Κεφάλαιο 18

6.7K 430 25
                                    

Κοιτάω σοκαρισμένη την κοπέλα μπροστά μου μη πιστεύοντας αυτά που άκουσα.Ποιά αρραβωνιαστηκιά του;;;
Μα π- αυτός δεν μου είπε πως ήταν η ξαδέρφη του; Ξαφνικά είμαι μπερδεμένη

"Η- η αρραβωνιαστηκιά του;" ρωτάω και γνέφει αλλά μετά κουνάει το κεφάλι της.  Τώρα αυτό τι είναι;; Ναι ή όχι;

"Βασικά η πρώην αρραβωνιαστικιά του αλλά ευεκπιστώ αυτό να αλλάξει" λέει και ηρεμώ λιγάκι.Αλλά όχι και πολύ.Μα γιατί δεν μου το είπε;; Και ο Ορέστης;; Και αυτός ψέμματα;

"Μάλιστα και τι θέλεις εδώ αν επιτρέπεται;" την ρωτάω και χαμογελάει καθώς μου δείχνει το χέρι της με τα μάτια της όπου κρατάει ένα μαύρο σακάκι;

"Συναντήθηκα χθες με τον Άρη και ξέχασε αυτό στο σπίτι μου και του το έφερα" λέει και ξεροκαταπίνω. Τι- τι είπε μόλις τώρα; Που ήταν ο Άρης;;

"Στο σπίτι σου;; Τι έκανε εκεί;" ρωτάω αν και ξέρω ότι δεν θα μου αρέσει η απάντηση της

"Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει γλυκούλα μου.Τι κάνει ένας άντρας και μια γυναίκα μόνη τους σε ένα σπίτι;" με ρωτάει και πιάνομαι από το κεφάλάρι της πόρτας.Τ-τι;
Όχι κάποιος μου κάνει πλάκα.Ο Άρης αυτό δεν θα το έκανε. Θα το έκανε;

"Εσύ αλήθεια ποιά είσαι;" με ρωτάει με ένα υποτιμιτικό ύφος.

"Η αδερφή του Ορέστη και η κ-" σταματάω και κοιτάω τα παππούτσια μου. 

"Η αδερφή του Ορέστη" τελειώνω κοιτώντας την. Ήταν με την πρώην αρραβωνιαστικιά του χθες;; Και το κάνανε;;

Και με κορόιδευε όλο αυτό το καιρό ότι ήταν η ξαδερφή του; Γιατί μου το έκανε αυτό;

"Α ωραία τότε θα μπορέσεις να του δώσεις αυτό μόλις έρθει;" με ρωτάει με ένα χαμόγελο ώς τα αυτιά και γνέφω σιγανά.Νιώθω χάλια ξαφνικά.Και δεν είναι από την γρίπη.

"Α και πες του ότι πέρασε η Ελίνα." απαντάει και πριν προλάβω να πώ κάτι μου δίνει το πουκάμισο και γυρνάει να φύγει.

"Δεν θα παραλείψω" μουρμουρίζω καθώς κλείνω την πόρτα και προχωράω ως το καναπέ με το σακάκι του Άρη στο χέρι.

"Μα γιατί να μου πει ψέμματα;" μουρμουρίζω κοιτώντας μπροστά συγκρατώντας με το ζόρι τα δάκρυα.

Όχι δεν θα έκανε κάτι τέτοιο...Σωστά;

Λίγες ώρες μετα

Πάει να σπάσει το κεφάλι μου. Τι στο καλό; Τόσο καιρό με κορόιδευε; Και εγώ η ηλίθια τον πίστεψα.

Ο Συγκάτοικος  Donde viven las historias. Descúbrelo ahora