"Leyla." Sesi her zamankinden daha yorgundu. Sesini duyar duymaz kapattım ağzımı. Akıttım yaşlarımı.
Ağlıyorum Füruğ, gözlerimden öpmeyecek misin?
"Çok özledim Leyla." Dedi içli bir sesle. O içini çekti, ben nefesimi kestim.
"Artık fotoğraflar yetmiyor. Kokun burnumun ucundan gidiyor, burnum sızlıyor." Durdu. Kısa bir an sustu. Hıçkırdı. Derin bir nefes aldı. "Kokunu da alıp gittin Leyla." Ama ruhumu sende bırakıp geldim Füruğ, bilmiyorsun. Şimdi ruhsuz bir eve döndüm.
"Arama beni." Katı çıkarmıştım onunla konuşurken mutlu olan eski sesimi.
"Leyla." Dedi hüznün buruk heyecanıyla. Kalbim tekledi. "Sesini unutmamışım. Hâlâ aynı."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
objimi.
Короткий рассказ-tamamlandı leyla, bir şeyleri yakıp dumanını soluyunca geçer sanıyorum.
