KAVGAM

1

Diğerlerinin aksine, hep farklı biri oldum. 'Hayallerimin peşinden koşmak' sanırım benim en büyük hayalim bu. Annem hayallerin boş umutlar olduğunu söyler, hep. Ama bence değil. Hayatını, bir umut üzerine kurmak mesela. Asla istediğinden vazgeçmemek.Sonucu ne olursa olsun, pes etmemek. Ben hiç bir zaman hayallerime tutunamadım. Belkide yeterince kendim olamadığımdan. Okulun ilk günü. Heyecanlı olduğum söylenemez, bilirsiniz işte hep aynı konular.

İyi bir avukat olmak için, çok çalışmalıyım. Tabi bu benim hayalim değil. Aslına bakarsak benim kararım bile değil. Annem. Yine her zamanki gibi, hayatımı bana sormadan planlayan annem. Sanırım fazla konuştum, her neyse dedim ya.. Hiç bir heyecanı olmayan, monoton hayatıma hoşgeldiniz.

Boş koridorda, giydiğim topuklu botların sesi hakimiyetini sürdürürken çalan zille her yer doluştu. Omuzuma çarpan ve bir özür bile dilemeyen insanlarla aynı ortamda olmak, ah boşversenize artık içimdeki canavarı dışarı çıkarmanın zamanı geldi

"Önünüze bakar mısınız artık?!"

Canavar dedim ama içimden bir tavuk çıktı sanırım. Kimsenin beni takmadığını gördüğümde, daha da sinirlendim söylene söylene giderken çarptığım cisim her neyse- Demirden daha sert anasını satayım

"Ya okulun içine elektrik direğini kim koydu ya?!"

Ne dediğimi bilmez haldeyken, çarptığım şeyin bir cisim olmadığını öğrenmem uzun sürmedi

"Önüne baksana kızım!"

İşte şimdi sinirlenmiştim. Küçüklüğümden beri şu hanzo tiplerden nefret ederim

"Kızım mı? Kızım senin babandır! Bu okulda bi tane düzgün insan yok mu?!"

Karşımdaki direk, başını eğdi uzun sarı kumral saçları gözlerini kapadı. Bu direk her kimse daha önce bu okulda görmemiştim. Hayalet olması yüksek ihtimal. Bi saniye bi saniye, hayaletler bu kadar sert olmaz ki

"Peki.Babama kız diyen düzgün insan?"

Yanımıza toplaşan insanlar gülmeye başlamışlardı. Ne deseydim yani? O anda aklıma başka bir şey gelmemişti

"Ya hızlı yürüseydin çarpmazdık!"

Saçlarının arasından gözlerini kısıp, benimle dalga geçer gibi güldükten sonra

"Gerçekten seninle daha fazla konuşmak isterdim. Ama ilgimi hiç çekmiyorsun."

Kim? Ben? İlgi çekmek? Ya ilgi çekmeye çalışan kim, ben sadece bana çarpan direkten bir özür bekliyorum. Yanımdan geçip giden direk bey efendiye, benimde iki çift lafım vardı tabii

"Asıl sen benim ilgimi çekmiyorsun!? Ayrıca seninle konuşmak isteyen kim? Direk!"

Eliyle saçlarını geriye attı güldüğü her halinden belliydi ama bir anda solan yüzü her şeyi örtmüştü

"Bak, senin gibileri bilirim. Hani şu hoşlandığı çocuğa çarpmalar, yok ilk görüşte başlayan aşklar falan. Okuduğun yada izlediğin şeyleri değiştirmeni tavsiye ederim. Gerçekten git başımdan. Sen benim için fazla basitsin."

Gerçekten inanamıyorum! Sanki isteyerek çarptık! Yanımdan gitmeye kalktığında sertçe kolundan tuttum- Evet bu kısmı hep erkekler yapar ama ne diyebilirim ki ben Duruyum-