Death love

Hoofdstuk 17

POV Grace

Ik gooi wat steentjes tegen de muur en neurie mijn favoriete lied. Darkside van Alan Walker.

Ik zit hier al een paar dagen. Ethan komt elke dag hier beneden, dat hoor ik aan de schreeuwen en zo. Hij is echter nog maar één keer weer geweest. Hij tikt dan op mijn hoofd en laat me zo even zitten.

Na een tijdje voelde ik alleen de pijn, maar zag ik de nare beelden niet meer. Ik zag Ethan tegen de muur leunen met een sigaret in zijn mond. Hij keek niet naar mij. Hij keek naar de muur.

Ik bekeek hem dan. Zijn spieren die niet tè gespierd zijn. Zijn haren die hij niet in model had gebracht, maar warrig op zijn hoofd lag. Zijn kaaklijn... vooral als hij net een trekje nam van zijn sigaret kon ik mijn ogen niet van hem af houden.

Mijn beeld werd telkens ietsjes wazig door de tranen. Het deed verschrikkelijk veel pijn. Hij keek naar mij en zag me naar hem kijken.

Wat hij toen deed liet me verward achter. Hij liep naar me toe en tilde me rechtop. Ik sloot mijn ogen voor de pijn maar voelde dat hij weer op mijn hoofd tikte. De pijn ging langzaam aan weg.

Hij bleef zwijgen in mijn ogen kijken en zuchtte weer. 'Wat doe je toch met me' mompelde hij en liep toen weg.

Als de deur open gaat schuift de wachter eten en een flesje drinken naar binnen. Dat doen ze elke dag en ik eet bijna niks ervan.

Hij loopt verder en ik zucht. Ik neem wat slokken drinken en hoor de wachter mokkend naar boven lopen. Ik sta op en loop naar de deur. Ik hoorde hem niet in het slot klikken namelijk.

Ik doe de deur voorzichtig open en het lukt. Voorzichtig ga ik naar de trap en stap ik die op. Ik doe de deur daar langzaam een stukje open en zie dat de gang leeg is.

Ik probeer me te herinneren wat Asha me had verteld. Ik loop helemaal de gang uit en kom bij een trap. Die ga ik omhoog en dan loop ik weer de gang uit. De deur rechts. De deur voor me blijkt van Ethan te zijn, dus daar kom ik even niet aan.

Ik ga rechts de deur in en zie een kamer vol met spiegels. Ze zijn er in allerlei soorten, maten en kleuren. Één spiegel is goed te zien en is best groot. Ik ga erna toe en omdat hij op de grond staat, ga ik ook zitten op mijn knieën.

De spiegel weerspiegelt in eerste instantie gewoon wat achter me staat en zo. Ik raak de spiegel aan met mijn hand en denk heel erg hard na over Suzanne en Tamara.

Ineens zie ik hun. Ze zitten op mijn bed. Er staat aan het eind van mijn bed een spiegel op de kast. Vanaf die zicht zie ik ze. Ik krijg tranen in mijn ogen als ik ze zie.

Als Tamara naar me kijkt worden haar ogen groter en tikt ze Suzanne aan. Suzanne kijkt haar fronsend aan en kijkt dan ook mijn richting op.

'Grace?' hoor ik ze zeggen en ik krijg een glimlach op mijn gezicht. 'Suus, Tam' zeg ik en ze lopen naar me toe.

'Grace, wat, hoe?' vraagt Suzanne nog een beetje ongelofelijk. Er loopt een traan over mijn wang. 'I-ik ben dood' zeg ik zacht en ze knikken. 'Hoe kunnen we je zien?' vraagt Tamara. 'Spiegels zijn poorten' zeg ik en ze knikken.

'Wat doen jullie in mijn kamer?' vraag ik. Ik zie Tamara fronsend kijken alsof er iets achter me zit, maar Suzanne laat iets zien. Het is een cd.

'Een cd?' vraag ik. Ze knikken beide. 'Ja, een cd met maar één liedje' zeggen ze. 'Welke?' vraag ik. 'Jouw lievelingsnummer' zegt Tamara en Suzanne doet hem in mijn cd speler. (Media)

Ik glimlach en er glijden wat tranen over mijn wangen. 'Ik mis jullie zo erg' zeg ik zacht. 'Wij kou ook. Het is te saai zonder jou. Ik haat Carid zo erg he' zegt Tamara boos. 'Hij heeft echt spijt dat hij je voor de auto heeft geduwd' zegt Suzanne.

'Ja omdat hij nu niemand meer heeft om te pesten zeker' zucht ik. 'Maar Grace, wat is dat achter je?' vraagt Tamara. 'Ja het lijkt wel een persoon' zegt Suzanne.

Ik draai me fronsend om en zie Ethan tegen de muur leunen met een grijns op zijn gezicht.

'Ik moet gaan' zeg ik gauw en ze knikken. Ze verdwijnen en ik sta op. 'Sorry' zeg ik zacht en draai me om. Hij staat voor me en kijkt me aan.

'Je leert het niet gauw he?' grijnst hij.