WAAROM?

deel 12

Extra deeltje

Pov Kiona
Ik rende naar Chen's huis. Wel met bloed handen maar dat boeide me geen reet. Ik klopte aan en hij deed open."wat is er met je handen gebeurd Kiona"."waarom heb je nooit gezegt tot jij mijn papa was"zei ik. En ik pakte zijn witte blouse vast."mijn witte blouse hier ga je voor boeten Kiona"zei hij. Hij pakte een mes. Ik pkate ook een mes."Jongens wacht"riep Mijn moeder die aan kwam rennen. Maar we gingen door ik hield elke steek tegen die Chen deed."wat hoe kan dit"zei hij."ik wil heel erg musketier worden dus ik heb geoefend"zei ik. Ik hield het mes bij de nek van Chen. Mama pakte het mes van mij en Chen af en zei"moeten jullie nou zien, wat zijn jullie aan het doen. Kijk alle mensen kijken die zijn nu bang voor jullie. Jongens jullie zijn gesroord geworden stop ermee en jij ook Chen"."mam sorry"zei ik. Ze kuste me op mijn wang en liep naar Chen." Chen wat ben je aan het doen. Weet je nog wat ik zei toen we nog samen waren"zei ze."ja wij beschermen altijd onze dochter zo dat zij ook een goed leventje heeft"zei hij zuchtend."vind je dit beschermen"zei ze. Hij pakte een mes uit zijn broekzak en brak hem over." kom even mee"zei hij. Ze knikte en liep mee." mag ik ook mee"zei ik." ja tuurlijk"zei Chen. Ik liep eme en ik kwam in de kelder. Hij duwde op een knopje en er kwam een koffer met allemaal messen. Mijn moeder pakte me vast en wou weg rennen."nee wacht ik ga niks doen ik ga juist wat goeds doen"zei Chen. Hij pakte het grortste mes en legde op de grond. Em trapte hem stuk. Mama keek met open mond. Hij pakte het volgende mes en trapte hem weer kapot en zo gin hij verder met 50 messen. Bij het laatste maar scherpste mes keek hij op het mes er stond'blijf altijd lief je bent mijn engeltje'. Hij legde hem terug in het koffer en zei"dat mes kan ik niet doen sorry"."het maakt niks uit die is belangrijk voor je en dan moet je hem ook houden maar beloof gewoo tot je ermee niemand vermoord"zei ik."dat mes heb ik van mijn moeder gekregen toen had ze maar nog een uur te leven"zei hij huilend. Mijn moeder klopte op zijn rug en zei"als het zo belangrijk voor je is houd het dan en je weet zij is altijd bij je daar boven"zei ze wees naar de lucht."dankje uh Milanda ik wil vragen wil je weer ik heb je zo erg gemist de laatste tijd"."tuurlijk, een mens, eenhoorn,monster het maakt niks uit als onze dochter maar blij en gelukkig is ik zou mezelf vermoorde voor haar"zei mijn moeder. Hij kuste Chen. Ik keek snel om. Toen ze klaar waren met kussen liepen ze naar mij toe en gaven allebij aan een kant een kusje op mijn wang."je blijft ons schatje"zeiden ze. Ik glimlachte en zei"zullen we naar het park gaan en wat wandelen"."heel graag"zeiden ze in koor. En daar wandelen we dan ik in het midden hand in hand. Ik kan niet geloven tot mijn moeder het heeft geflikt tot Chen geen mensen meer vermoord.