Κεφάλαιο 23

6.8K 386 6
                                    

Σηκώνομαι από το κρεβάτι κρατώντας το σεντόνι κοντά μου και νιώθω λες και έχω περπατήσει 100 χιλιόμετρα. Τόσο κουρασμένη.

"Είσαι κουρασμένη ε;" με ρωτάει ο Άρης και τον κοιτάω γνέφοντας

"Λιγάκι" μουρμουρίζω. Και πεινασμέμη. Θα ήθελα μια πίτα γύρο τώρα.
Χμμ

"Και ποιός  δεν θα 'ταν. Καναμε 3 γύρ-"

"Άρη!" τον διακόπτω κοκκινίζοντας και μου κλείνει το μάτι ενώ εγώ κουνάω το κεφάλι μου χαμογελώντας.  Σηκώνομαι από το κρεβάτι  με το σεντόνι και ψάχνω τα ρούχα μου. Σουτιέν εδώ , Φόρεμα εδώ άντε τώρα βρες το εσώρουχο. Μα που στο καλό το πέταξε;;
"Ξέρεις πως δεν υπάρχει λόγος να σκεπάζεσαι με το σεντόνι έτσι; Ούτως ή άλλως δεν θα δω κάτι που δεν έχω δει " λέει ο άλλος και ρολάρω τα μάτια μου

Μα που στο καλό είναι το εσώ-Ιιι πάει το εσωρουχό μου. Και μου άρεσε αυτό γαμώτο.

Το σηκώνω από το πάτωμα και το δείχνω στον Άρη

"Ρε Άρη!" γκρινιάζω και ανασηκώνει απαλά τους ώμους του χαμογελώντας πονηρά

"Αφού δεν έβγαινε"υπερασπίζεται και ξεφυσάω

"Και έπρεπε να το σκίσεις;" ρωτάω καθώς πάω στο συρτάρι που έχω τα άλλα και τραβάω ένα μπλε με δαντέλα και γυρνάω να κοιτάξω τον Άρη

"Εσύ πως την βλέπεις;; Θα κάτσεις έτσι;"τον ρωτάω αφού τον βλέπω να κάθεται στο κρεβάτι με τα χέρια πίσω από το κεφάλι του και ένα σεντόνι να καλύπτει τα .... απαραίτητα μόνο.

"Να σηκωθώ λες;" μου λέει και γνέφω

"Ναι.Άντε σήκω. Να πας να πάρεις και καμία πίτα από τον κύριο Νίκο εδώ στην γωνία" του λέω και σμίγει τα φρύδια του

"Και γιατί να πάω εγώ;" με ρωτάει δείχνοντας τον εαυτό του

"Γιατί εσύ δεν περπατάς περίεργα"  ανακοινώνω και ξεσπά σε γέλια.

Ναι ναι γελάσαμε. Αστείο. Χαχα...Όχι

"Πφφ καλά. " λέει και σηκώνεται αφήνοντας το σεντόνι να γλιστρήσει από πάνω του και γουρλώνοντας τα μάτια μου γυρνάω αμέσως από την άλλη ενώ αυτός γελάει

"Λες και δεν με έχεις ξαναδεί γυμνό" τον ακούω να λέει και ρολάρω τα μάτια μου καθώς προχωράω προς το μπάνιο του δωματίου μου.Κλείνω την πόρτα και αλλάζω γρήγορα σε ένα μαύρο μπλουζάκι και ένα άσπρο σορτσάκι

Μαζεύω τα μαλλιά μου σε ένα κότσο και κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη χαμογελώντας. Mέχρι  που βλέπω κάτι μαύρα μικρά σημαδάκια στο λαιμό μου και λίγο πιο πάνω από το στήθος μου

Ο Συγκάτοικος  Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin