HIS POV
Habang pinagmamasdan ko siyang kumakain ay nararamdam ko ang aking puso na parang nagtatalon sa tuwa at hindi ako kung bakit ganito ang nararamdam ko thru my girl bestfriend.
It's possible that I'm inlove with her. I have feelings for her. But yung love? I dunno. I love her as my bestfriend.
Pero kung love nga itong nararamdam ko para sakanya. Parang ambilis kasi eh. Sa ikli palang ng panahong magkasama kami.
I heaved a sigh. And smiled. Iba talaga ang epekto ng pag ibig sa mga tao.
"Wuy!" Panggugulat sakin ni Shintaine. I'm spacing out again.
"Bakit? Tapos ka na ba? Tayo na ba?" Tanong ko sa kanya.
"Wala naman. Para ka kasing baliw eh." Oo baliw nga ako baliw sayo.
"Ngumingiti ka kasi mag isa diyan eh, tapos tinititigan mo pa ako habang kumakain ako. Alam mo bang nakakailang yan ginagawa mo." Aniya
Napatawa ako sa itsura niya dahil may icing pa sa gilid ng labi niya. "Oh tapos ngayon tumatawa ka na namang mag isa." Sabi niya tsaka umiling iling.
Hinawakan ko ang kamay niya dahilan para mapatigil siya sa kanyang pag iling.
"Wait lang." Sabi ko
Kumuha ako ng tissue saka ko pinusan ko ang icing mula sa gilid ng labi niya.
"Oh ayan. Mas maganda kana."
Napakurap kurap naman siya pagkatapos kong gawin yun at take note, nag bu blush siya!
Dahil kaya yun sa kilig o kahihiyan?
Pero ba't naman dahil sa kahihiyan ang dahilan para mamula siya. Pero imposible kasi hindi kami nagkakahiyaan sa isa't isa kasi nga magbesfriends and i want our status to level up.
Because i want her more than as my sister, bestfriend and school mate. I want her to be my girl friend and the most is to be i want to be her husband because i want her to be my wife.
Katahimikan ay bumalot sa pagitan naming dalawa. Hindi alam kung ano ang mga salita na aking bibigkasin.
Uminom ako kaunti ng shake ko. Habang siya kanina pa nakayuko. Lumapit ako sa kanya saka itinaas ang baba niya.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
HER POV
Hindi ko talaga inaasahan na gagawin niya yon. At dahil sa ginawa niya, mas lalo akong nailang sakanya.
Napayuko ako. Ramdam ko ang pag i init ng aking mukha. Nagulat ako nang maramdaman ko ang kamay niya sa aking baba. Itinaas niya dahilan para mapatingin ako sakanya.
Biglang pinisil ang ilong ko na parang nanggigigil pero hindi naman masakit yung pagkakapisil niya.
Naging manhid na ako dahil siguro puro at palagi nalang akong nasasaktan. Napagod nadin siguro ako at dahil nasanay na ako na palaging sakit ang nararamdam ko ay parang naging manhid na ako.
Hanggang sa dumating sa buhay ko si Steven. Pinaalala niya sa akin kung ano ang pakiramdam na maging masaya, pinaramdam niya sa akin na ako'y sakanya'y mahala at higit sa lahat, naramdaman ko sa kanya ang pagmamahal.
