Death love

Hoofdstuk 1

OKKEEEE! Ik ben echt dom. Ik heb zojuist een heel boek online gezet met als hoofdpersonage Grace. Ik had dit boek ook in mijn prive staan met ook als hoofdpersonage Grace... oké sorry als het verwarrend is maar beide boeken zijn compleet dus ja.. geniet!

POV Grace

Als ik me heb omgekleed) en mijn haren in een staart heb gedaan, verlaat ik mijn huis en ga ik naar school. Tamara en Suzanne staan me al op te wachten. 'Heey meid!' roept Suzanne en nu ziet Tamara me ook. 'Heey!' roep ik lachend en we geven elkaar een knuffel.

We gaan samen naar het leslokaal waar we onze eerste les hebben. We hebben Natuurkunde en daar moet je met z'n drieën naast elkaar zitten. 'Hallo klas, ga maar met je spullen in de aula zitten. Na vijf minuten mag je naar buiten komen' zegt de docent gelijk en ik en de meiden kijken elkaar schouderophalend op.

We gaan naar de aula en gaan aan een tafel zitten. We beginnen zoals altijd over een van onze rare onderwerpen te discuteren. Dit keer is het de dood, wat wel raar is want ik heb vandaag al best wat dingen meegemaakt wat met de dood te maken had.

Vanochtend begon het. Ik zag mijn moeder het ouija bord weg brengen naar zolder. Daarna zag ik onderweg naar school drie dode vogels liggen. Op school heb ik al drie meiden horen klagen over hun mobiel die "dood" is gegaan...

'Ik geloof niet dat er nog iets is na de dood' zegt Suzanne. 'Ik denk van wel' zegt Tamara vastbesloten. Ze kijken mij aan. 'Ik denk dat Tamara na de dood ergens heen gaat. En Suzanne niet. Ik denk dat er met jou gebeurt wat je zelf geloofd' zeg ik simpel. 'Ik denk dat jij een engel wordt' zegt Suzanne en Tamara knikt. 'Ja, dat je weer wakker wordt met een witte prachtige jurk, een bloemenkratjes van witte rozen en dat je blonde lokken rond zweven' zegt Tamara. Ik grinnik. 'Ik denk het ook. En jullie twee ook' zeg ik glimlachend. Ze glimlachen en we lopen met onze boeken in onze handen naar buiten.

'Hey lelijk wijf!' roept de stem van Carlo. Ik schrik en draai me om. Daar staat hij met zijn vrienden. Hij stapt op me af en ik stap bang naar achteren. 'Blijf weglopen lelijk kind. Wat doe je hier nog?' lacht zijn vriend. 'Waarom doen jullie altijd zo?' vraag ik zacht terwijl er een traan langs mijn wang loopt.

Ik snap het echt niet. Ik heb nog nooit iets verkeerd gezegd of gedaan! Ik ben sowieso iemand die altijd aardig doet tegen iedereen. Zelfs als ik iemand niet aardig vind, doe ik normaal en aardig tegen diegene. Zo ben ik opgegroeid.

'Hahahaha, serieus watje?' lacht Carlo. 'Ja serieus? Ik heb jullie nog nooit wat aangedaan' zeg ik boos. Ze lachen en de grootste en gespierdste vriend loopt op me af met gebaalde vuisten. Ik stap bang naar achter. 'Laat haar met rust!' roepen Tamara en Suzanne boos. 'En waarom?' lacht Carlo. Ik draai me om en wil weg lopen, maar Jort mijn schouder vast en duwt me naar achteren.

Carlo komt grijnzend voor me staan en duwt me nog is. 'Ben je bang?' vraagt hij grijnzend en ik knik zacht. Hij duwt me nu nog is hard en ik beland op straat. Er klinkt hard getoeter en ik zie een auto met hoog tempo op me af rijden.

Niet veel later lig ik op de grond. Mijn hoofd bonkt als een gek en ik hoor veel geschreeuw rondom mij. Tamara en Suzanne's gezichten hangen al gauw boven me. Ze schreeuwen iets, maar ik hoor het niet. Ik hoor alleen een ruis en mijn beeld wordt wazig. Langzaam wordt alles zwart.

Zou ik dood zijn? Nee anders zou ik toch niet meer kunnen denken? Ineens verlaat alle pijn mijn lichaam. Mijn fysieke pijn dan.