"Haruno Sakura geçirdiği trafik kazası sonucu ailesini ve... Hafızasını yitirdi."
" Kazadan önceye dair hiç bir anısı yok."
"Yıllarca kendisi gibi olan çocuklara ümit olmaya çalıştı."
Aklımda kalan bu sözler beynimde dolaniyordu. Öğle molası vermişti doktorlar ve o kantinde yemek yiyordu. Elinde olan telefonu ve diğer elindeki kahvesi ile gözüme büyük doktorlardan biri gibi gorünüyordu ancak henüz bir stajer doktordu. Yanına gelen başka birini daha görünce kendimi zor tutmuştum. Sarı saçlı yakışıklı bir oğlan yanına oturmuştu ve çok samimiydiler. Devamlı güluyordu ve sabahtan beri aradığım o gülümsemeyi o oğlanın sayesinde Sakura'nın yüzünde gormüş oldum. Belki de sevgilisiydi. Bilmiyordum.
Ben onun izliyorken kalbime bir sancı girmişti. Gözlerim kararmış yere düşüyordum. Ona seslendim , zar zor çıkan sesim ile. Ahh keşke hep yanında olabilseydim. Sakura affet beni...
Uyandığımda hastane odalarından birindeydim. Ve odada başımda bekleyen bir melek vardı. Pembe saçları, umut dolu yeşil gözleri. Elimi uzattım ona. Fısıldadım ismini sessizce sadece onun ve benim duyabileceğim şekilde.
"Beni hatırlıyor musun?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYIP AŞK
Fanficküçük yaşta başlayan aşklara inanır mısınız? Peki ya efsane aşklara? Onların aşkı öyleydi. hem çocuk yaşta aşık olmuşlardı. hem de efsaneydi onların aşkı. peki ailelerin ölümü ile gerçekleşen korkunç olaylar ortalığı karıştırırsa ne olur??
