Ο Συγκάτοικος

Κέφάλαιο 24

"Μπορείς να μου πεις τι το ήθελα το κινεζικό;" ρωτάω την κολλητή μου βγαίνοντας από την τουαλέτα όπου ξέρασα για τρίτη φορά σήμερα και εκείνη με κοιτάει

"Ο γιατρός τι σου είπε;"με ρωτάει και ανασηκώνω τους ώμους μου

"Σε παθολόγο έξω πήγα. Μου είπε ότι φταίει το ωμό ψάρι και μου έδωσε κάτι χάπια για την ναυτία. Αν δεν με πήγαινε ο Ορέστης θα έσκαγε" της εξηγώ καθώς κάθομαι δίπλα της και γνέφει γελώντας. Τα αγόρια σήμερα δούλευαν και αφού δεν ήμουν και καλά με τις ζαλάδες και τους εμετούς δύο μέρες τώρα τηλεφώνησα στην Δανάη για να μην είμαι μόνη μου. 

"Ρε Δανάη δεν αντέχω άλλο. Δεν πρόκειται να ξαναφάω εγώ κινέζικο"μουρμουρίζω και γελάει δυνατά

"Ρε μην γελάς αλήθεια λέω. Δεν προλαβαίνω να φάω κάτι και το ξερνάω. " της λέω και σηκώνομαι από το κρεβάτι

"Δες το από την θετική πλευρά" λέει και γυρνάω να την κοιτάξω. Υπάρχει και θετική πλευρά;

"Η οποία είναι;"

" Ότι δεν σου έτυχε με την περιοδό σου"  μου λέει και γνέφω

Α ναι πάλι καλα. Ποιός άντεχε πόνους, πονοκέφαλο,ναυτία - Ώπα. Μισό.

Τι είπε μόλις τώρα;

"Δανάη πόσο έχει σήμερα;"την ρωτάω και σμίγοντας τα φρύδια της κοιτάει το κινητό της

"15 γιατί;" ρωτάει και γουρλώνω τα μάτια μου. Αμαν αμαν

Σηκώνομαι ,πετάγομαι μάλλον ,από το κρεβάτι και κοιτάω το ημερολόγιο στο τοίχο μου. Όντως 15 έχει σήμερα.

Δεν γίνεται...

"Αμαν..Όχι δεν γίνεται" μουρμουρίζω και η Δανάη με κοιτάει μπερδεμένη

Δεν γίνεται να είμαι έγκυος σωστά; Με τον Άρη μόνο μια φορά το κάναμε ...αλλά δεν θυμάμαι να χρησιμοποιήσαμε προφυλακτικό.

Και τώρα οι ναυτίες, η καθυστέρηση τρεις εβδομάδες.

"Όχι δεν γίνεται. Γίνεται;"ρωτάω τι Δανάη η οποία με κοιτάει με ανήσυχο βλέμμα

"Παιδάκι μου τί έπαθες ξαφνικά;" ρωτάει και παίρνω μια βαθιά ανάσα κλείνοντας τα μάτια μου

Τα ανοίγω και την κοιτάω

"Δανάη έχω τρεις εβδομάδες καθυστέρηση" της λέω και γουρλώνουν τα μάτια της ενώ πετάγεται σαν ελατήριο από το κρεβάτι.

"Τι λες να είσαι έ-"

"Μη μη το πεις. " την διακόπτω και ξεροκαταπίνω ενώ κάθομαι στο κρεβάτι

"Ωραία δεν το λέω. Αλλά λες να είσαι;" με ρωτάει και ανασηκώνω τους ώμους μου

"Αφού ο γιατρός μου είπε πως πιθανότατα είναι απλά μια ήπια δηλητηρίαση" της λέω και με κοιτάει σε στυλ 'είσαι σοβαρή'

"Και πως το ξέρεις; Αφού δεν σου ζήτησε να κάνεις εξετάσεις αίματος"μου λέει και γνέφω.

"Πω τι θα κάνω; " την ρωτάω και την βλέπω να φοράει την ζακέτα της

"Καταρχάς ηρέμησε" διατάζει και γνέφω

"Και κατά δεύτερον μείνε εδώ. Πάω να σου πάρω τεστ εγκυμοσύνης. Θα κάνουμε το τεστ και μετά βλέπουμε εντάξει; Μπορεί να  μην είσαι. Ηρέμησε" μου λέει και παίρνω μια βαθιά ανάσα κλείνοντας τα μάτια μου. Έχει δίκιο μπορεί να μην είμαι και να είναι απλά μια σύμπτωση. Η Δανάη έφυγε αμέσως να πάει να πάρει ένα τεστ ενώ εγώ έμεινα και κοίταζα τον άσπρο τοίχο μπροστά μου σαν χαμένο

Και εγώ τώρα τι κάνω; Ο άλλος πως θα αντιδράσει ΑΝ είμαι;

Λίγα λεπτά αργότερα ακούω την πόρτα να χτυπάει και πετάγομαι όρθια τρέχοντας να ανοίξω

Αρπάζω την σακούλα από το χέρι της Δανάης και πάω προς το μπάνιο. Μπαίνω μέσα και το βγάζω από την σακούλα.

Βαθιά ανάσα Χλόη. Βαθιά ανάσα

Κάνω το τεστ και βγαίνω από το μπάνιο  ακουμπώντας το πάνω στο τραπεζάκι του δωματίου μου και κοιτάω την Δανάη η οποία μου χαμογελάει υποστηρικτικά

"Και τώρα περιμένουμε" της λέω καθώς κάθομαι δίπλα της. Την κοιτάω και πάω να μιλήσω αλλά δεν βγαίνει κάτι. Και ξαφνικά βάζω τα κλάματα και δεν έχω ιδέα γιατί.

"Θέλω τον αδερφό μου" της λέω κλαίγοντας και με κοιτάει σοβαρή.

"Μωρέ τι μας λες. Εγώ δεν σου κάνω;" ρωτάει σηκώνοντας τα φρύδια της και ανασηκώνω τους ώμους μου 

"Ε καλή είσαι και εσύ' απαντάω και γνέφει

"Aα ευχαριστώ πολύ. Και μετά σου λένε κολλητή" λέει ειρωνικά και χαμογελάω

"Έλα μωρέ. Σαν μωρό κάνεις" λέω και γελάμε και οι δύο μόλις καταλαβαίνουμε τι είπα. Πόσο ειρωνικό

"Χλόη πέρασαν πέντε λεπτά" ακούω την Δανάη να λέει και γυρνάω να την κοιτάξω διστακτικά ενώ η καρδιά μου χτυπάει αρκετά δυνατά

" Ναι το ξέρω" λέω και σμίγει τα φρύδια της

"Θα το δεις;" ρωτάει και γνέφω καθώς σηκώνομαι από το κρεβάτι. Προχωράω προς το τραπεζάκι και σταματάω. Κοιτάω την Δανάη η οποία μου κάνει νόημα να συνεχίσω. Παίρνω το τεστ στα χέρια και παίρνω μια βαθιά ανάσα πριν το κοιτάξω

"Λοιπόν τι λέει;" ρωτάει ανυπόμονα η Δανάη και  την κοιτάω. Κοιτάω μια το τεστ και μια αυτή

"Λέει..."