Κεφάλαιο 6

9.4K 519 38
                                    

"Άρη;Τι στο;" αναφώνησα καθώς κοίταξα τον Άρη.Τι θέλει πάλι;

"Αφήσαμε μια κουβέντα στην μέση" είπε σταυρώνοντας τα χέρια του πάνω στο στήθος του ενώ εγώ έμεινα να τον κοιτάζω

"Δεν αφήσαμε τίποτα στην μέση" απάντησα και πήγα να φύγω αλλά μπήκε μπροστά μου. Αχ αρχίζω και εκνευρίζομαι

"Άεη κάνε στην άκρη τώρα" είπε ήρεμα μεν αλλά εκνευρισμένη

"Όχι αν δεν συζητήσουμε δεν φεύγεις" μου είπε και ανοιγόκλεισα τα μάτια μου.Ωραία.Θέλει να μιλήσουμε;Ας μιλήσουμε

"Ωραια τι θες να πούμε;" τον ρώτησα και έκατσα στην καρέκλα του γραφείου του.

"Για εκείνη την νύχτα" είπε και ένιωσα πεταλούδες στο στομάχι μου στην ανάμνηση.Η καλύτερη νύχτα της ζωής μου και ταυτόχρονα η χειρότερη....Καλά γίνομαι μελοδραματική

"Να συζητήσουμε; Να συζητήσουμε να πούμε τι; Εσύ σηκώθηκες και έφυφες την επόμενη μέρα πριν καν ξυπνήσω.Τι θες να πούμε ακριβώς;" τον ρώτησα και για λίγο επικράτησε ησυχία μέχρι που αποφάσισε να μιλήσει

"Ωραία πες εγώ έφυγα.Εσύ γιατί δεν μου ανέφερες τίποτα ε;" με ρώτησε

"Να σου πώ τι; Ει Άρη ξέρεις χαίρομαι που ήσουν εσύ ο πρώτος μου και περάσαμε πολύ ωραία χθες.Πλάκα είχε" του είπα και έγνεψε

"Κάτι τέτοιο ναι"απάντησε και τον κοίταξα με ανοιχτό το στόμα

"Πας καλά;;; εσύ πρώτον έκανες σαν να μην έγινε τίποτα και δεύτερον με απόφευγες" του υπενθίμισα  και ξεφύσηξε

"Χλόη αυτό που έγινε εκείνη την νύχτα ήταν-"

"Λάθος;;Δεν χρειάζεται να μου το πεις Άρη...Κατάλαβα ότι το μετάνιωσες " είπα και γύρισα να φύγω.Λίγο πριν ανοίξω την πόρτα του για να βγώ με σταμάτησε η φωνή του

"Εσύ το μετάνιωσες;" με ρώτησε και γύρισα να τον κοιτάξω με ένα λυπημένο χαμόγελο

"Υποθέτω ότι δεν έχει σημασία τώρα" είπα και βγήκα από το δωμάτιο χωρίς να περιμένω να δώ την αντιδρασή του.Δεν κατάλαβα καν γιατί ήθελε να μιλήσουμε

"Εί είσαι καλά;" άκουσα τον αδερφό μου να λέεινκαι γύρισα να τον κοιτάξω

"Άσε μας και εσύ ρε Ορέστη" είπα μπαίνωντας μέσα στο δωματιό μου κλείνοντας την πόρτα πίσω μου ...Νομίζω ότι άκουσα τον Ορέστη να μουρμουρίζει ένα "εγώ τα τραβάω όλα"αλλά δεν είμαι σίγουρη.

Οι μέρες περνούσαν και περνούσαν ώσπου ήρθε η μέρα πριν από εκείνη που θα φεύγαμε. Ομολογώ πως δεν ήμουν και πολύ ενθουσιασμένη γι'αυτό το ταξίδι αλλά είμαι και λιγάκι πεισματάρα.Με τον Άρη δεν έχουμε μιλήσει σχεδόν καθόλου από την ημέρα που 'μιλήσαμε ' στο δωμάτιό του. Τις περισσότερες ώρες δουλεύει ενώ όταν δεν δουλεύει ή είναι έξω και βρίσκεται στο σπίτι προσπαθώ να τον αποφεύγω.

Ο Συγκάτοικος  Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang