Death love

Hoofdstuk 11

POV Grace

'Waar woon je dan?' vraagt Asha. 'In een zo'n huisje met een andere engel genaamd Daisy' zeg ik. 'Zou ik is mee mogen? Ik ben dan wel geboren als een demoon, ik ben helemaal niet zo' zegt ze en ik knik.

'Jawel, maar dan moet je eerst even buiten wachten. Daisy is namelijk best bang' zeg ik en ze knikt begrijpend.

We lopen terug en ik loop het huis in. 'Je was al wakker?' vraagt Daisy lachend. 'Niet eens geslapen. Maar Dais? Er staat een meisje buiten en ze is echt aardig, ze is alleen wel een demoon. Mag ze even binnenkomen?' vraag ik op hoog tempo.

'Demoon? Hierbinnen? Nee' zegt ze bang. 'Ze is echt aardig Daisy. En om een eind te maken aan de ongelijkheid is dit al een mooie stap' zeg ik en ze zucht.

'Prima, laat haar maar binnen' zegt ze en ik glimlach. 'Kom maar Ash' zeg ik en Asha komt binnen. Daisy's ogen worden groot en ze buigt een beetje.

'Wat doe je Daisy?' vraag ik. 'Dat is Asha Night, het zusje van koning Ethan Night' sist ze. Mijn ogen vergroten. 'Jouw broer is Ethan?' vraag ik en ze knikt zuchtend. 'Ja' zegt ze zacht.

'Hij heeft Grace bijna gebeten' fluistert Daisy. Asha kijkt boos op. Even ben ik bang dat ze boos op mij is. 'Wat heeft hij gedaan? Waarom?' zegt ze boos. 'Ik deelde mijn mening met Daisy en blijkbaar had iemand het gehoord' zucht ik.

'Hij moet is ophouden met dat opvliegerige gedoe. Hij liet je zeker ook die nare beelden zien' stelt Asha vast en we knikken zuchtend. Als ik er terug aan denk knijp ik mijn ogen dicht.

'En toen?' vraagt Asha meelevend. 'Ik zat met hem in een kamer. Hij liep naar de deur en knipte in zijn vingers. Er gebeurde iets waardoor ik bijna geen adem meer kreeg. Hij lachte en liep de deur uit, alleen was hij vergeten de deur op slot te doen. Omdat het steeds moeilijker werd om te ademen liep ik er naartoe en viel ik de kamer uit. Hij zag het en werd woest. Ik rende weg en rende jammer genoeg een andere, grotere kamer in en daar beet hij me bijna' zeg ik en ga met mijn hand over de plek waar hij met zijn tanden schraapte.

'Het spijt me zo erg' zegt Asha en trekt me in een knuffel. Ik knuffel haar terug en zeg dat zij er niks aan kan doen. 'Ik kan wel praten met hem' zegt ze bedenkelijk. 'Laat dat maar, ik wil geen problemen krijgen' zeg ik gauw en Daisy knikt instemmend.

'Oké dan noem ik wel geen namen. Ik moet er wel wat van zeggen' zeg ik en we knikken. 'Noem me maar,' zeg ik ineens, 'doe hem de groeten.' Het floepte er zo ineens uit en ik sla mijn hand voor mijn mond.

De meiden lachen. 'Niet doen, het was een grapje' lach ik en Asha grinnikt begrijpend. 'Ik vond het eerst wel spannend dat je hier kwam, Asha. Eerlijk gezegd, wou ik het ook niet. Maar je bent erg aardig' glimlacht Daisy en Asha glimlacht naar haar.

'Misschien kunnen we morgen of zo samen de stad in' stelt Asha voor. 'Wil je wel gezien worden met engelen?' vraagt Daisy. 'Tuurlijk, ik wil gezien worden met jullie' lacht Asha en we glimlachen naar haar.

'Ik vind het een leuk idee' deel ik mee. 'Ik ook' zegt Daisy glimlachend. 'Dan haal ik jullie morgen wel op' zegt Asha en we knikken naar haar.

Als Asha op de klok kijkt gaat ze geschrokken recht op staan. 'Ik moet naar huis!' zegt ze geschrokken en we zeggen haar gedag.