Bu arada bayramınız kutlu olsun hepinizi öptüm bb. :* :* ^ ^