ads | liskook

seven

"Acaba bugünün sürprizi ne~"

Lisa mırıldanarak bilgisayarı açtı. Artık reklamlara fazlasıyla alışmıştı ve bilgisayarı açtığı zaman bir süre reklam çıkmasını bekliyor, çıkmayınca oyuna giriyordu. Fakat bu sefer de oyunun ortasında çıkıyor ve Lisa'yı deli ediyordu.

"Elma dersem çık armut dersem çık. Elma."

Reklamın çıkmasını beklemiş fakat yanıt alamayınca ekranının orta kısmına kısayolunu oluşturduğu oyununa girdi.

Bu oyunu ciddi manada seviyordu ve neredeyse tüm gecesini bu oyuna harcıyordu.

Henüz yarım saat geçmişti ki tüm oda karanlığa büründü. Bilgisayarını düşük şarjıyla kucağına alıp ışığını kullanarak odasında bıraktığı telefonu buldu ve feneri açtı.

"Elektrik kesintisi mi? Gerçekten mi? Tam şampiyonadayken internetin gitmesi sizce de fazla ağır bir işkence yöntemi değil mi?"

Odaya geri dönüp bilgisayarı tekrar koltuğa bıraktı ve bilgisayara bakmadığı zamanlarda yaptığı gibi uyumak için koltuğa uzandı.

Uykusu olmamasına rağmen etrafta hiç ışık olmaması beynine "uyu" emrini veriyordu.

Bilmiyordu,  belki de uyku biraz daha bekleyebilirdi.

Bu yüzden  yumduğu gözlerini tekrar açtı ve sanki bu elektrik kesintisini hiç yaşamamış gibi bilgisayarını kucağına aldı.

Tahmin ettiği gibi internetin kesilmesiyle oyunla bağlantısı kopmuş ve bu yüzden atılmıştı.

Bilgisayarı kapatmak için sol alt köşeye tıkladığında reklam izlemediğini fark etti, belki de reklamlar internet olmayınca gelmiyordu.

Bunu öğrenmesi ona bir şey kazandırmıyordu çünkü bilgisayarda internet olmadığı zaman yaptığı bir şey yoktu, Lisa sadece online oyun oynayıp bir şeyler izliyordu.

Şarjı bitmek üzere olan bilgisayarı kapatmaya yeltendiğinde reklamlar zihninin içinde dolanmaya başladı, biraz beklese gelirlerdi belki.

Kendisini reklamlara bağlayan şey neydi bilmiyordu ama artık reklamlar onu rahatsız da etmiyordu. Alışkanlık gibi bir şey olmuştu. Her gün izlemesi gerekiyordu.

Bu gecesinden de 2 dakikasını çalmayacaksa Lisa bilgisayarı neden açmış olsundu ki?

Birkaç dakika daha beklemeye karar verdi. Belki şansı yaver gider elektrikler de gelirdi hem.

Yaklaşık beş dakikasını düşük parlaklıktaki ekrana bakmakla geçirdikten sonra ağrıyan gözlerini ovuşturdu. Yorulmuştu.

"Ya hemen kendini gösterirsin ya da sen karşıma çıkamadan seni geldiğin inine geri yollarım."

Belki de Lisa fazla yalnızdı.

Reklamlar onu duymuşçasına kendi renkleriyle loş ekranı süslerken Lisa sözünün dinlenmesine mi yoksa reklamlarla konuşacak kadar paranoyaklaşmasına mı şaşırsa karar verememişti.

Gözleri bu renklere alışkın olmadığından gözlerini kıstı ve yazıyı okumaya başladı.

"Romantik bir akşam yemeği için lüks restorantlara gitmenize gerek yok! Restorantların tüm şıklığı artık sizin masanızda! Şamdanından pecetesine kadar gerekli her şey Myume mağazalarında en uygun fiyatlarla sizleri bekliyor. (Son gün 18 haziran.)"

Ve tüm oda eski parlaklığına yeniden kavuştu.