ᴍʏ ᴘᴀsᴛ ᴀɴᴅ ᴍʏ ғᴜᴛᴜʀᴇ | Јєσn Јungӄσσӄ

✝prologue✝

"Geçmişin geçmiş olması için zamanın geçmesi yetmez"

❦

Bilincim yavaşca açılırken bedenimde ki ağrılar da kendini göstermeye başlamıştı. Gözlerimi zorlukla aralayıp nerede olduğumu anlamak için etrafa baktım. Karanlıktı, oldukca koyu bir karanlık.

Bulunduğum ortamda korkum artarken, yaslandığım duvardan destek alarak ayağa kalkmaya çalıştım. Bir kaç deneyişin sonunda ayağa kalktığımda, duvara tutunarak tekrar ve daha dikkatlice göz gezdirdim etrafa.

Burası da neresiydi ve asıl önemli olan neden buradaydım? Kendimi ne kadar zorlasamda bir türlü hatırlayamıyordum.

Bu ara sokaktan çıkmak için bir kaç adım atmıştıştım. Fakat bacaklarımın ağrısından daha fazla ilerleyememiş ve düşmüştüm.

Oturduğum yerde saniyelerce bacaklarımı ovaladıktan sonra tekrardan duvardan destek alarak ayağa kalktım. Bu sefer düşmemek için yavaş ve dikkatlice atıyordum adımlarımı.

Sokağın sonunda sarı bir ışık gördüğümde biraz rahatlamıştım. 'En azından çıkışı bulabildim' diye düşündüm içimden.

Işığa yanaştığımda içimde bilmediğim bir his oluşmuştu ve her adımımda daha da tanıdık geliyordu bu duygu.

Endişe..?

Karanlığın içerisinde tektim ve bu korkumu tetikliyordu. Ara sokaktan çıktığımda elimi duvardan çekip etrafıma baktım. Gece olduğundan sanırım, az insan vardı.

Ne hareket ediyordum ne de yardım isteyebiliyordum. Tek yaptığım, bir sokak lambasının direğine yaslanıp olduğum yeri incelemekti. Bulunduğum yerde en fazla iki kişi görmüştüm. Onlarda kısa süreliğine bana bakıp, baştan aşağı inceledikten sonra gitmişlerdi.

Artık kimsenin gelmeyeceğini fark ettiğimde direkten yavaşca elimi çektim. Nereye gidiceğim? Ne yapacağım? Hiç bir fikrim yoktu fakat burada böylece duramazdım.

Ansızın omzumda hissettiğim baskıyla irkilip hafifçe geriye sıçradım. Elin sahibine dönüp, gördüğüm orta yaşlardaki kadına baktım.

"İyi misin kızım? Bu halin ne böyle?" Dedi beni süzerek. Her ayrıntıma kadar incelemesi rahatsız ettiğinden, başımı eğip kendime bakma gereği duymuştum.

Üstümde, kirden rengi solmuş, omuz ve etek kısımında yırtıklar olan beyaz bir elbise vardı. Ve fazlasıyla dekolteli bir kıyafetti.

Kafamı az önce çıktığım ara sokağa çevirip, bakmaya başladım. Neler yaşamıştım ben? Neden hiçbir şey hatırlamıyorum?

"Gel sana yardım edeyim. İsmin ne?" Deyip kolumdan tuttuğunda ani bir hareketle ona döndüm.

Dediğini sindirmeye çalışırken aynı soru beynimde bir çok kez yankılanıyordu.

İsmin ne?... ismin ne?... ismin ne?...

Sahiden, benim ismim ne?

"Ben... b-ben bilmiyorum." Dedim fısıldayarak. Düşünmekten sıkılmıştım artık, kendim hakkında hiçbir şey gelmiyordu aklıma ve bunu beni sinir ediyordu.

Kadın dediğimi anlamaya çalışırken, zaten sızlayan başım daha fazla ağrıyarak bütün bedenimi alt üst etmişti.

Boştaki elimi hızlıca alnıma koyup bastırmaya başladım fakat ne yaparsam yapayım geçmiyordu.

Direkten uzaklaştım ve kadını arkamda bırakarak koşmaya başladım. Bu ağrılara, acılara daha fazla dayanamıyordum.

Nereye gittiğimi bilmediğim halde koşmaya devam ettim ve biraz olsun rahatladığımı hissetmiştim.

Koşarken, çarptığım bedenle sarsılıp geriye doğru düşücekken iki eli ile kollarımı sıkıca tutmuş, düşmemi engellemişti.

Hiçbir tepki vermeyip öylece karşıya bakıyordum. Tek istediğim kimsenin olmadığı bir yerdi fakat bir türlü olmuyordu.

"Hey! Kendine gel?!" Duyduğum yüksek ses ile gözlerimi bir iki saniyeliğine kapatıp açtıktan sonra karşımdaki kişiye bakmak için kafamı kaldırdım. Başım zaten ağrıyordu birde üstüne kulaklarımın dibinde bağırması anlık bir acı yaşamama neden olmuştu.

Bana bakmasını umursamadan istemsizce, aklımdaki soruyu duyacağı bir şekilde fısıldamıştım.

"Kimim ben?"

》♡《

Uzun süre önce düzenlemek için kaldırdığım ama bir türlü düzenleyemediğim kitabım artık sizlerle! İlerde ne olacağını bilen olabilir sorun değil zaten alt tarafı 10 bölüm yazmıştım.

Bu kurgu bime giderken aklıma gelmişti wulwuşöwumhay. Ve baya ümitliyim bu kitaptan. Umarım severek okuyacağınız bir kitap olur.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın, Kendinize iyi bakın,
Sizi seviyorum canlarım💜