Επίλογος

9.2K 458 66
                                    

"Δανάη σε ευχαριστώ πολύ που κράτησες την μικρή" λέω στην κολλητή μου και καθώς κρατώντας αγκαλιά την ενός έτους κόρη μου και η Δανάη τον εννιά μηνών γιό της, προχωράμε ως την πόρτα του σπιτιού εμένα και του Άρη

"Μην το συζητάς καν. Η μικρή είναι ένας άγγελος" μουρμουρίζει κοιτώντας την κόρη μου και χαμογελάω. Αν είναι λέει.Ίδια ο Άρης είναι η άτιμη. Από εμένα μόνο τα μάτια πήρε.
Πότε πέρασε ένας χρόνος από την γέννηση της αλήθεια; Ούτε που κατάλαβα. Η μέρα που γεννήθηκε η Κάτια, ο Άρης επέμενε να την ονομάσουμε σαν την μητέρα μου, ήταν η δεύτερη καλύτερη μέρα της ζωής μου. Παρόλο που ο ένας χρόνος που πέρασε ήταν κουραστικός από την άποψη ότι δεν κοιμάμαι καλά αφού ξυπνάει αρκετά συχνά,ή μάλλον ξύπναγε αφού πλέον ξυπνάει μια φορά μόνο την νύχτα και αυτό σπάνια, δεν θα το άλλαζα για τίποτα στο κόσμο

"Και αυτό το ζουζούνι εδώ πως είναι;" ρωτάω κοιτώντας το μικρούλι στα χέρια της ο οποίος μου χαρίζει ένα πλατύ χαμόγελο. Τον γλυκούλι μου

"Πολυ καλά ήμαστε θεία." απαντάει με παιδιάστικη φωνή η κολλητή μου και γελάω

"Πήρε ο Άρης τηλέφωνο" μουρμουρίζει η Δανάη και ξαφνικά σοβαρεύω και την κοιτάω

"Στο κινητό σου;" ρωτάω και γνέφει

"Γιατί δεν σε έβρισκε στο κινητό σου και ανησύχησε. Του είπα πως είσαι στο μπάνιο και δεν το ακούς. Μετά από μισή ώρα ξαναπήρε και με ρώτησε γιατί δεν απαντάς" λέει και ξεροκαταπίνω

"Και τι του είπες;"

"Ότι βγήκες για κάτι δουλείες και δεν ακούς το κινητό σου. Τι να του έλεγα;" ρωτάει και ξεφυσάω γνέφωντας

"Μην με αναγκάζεις να του λέω ψέμματα. Πες του το επιτέλους αλλιώς θα του το πω εγώ.Δεν μου αρέσει ο τρόπος που του φέρεσαι" μουρμουρίζει επικριτικά και γνέφω

"Ξέρεις γιατί το καθυστερώ"

"Ξέρω αλλά δεν είναι ωραίο να τον κοροϊδεύεις έτσι. Καιρός Είναι να του το πεις. Κολλητή σου είμαι αλλά αυτό που κάνεις δεν είναι ωραίο. Ο άλλος θα νομίζει τα χειρότερα" απανταει και γνέφω.

"Καλά θα δω" μουρμουρίζω και κουνάει αρνητικά το κεφάλι της. Δεν θέλω να του το πω τώρα γαμώτο αλλά έχει δίκιο.

"Όχι θα δεις. Δεν θα τον κοροϊδεύεις ότι βγαίνουμε για καφέ και θα πηγαίνεις αλλού όπως έκανες πριν μια εβδομάδα"  απαντάει και ρολάρω τα μάτια μου

"Μια φορά έγινε"

"Δεν με ενδιαφέρει. Πες του το" με διακόπτει και γνέφω

Ο Συγκάτοικος  Donde viven las historias. Descúbrelo ahora