Princess

Chapter 20

-Anastasio jesteś taka młodziutka a zarazem już taka dojrzała. Ale wiesz szczerze myślałam, że żywisz jakieś uczucia do tego chłopca z zespołu a tu proszę jakiego masz narzeczonego! Dobrze postawiony, przystojny...-Pani Roberts mówiła a ja nadal nie mogłam w to uwierzyć. To się kurwa nie dzieje naprawdę.

-Bo ja...uh.Gdzie mój ojciec?-spytałam kompletnie bezradna.

-Z tego co wiem to w sali tronowej.-kobieta uśmiechnęła się a ja czym prędzej tam pognałam.

I tak jak Pani Roberts mówiła, ojciec siedział na tronie i z kimś dyskutował. Pewnym krokiem ruszyłam w stronę mężczyzn i gdy już byłam przy nich rzuciłam pospieszne "Dzień dobry".

-Anastasio, dobrze, że cię widzę. Chciałem z tobą porozmawiać.- ojciec mówił całkiem spokojnie. Jakby nic się nie stało. Ale oj, stało się.

-Świetnie ojcze, bo ja również chciałam z tobą porozmawiać.

-Zaraz do tego przejdziemy. Na razie poznaj proszę Lorda Kennedy. Jest prawą ręką twojego przyszłego męża.- gadaj zdrów tatusiu. Jednak by nie robić scen przy mężczyźnie ukłoniłam się elegancko.

-Szalenie mi miło księżniczkę poznać. na razie was przeproszę. Pójdę poszukać księcia.-uśmiechnął się po czym zdecydowanym aczkolwiek eleganckim krokiem oddalił się.

-O czym chciałaś porozmawiać córko?-spytał ojciec jak gdyby nigdy nic. No to są chyba jakieś jaja.

-Jak to o czym? Co to za akcja z tym balem? -pytałam na razie spokojnie.

-Razem z twoją matką wybraliśmy się do Włoch aby znaleźć ci męża. Książę Lorenzo okazał się być idealną partią. Będzie świetnym władcą u twojego boku.- no nie. Nie wytrzymam.

-Czy ty oszalałeś?! Nie prosiłam się o męża a już na pewno nie o takiego którego nawet nie znam! Nawet nie chcę byc twoją następczynią czy ty tego nie rozumiesz?!- no i wybuchłam.

-Anastasio na litość boską zwracaj się do mnie z należytym szacunkiem!- ojciec również podniósł głos.

-Jak mam sie do ciebie odnosić z szacunkiem gdy ty dla mnie szacunku nie masz w ogóle!

-Dziecko, zaczynasz przeginać.

-Kombinujesz za moimi plecami i kompletnie nie liczysz się z moim zdaniem!- ciągnęłam nadal.

-Dosyć tego Anastasio! W tej chwili marsz do swojego pokoju i zabraniam ci z niego wychodzić az do rozpoczęcia balu!-rozkazał ojciec.

-Nie zamierzam się na nim pojawić.-fuknęłam.

-Posłuchaj mnie uważnie. Pójdziesz na ten bal, będziesz się zachowywać godnie jak na księżniczkę przystało i wyjdziesz za księcia Lorenzo. Inaczej cię wydziedziczę. Zrozumiałaś?!- no teraz to przegiął. Wydziedziczy jedyną córkę? Nigdy nie przywiązywałam wagi do tego całego luksusu ale na litość boską mój własny ojciec mnie szantażuje.

-Nie zrobisz mi tego.-wydukałam.

-Owszem, zrobię.Już i tak byłem wyrozumiały i zaprosiłem tych twoich przyjaciół na ten bal. Skonfiskowałem ci również telefon i laptopa. Pora byś nauczyła się odpowiedzialności. A teraz marsz do pokoju.-warknął.

Spojrzałam na ojca wściekłym wzrokiem po czym stanowczym i szybkim krokiem popędziłam do swojej sypialni. Mój własny ojciec wbija mi nóż w plecy. Po drodze do sypialni napotkałam mamę z jakimś mężczyzną. Spojrzałam na niego moimi zaszklonymi oczami. Miał dość włoską urodę więc podejrzewam, że był to ten Lorenzo jednak nie przyjrzałam mu się dobrze.