The Mask (Dramione)

illusion

Bölüme başlamadan önce önemli birşey sormam gerek; son güncellemeden sonra bazı sorunlar yaşıyorum. Mesela hikayelere kaldığım yerden devam edemiyorum ve yorumlarınıza bakmak için üstüne tıkladığımda kendi hikayemi açamıyorum. Siz de aynı sorunu yaşıyor musunuz?

Herneyse daha çok vakit harcamadan hikayeye geçiyorum⚡️

-

Genç cadı bahçede karşısındaki profesöre aklına gelen tüm büyüleri ardı ardına gönderiyordu. Düello yaparken en önemli kurallardan biri de konsantre olmanızdı. Başka birşey düşünmeyip karşınızdakinin hamlesine odaklanmalıydınız. Fakat Hermione Granger'ın odaklandığı hiç de söylenemezdi. Aklında olan tek birşey vardı;

'Bana yaşamak için bir neden ver, Granger!"

Ve sonradan buluşan bakışlar, koparırcasına temas eden aç, haylaz, vahşi dudaklar.

Profesör Snape öğrencisinin dalgın olduğunu zihnini okumadan da bilebilirdi. Ardından kendini belli eden ispiyoncu gözyaşını da farkettiğinde düelloyu bitirmeleri gerektiğini düşündü. Ne de olsa uzun zamandır bunu yapıyorlardı; ikisinin de alınlarında ve enselerinde biriken terler bunu açıklıyordu zaten.

"Bayan Granger."

Fakat Hermione hâlâ dalgın bakış ve bilek hareketleriyle Snape'e büyü göndermekle meşguldü. Profesör, sesini biraz yükselterek tekrar denedi.

"Bayan Granger!"

Değişen bir şey yoktu. Kızın gönderdiği büyüyü oldukça sert bir hareketle savurdu ve sertçe bağırdı.

"Hermione Granger!"

Kız hızla önündeki profesöre baktı.

"B-birşey mi dediniz, Profesör?"

"Aslında birşey değil, bir sürü şey söyledim Granger." Diye homurdandı.

Ardından kızın gözlerinin içine baktı. Zaten dalgın olduğu için kolayca ve farkettirmeden kızın zihnine sızmıştı. Ardından anlık bir görüntü elde etti.

Fakat Granger daldığı için mahçup bir şekilde başını eğdiğinden göz temasları kesildi.

Snape'in katı yüz hatları ve hiç bozulmayan çatık kaşları bir süreliğine hafiften yumuşadı ve karşısındaki kıza baktı. Ama Hermione yavaşça başını kaldırınca eski yüz ifadesi hemen yerine geldi. Kız ona kendini hatırlatmıştı.

Genç cadı farkettirmemeye çalışarak gözyaşını sildi fakat Severus'un gözünden kaçmamıştı. Dudaklarını çizgi haline getirdi ve konuştu.

"Bak Granger, yeterince zeki ve büyülerde güçlü olduğunu inkar etmeyeceğim. Ama savaşta önüne bir Ölüm Yiyen çıktığı zaman da sevdiğin çocuğu düşünemezsin. Kontrol sende, zihnini ve duygularını yönet. Yoksa yenilirsin, güçsüz düşersin."

Ardından, 'Aynı benim gibi.' Diye düşündü. Ama dile getirmedi.

Bu sırada Hermione'nin dudakları hem Snape'in yumuşak ses tonu hem de söylediği cümle yüzünden hafifçe aralandı. Şaşkındı.

"A-ama ben birini sevmi-"

Snape sözünü kesti.

"Bugünlük bu kadar yeter Granger. Unutma diğer dersimiz Perşembe günü, öğlen aynı yerde. Sakın geç kalma. Şimdi git dinlen."

Ardından şatoya doğru yürümeye başladı. Hermione arkasından seslendi.

"Profesör!"