“Wala akong girlfriend sam!”sabi ni clark.
Ang seryoso ng mukha niya parang galit.
Yung titig na pinakikiligan ko dati.
Pero sa kabila nun para akong kiniliti ng mga anghel.
Tama ba narinig ko?
Walang siyang girlfriend?
O desperado lang ako?
“Then what are you doing here? Dun yung CR ng boys diba?”sabi ko pa.
Sarcastic!
“Can’t you get it Sam? Im actually waiting for you.”sagot naman niya.
Really?
You cant fool me baby boy!
“Sorry clark were too old enough to play games, we’re not in highschool anymore.”sabi ko naman.
Sige sam!
Pagtabuyan mo pa.
“Gawd! Do I look like im playing around with you sam?”tanong niya.
“I don’t know!”pabulyaw ko pang sabi.
Aalis na dapat ako.
Tumalikod na ako pero hinawakan niya ang braso ko.
“Now what?”galit kong tanong.
“Can’t we talk for a while? Just the two of us sam?”tanong niya.
Nakitaan ko siya ng sincerity.
“Can’t you just tell it to me now? Someone’s waiting for me.”sagot ko.
Imbis na bitawan niya ko ay hinila niya ko papunta dun sa labas ng event area.
Nakita ko pa nga na tiningnan kami ni sir rainier nung paglabas naman.
Siguro nagtataka yun kung bakit hila hila ako ni clark.
“Hey wait! You’re hand. Off my arms please.”sabi ko.
Niluwagan niya lang yung pag hawak pero hindi niya totally binitawan.
Dinala niya ko sa may garden, sa gilid ng fountain.
“Now tell it to me mr. fuentabella.”mataray kong sabi.
Nakita kong sumeryoso ang mukha niya.
“Where have you been all my life sam? Bakit bigla ka na lang nawala?”tanong niya.
Kita ko ring nalungkot siya.
“Why are you asking me that?”sabi ko.
Gusto ko pa ngang sabihin na kung bakit di niya itanong sa sarili niya.
For sure naman siguro alam niya kung bakit.
“Nawala ka na lang bigla after graduation. You unfriend me sa facebook then nagpalit ka pa ng number.”sabi niya.
Di dapat gumawa ka ng paraan para makausap ulit ako.
Tanga ka pala eh.
”I tried na gumawa ng account sa iba’t ibang websites dahil nagbabakasakali akong mahanap ko kahit isa man lang sa accounts mo pero wala.”he added.
Oo nga pala !
Hindi Samantha ang gamit kong name sa mga accounts ko.
Mas ginagamit ko yung pen name ko bilang isang journalist.
“Hindi ko tinuloy ang engineering at lumipat sa multimedia arts, kasi alam kong lalaki ang chance na magmeet tayo dahil sa mga university events pero wala eh.”
Hinayaan ko lang siyang magsalita.
Nakikinig lang ako.
“Bakit ba parang pakiramdam ko iniwasan mo ko. May mali ba akong ginawa?”tanong niya.
No! Wala!
Tanga kasi ako eh duwag pa.
Actually hindi ko na nga alam kung ano isasagot ko sa mahabang litany ni clark.
Gusto kong sabihin sa kanya ang totoong reason kung bakit ako umiwas sa kanya.
“Now tell me the reason sam, why do you have to leave me? And worst you ignored me.”sabi niya.
Gusto kong umiyak dahil sa sobrang inis ko sa sarili ko.
Napaisip ako,
Ni minsan ba kinailangan ni clark ang tulong ko?
Ni minsan ba sobrang namiss niya ko?
“Im sorry clark!”yun lang ang tanging lumabas sa bibig ko.
Ang dami kong gustong sabihin pero hindi ko masimulan.
“Is that guy your boyfriend?”tanong niya tapos tinuro niya si bryan.
Huh? Hindi ko alam paano kami nahanap ni bryan.
Lumapit si bryan sa akin.
“Kanina ka pa dyan?”tanong ko sa kanya.
He nodded and accompanied me back inside the event.
We left clark there.
I tried looking back but bryan was holding me so tightly.
He even wrapped his arms around me.
BINABASA MO ANG
I Should've told you
Teen Fictionwhat if this is one of the decisions i have to think about? would i go for it or not? how about my friends? there's a lot of buts and ifs on my mind. would i give up or will still hold on to my unsure feelings?
