Grace is een aardig meisje die nooit iemand pijn deed. Je zou denken "deed?"
Grace word op haar 17de verjaardag onderreden door een auto, allemaal door de pesters. Grace opent haar ogen weer, maar ze leeft niet. Ze probeert alles zodat ze contact k...
Ik word wakker en lig op de grond. Ik kijk om me heen en herken het meteen. Het is het bos achter het huis van Daisy.
Ik kijk naar beneden en zie dat ik dezelfde jurk aan heb als dat ik aan had toen ik wegging hier.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik sta op en loop richting het huis van Daisy. Als ik er kom klop ik aan. Het is stil, maar dan gaat de deur voorzichtig open. Ik zie Asha.
'Asha' glimlach ik en ze kijkt me vragend aan. Daisy komt erbij staan. 'Hey Daisy' zeg ik en ze kijkt ook vragend.
'Jullie kennen me niet meer?' vraag ik zacht en ze knikken. 'Blijkbaar kenden we je' zegt Asha. 'Kom binnen' zegt Daisy en ik knik.
Ik kom binnen en we gaan met z'n allen op de bank zitten. 'Hoezo herkennen we je niet meer?' vraagt Asha. 'Ik ging dood toen ik 17 was en ben weer tot leven gemaakt door Ethan. Ik ben nu 18 en ben terug gekomen, dus jullie herkennen me niet meer. Ik wist alleen niet dat het echt zo erg was' zeg ik zacht.
'Waarom ben je terug gekomen?' vraagt Asha. 'Voor Ethan' zeg ik en ze kijken me nog verbaasder aan. 'Ik weet zijn echte naam en we hebben, je weet wel gedaan' zeg ik zacht. 'Daarom kwam hij toen een keer blij de spiegelkamer uit, waarschijnlijk' zegt Asha zacht.
'Wacht, ik weet misschien hoe ik jouw herinneringen terug kan krijgen' zeg ik tegen Asha. 'Daisy, mag ik je gitaar lenen?' vraag ik en ze knikt. Ze pakt hem van boven en ik begin het liedje te spelen dat ik toen speelde.
Ze knijpt haar ogen dicht en pakt haar hoofd vast. 'O mijn god, je bent terug' zegt ze ineens zacht en ik knikt. Ze vliegt in mijn armen en ik knuffel haar stevig terug.
'Ik herken je nog steeds niet' zegt Daisy. 'Maakt niet uit, we zorgen ervoor dat Ethan je ziet en als die je herkent zorgen we ervoor dat jij haar weer herkent' zegt Asha enthousiast en ik knik.
We gaan het huisje uit en lopen naar de stad. 'Ik heb een idee' zeg ik en zucht even om mijn moed te verzamelen. Ik loop naar een wachter en tik hem aan.
'Wat moet je engel' zegt hij. 'Ik moet koning Ethan spreken' zeg ik. 'Niet mijn probleem' zegt hij nors. Ik kijk Asha en Daisy aan en zucht.
'Ik heb een klacht tegen Ethan. Hij is echt de slechtste en lelijkste koning die er is' zeg ik. Ik zie dat Asha haar lach in moet houden en Daisy schrikt.
'Pardon?' roept de wachter boos en hij pakt mijn arm vast. 'Kom maar is even mee' zegt hij en neemt me mee. 'Ik wacht in het kasteel!' roept Asha en neemt Daisy mee.
We gaan naar de kamers van eerder en ik word een kamer in geduwd. 'Je kan je klacht vandaag nog tegen Ethan vertellen en ik de ik niet dat hij er blij mee is' zegt de wachter grijnzend.
Ik knik blij en ga op het bed zitten. 'Vreemd wezen' mompelt de wachter voor hij weg gaat.
Ik lig relaxed op het bed. Zou hij me gelijk herkennen? Zou hij me überhaupt wel herkennen?
Ik begin licht nerveus te worden. Wat als hij me niet herkent? Dan heb ik een groot probleem. Asha herkende me dan wel, maar Ethan is veel moeilijker.
De deur vliegt open en ik zie Ethan. Mijn hart maakt een sprongetje en ik kijk op. 'Ethan' zeg ik zacht. Hij kijkt even raar maar zijn gen worden donkerder. 'Koning Ethan voor jou en je had een klacht? Engel.' De manier waarop hij "engel" uitspreekt, gebeurt op een walgende toon.
Ik sta op. 'Ja nu wel, waarom herken je me niet?' vraag ik zacht en er schieten tranen in mijn ogen. Hij haalt een wenkbrauw omhoog. 'Ben je één of ander hoertje die met me naar bed ging of zo? Dat was namelijk niks' zegt hij hard.
Auw... die deed heel veel pijn. Hij loopt naar me toe en ik stap naar achteren. 'Ethan, alsjeblieft' zeg ik zacht. Hij tikt op mijn hoofd en er schiet pijn door mijn lichaam.
