Telefon çalmaya başladığında elimdeki köpüğü temiz bir beze silip telefonu elime aldım. O arıyordu, o. Kocam. Ya da eskiden kocam olan adam. Telefonu açtım yenik bir gururla.
"Leyla." Dedi titreyen sesiyle. İçim ezildi. Yüreğim burkuldu, yere düştü, kalkamadı. "Leyla." Dedi yine.
Sustum. Haykırarak ağlamak isteyecek kadar çok sustum.
"Leyla, konuş yalvarırım." Sesinde acı vardı. Bulunduğu yerden kalbime kadar saplanan bir acı. Gözlerimi yumdum. Dişlerimi sıktım. Ama acı hâlâ oradaydı, onunlaydı.
"Seni her zaman sevdim." Körelmiş, kuru dudaklarımı açtım. Yapma, bana daha fazla acı çektirme diyecektim.
Diyemedim. Hırsla telefonu kapattım. Yüreğim yerde kaldı. Kaldıran da olmadı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
objimi.
Short Story-tamamlandı leyla, bir şeyleri yakıp dumanını soluyunca geçer sanıyorum.
